24 กันยายน 2554
หายหัวไปพักใหญ่
หายหัวไปพักใหญ่
ชีวิตวุ่นวืออยู่กับการทำงานประจำ และ ภารกิจต่าง ๆ ในวันหยุด
งานประจำ กับบริษัทเดิม ที่เราหายไป 4 ปีกว่า
กลับมาก็คล้าย ๆ กับการเริ่มต้นใหม่ เพราะเปลี่ยนสายงาน
เปลี่ยนทีมงาน เปลี่ยนที่ทำงาน
เปลี่ยนหน้าที่และความรับผิดชอบใหม่ๆ
จากเดิม เคยทำในออฟฟิต ก็เปลี่ยนมาประจำ Showroom แทน
โชคดีที่ได้น้อง ๆ ทีมงานที่ดี น่ารัก และเป็นเด็กรุ่นใหม่ที่มีสัมมาคารวะ
ได้เจอลูกค้าหลากหลาย
วัยทำงาน คู่แต่งงานใหม่ เจ้าของธุรกิจ
ไฮโซ ดารา ไปจนถึงเชื้อพระวงศ์
บ้านราคาไม่กี่ล้าน ไปยันหลายสิบล้าน
ทำเอาอยากรู้ว่าทำมาหากินอะไรกันเน๊อ
ลูกค้าบางราย ก็สุดแสนจะน่ารัก สรุปแบบเร็ว คุยง่าย จ่ายคล่อง
บางรายก็เจ้ายศ เจ้าอย่าง บ้าอำนาจ เอาแต่ใจ
บางราย ต่อราคาซะแทบถอดใจ
รายที่ถือฮวงจุ้ย ถือนู้น ถือนี่ ก็น่าละเหี่ยใจ
จะออกแบบ จะจัดวางอะไรยังไงในบ้านต้องปรึกษาซินแสก่อน
ปัญหาเยอะ แต่ก็ยังรู้สึกสนุกกับงาน
วันหยุด ก็ไปอยู่ร้านที่ท่าช้างกับพี่อ้อ
5 เดือนกว่าแล้ว สำหรับร้าน ๒๒ twentytwo
ร้านที่เป็นบทเรียนให้กับเรา 2 คน
เราตัดสินใจกันด้วยความรวดเร็ว
ไม่ทันได้ไตร่ตรองดูว่าภายใต้ความพลุกพล่านของผู้คนและนักท่องเที่ยวนั้น
สภาวะการจับจ่ายใช้สอยเป็นอย่างไร
เอาความรู้สึกเป็นที่ตั้งว่าอยากทำ
สุดท้าย รายได้ กับ รายรับ มันไม่สอดคล้องกัน
เป็นอันต้องติดป้าย เซ้ง กิจการ ที่ลงทุน ลงแรงไป
ถึงแม้ร้านจะไปไม่รอด แต่อย่างน้อย เราก็ได้ลงมือทำ
ไม่งั้นเราก็ยังคงอยู่กับคำถามที่ว่า ถ้าทำแล้วจะดีมั้ย จะเวริ์คหรือเปล่า
ตอนนี้ก็ได้รู้แร่ะ ว่า... ถอย ยยย ดีกว่า 555
เนอะพี่อ้อเนอะ ^^
