Winter..ter..ter

อังคาร 29 มิถุนายน 2010


อุณหภูมิวันนี้

สูงสุด 13 องศา

ต่ำสุด -2 องศา


โอย โอยยย หนาว หนาว

ทรมาน ทรมาน ฮีทเตอร์ก็ต้านแทบไม่อยู่

นอนห่อตัวเป็นดักแด้กันเลย

เผลอเอาแขนโผล่ออกมานอกผ้าห่มได้สามวิ รีบหดกลับแทบไม่ทัน

เช้า ๆ เวลาพี่อ้อจะมาเซย์บายที่เตียง ก่อนออกจากบ้าน

ต้องใช้เวลาหากันนิดนึง

พี่อ้อ : โหย ม๋า หาแทบไม่เจอเลย กองผ้าห่มหมกซะแทบมิด

จะล้างจาน จะทำกับข้าวแต่ละที มือไม้กระดิกแทบไม่ออก

นิ้วมันแข็งไปหมด

ออกนอกบ้านในยามเช้า และตกดึก เป็นอะไรที่ทรมานสุด

หนาวตัว เอาเสื้อโค้ทมาใส่

หนาวขา หาถุงเท้ามาใส่

หนาวคอ เอาผ้าพันคอมาใส่

หนาวมือ เอาถุงมือมาใส่

หนาวหัว เอาหมวกมาใส่

หนาวหู ดึงหมวกลงมาคลุม

ยัง ยังเหลือ หนาวจมูก จมูกเย็นเจี๊ยบ ทำไงดี

ใส่ไอ้โม่งเลยดีมั้ย

อากาศหนาว ๆ หาได้หยุดยั้ง Ice cream lover อย่างเราไม่

ยังมุ่งมั่นกินมันทุกฤดู

ซ้ำร้าย พอเริ่มเข้าหน้าหนาว ไม่รู้เป็นยังไง พอดึกดึก

อาการอยากไอติมเริ่มมา

อดรนทนไม่ไหว ต้องซื้อแบบลิตรมาตุนไว้เลย

แล้วตู้เย็นเราก็ไม่ได้ใหญ่โต ช่องฟรีซก็เท่าลูกเพนกวินดิ้นตาย

ความเย็นก็เป็นไปตามไซด์ตู้ เอาไอติมไปแช่ ก็ต้องปรับอุณหภูมิ

เอาแบบ max สุด ๆ ผลที่ได้ ไอติมแค่พอไม่ละลาย

แต่อย่างอื่นในตู้ แข็งเป็นเกล็ดหิมะปกคลุมโดยถ้วนทั่ว

หลัง ๆ พี่อ้อไม่ยอมกินด้วย

กระป๋องนึงซื้อมา กินได้สองหน

ถ้าไม่หนาวตายซะก่อน คงกินหมดได้ในคราวเดียว

เวลากินก็ต้องมีอุปกรณ์

เสื้อกันหนาวพร้อม ฮีทเตอร์พร้อม หู๊ยยย มีความสุข


วันก่อน กำลังนั่งพุงอืดดูหนัง หลังจากหม่ำไอติมเสร็จ

เกือบสี่ทุ่ม ฝ้ายมาเคาะห้อง เอาขาหมูที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ ๆ มาให้

หูยยยย ขาหมูร้อน ๆ กลิ่นหอมยั่วยวน

ไข่สอง คากิ คะน้า ผักกาดดอง

อย่ากระนั้นเลย สองสาวไม่รอช้า คว้าอาวุธ

ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่

เราจะตายในชามขาหมูเนี่ยแหล่ะ

............................





ถึง วดี

หากอ่านอยู่ ขอย้ำอีกที ถึงคำถามที่วดีอาจจะยังค้างคาใจ

หน้าหนาว ถึงแม้อากาศจะหนาวสักแค่ไหน

มือไม้จะเย็นจะแข็งเพียงใด


แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคกับกิจกรรมของเราแต่อย่างใด ฟันเฟริม!!





^ ___ ^