ภารกิจที่ 2

หลังจากได้เอกสารจากทางศาลมาเรียบร้อยแล้ว

เราก็มุ่งหน้ากลับหาดใหญ่ เพื่อทำภารกิจที่ 2

กู๋แวะทำธุระในตัวเมืองนิดหน่อย



บ่ายสามโมง ถึงสำนักงานที่ดิน

เปิดประตูผั๊วะเข้าไป โอ้ววววว ประชากรล้นหลาม

นั่งรอกันเต็มสองฟากฝั่ง

เข้าไปติดต่อเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ แจ้งความประสงค์

พร้อมกับรับบัตรคิว


หลังจากชี้แจงเอกสารของเราไปแล้ว ได้ความว่า

เอกสารบางส่วนไม่ได้ขึ้นอยู่กับสำนักงานที่ดินที่นี่

แบ่งตามพื้นที่แล้ว เราต้องไปติดต่อสำนักงานส่วนย่อยอีกที่นึงด้วย

เฮ้อ นึกว่าจะจบภารกิจที่ 2 ที่นี่ซะอีก


เจ้าหน้าที่ให้ไปถ่ายสำเนาเอกสาร

นับเป็นความซวยอีก ที่เครื่องถ่ายที่นี่ดันเสีย

ละแวกนี้ไม่มีแม้แต่ร้านเดียวที่รับถ่าย

สรุปว่าต้องขับรถออกไปอีกเป็นกิโลกว่าจะเจอ


บ่ายสามโมงครึ่ง กลับมาอีกครั้ง ยังคงไม่ถึงคิวเรา นั่งรอต่อไป



สี่โมงห้านาที ถึงคิวเราแล้ว

จัดการยื่นเอกสาร แจ้งความประสงค์

แล้วก็รอให้เจ้าหน้าที่สูงวัยที่รับเรื่องเราทำงานไป



สี่โมงครึ่ง ได้เวลาเลิกงาน แต่ยังคงมีผู้มาติดต่อหลงเหลืออยู่

เจ้าหน้าที่ก็ยังทำงานกันต่อไปอย่างแข็งขัน

เราเอ่ยปากถามเจ้าหน้าที่ไปว่า ถ้าได้เวลาเลิกงานแล้ว

แต่ยังมีคนหลงเหลืออยู่ ทำยังไงคะ

เจ้าหน้าที่บอกว่า ก็ต้องเคลียร์ให้หมดค่ะ แม้จะเลยเวลาก็ตาม

(ทำงานล่วงเวลาที่นี่ ไม่ได้ตังค์โอทีด้วยนะเออ)



สี่โมงสี่สิบห้า เจ้าหน้าที่การเงินเดินมาบอกว่าจะปิดเคาน์เตอร์แล้ว

เจ้าหน้าที่คนที่รับเรื่องเรา รีบร้องบอกว่าเหลืออีกรายนึง รอหน่อย ๆ

ตอนแรกเค้าก็บอกว่า ถ้าเสร็จไม่ทันจริง ๆ น้องมารับเอกสารวันจันทร์นะ

เราก็เลยร้องขอความเห็นใจว่าไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่ จำเป็นต้องรีบมา รีบไป

เจ้าหน้าที่ก็น่ารักมาก เห็นอกเห็นใจ และทำหน้าที่กันต่อไป



ห้าโมงสิบนาที เจ้าหน้าที่คนเดิมยังคงเร่งมือยิก ๆ

หันซ้าย แลขวา มีเพียงเราเหลืออยู่เป็นคนสุดท้าย

เจ้าหน้าที่บางคน ทยอยกลับบ้านกันแล้ว

หลงเหลืออยู่เพียงสองสามคนยังเคลียร์งานกันอยู่


มีผู้หญิงคนนึง แต่งตัวดูดี อายุน่าจะสี่สิบหน่อย ๆ

เดินออกมาจากห้องกระจก หน้าห้องติดว่า ผู้อำนวยการ

เดินมาหยุดอยู่ที่เรา แล้วถามไถ่ด้วยความยิ้มแย้ม

ผอ.บอกว่า เห็นยืนรออยู่นานแล้ว ไม่สบายใจ ทำไมถึงรอนาน

เราก็เลยบอก ผอ. ไปว่า เจ้าหน้าที่เค้าก็เร่งทำให้เต็มที่แล้วคะ

เรายืนดูก็เห็นอยู่ ไม่เป็นไร เกรงใจมากกว่า เลยเวลาเลิกงานมานานแล้ว

ผอ. บอกว่า ดีใจจังคะ ที่มีคนเข้าใจ

(เผอิญคงเป็นเพราะเจอหน่วยงานที่ห่วยมาก่อนหน่ะคะ อันนี้เลยชิล ๆ )


เลยเล่าเรื่องที่ไปติดต่อศาลให้ผอ.ฟังคร่าว ๆ

ผอ.บอกว่า หลัง ๆ นี่ ทำงานภายใต้ความกดดัน

เพราะหากทำอะไรไม่ดี ไม่ถูกใจ ชาวบ้านก็ร้องเรียนได้



ห้าโมงยี่สิบนาที เสร็จสิ้นภารกิจสำหรับวันนี้ ทั้งเราและเจ้าหน้าที่

ทีนี้ก็ต้องรอวันจันทร์ เพื่อไปติดต่อสำนักงานเขตอีกที่นึง

หวังให้เจอพนักงานดีดีเหมือนที่นี่เน้อ


.................................



ระยะทางไปกลับร่วมร้อยกิโลฯ

มีเวลาพอสมควรให้ได้คุยกันในรถระหว่างการเดินทาง

บางครั้งระยะห่างของวัย ความแตกต่างของประสบการณ์

สภาพแวดล้อมทางสังคม การเจริญเติบโตด้วยวิถีชีวิตที่ต่างกัน

ทำให้เกิดความขัดแย้งทางความคิด

เราเป็นเด็ก หากพยายามอธิบาย บางทีก็ดูเหมือนว่าเราเถียงและดื้อ

เข้าใจว่าสิ่งที่ผู้ใหญ่พูดล้วนมาจากความห่วงใยและหวังดี

จนบางทีก็เริ่มเหนื่อยที่จะอธิบาย ก็รับฟังอย่างเงียบ ๆ ไปน่าจะดีกว่า

...............................