ขนมจีน . . . สวัสดีค่ะ

หน้านี้มีแขกรับเชิญค่ะ เป็นเรื่องราวที่อยากแบ่งปันของคนใกล้ตัวต้านี่เอง

ไม่ให้เป็นการเสียเวลา ไปรับฟังรับชมกันเลยค่ะ



This story by P'aor > > >




ระหว่างนั่งคีบก๋วยเตี๋ยวในร้านโปรดอยู่ ก็นึกอยากจะแบ่งปันของอร่อยที่เราชื่นชอบ ก่อนที่จะเข้าการบรรยายอะไรนะคะ ขอแทนตัวเองว่าพี่หล่ะกันนะ เพราะรู้สึกว่าตัวเองน่าจะเป็นเช่นนั้นในเครือข่ายนี้




ของอร่อยที่อยากให้ชาวโลกรับรู้อันดับแรกได้แก่... (เสียงเพลงในรายการตีสิบช่วงดันดาราขึ้น) ขนมจีนน้ำยาป่ากิ่งเพชร


ซอยกิ่งเพชรคือซอยเพชรบุรีตัดใหม่10 ร้านนี้กินมานานแล้วค่ะตั้งแต่อยู่ป.1 ป.2 ร้านตั้งอยู่ในตลาด เป็นตึกคูหาห้องเดียวตรงหัวมุมตึก อุปกรณ์แต่งร้านคือตู้เย็นโบราณและเข่งขนมจีนกองรวม ๆ กัน เวลาตอนเด็ก ๆ ก็จะสั่งว่าขอน้ำใส จริง ๆมันก็ไม่ได้มีน้ำยาหลายหม้อหรอกนะคะ จะน้ำใส น้ำข้น มันก็มาจากหม้อเดียวกัน แต่แม่ค้าจะปาดน้ำส่วนบนให้
ไม่ให้เยื่อขุ่นๆมันปนขึ้นมาด้วย เอาง่ายๆคือไม่ได้คนก่อนตักน้ำนั้นเอง (อธิบายซะยาว)



พูดถึงแม่ค้าขอให้รายละเอียดนิดนึง เป็นผู้หญิงตาชั้นเดียว ผมสั้นดัดอ่อน ๆ หมวยแท้ไม่มีปนปลอมอายุประมาณ30กว่า นี้คือเล่าจากความทรงจำตอน ป.1 ป.2 นะคะ ขนมจีนเขาอร่อยมากจะมีเครืองเคียงคือผักกาดดอง จะเสริฟ์ออกมาจากไหเลย ไหนี้จะตั้งอยู่ใต้โต๊ะ แม่ค้าส่งจานขนมจีนเสร็จ ก็จะควักผัดกาดดองจากไหสดๆให้เห็นกันจะ ๆ ไหนี้พอใช้เสร็จก็ขึงสายใช้ดีดได้เลย




พอป.3 พี่ย้ายบ้านก็ไม่ได้ไปกร้ำกรายแถวนั้นอีกเลย จนกระทั่งทำงานแล้ว 10กว่าปีผ่านไปน่าจะได้ ยังคิดถึงอยู่


แวะไปดูดิว่ายังอยู่เปล่า สภาพแถวๆนั้นเปลี่ยนไปบ้างแล้ว แต่ร้านที่เคยซื้อขนม ร้านที่เคยถูกถอนฟัน ยังอยู่


เดินเข้าไปในตลาด ลุ้นว่าร้านขนมจีนยังอยู่เปล่า โอ้ว..ดีใจยังอยู่ เหมือนร้านนี้ตั้งอยู่บนเส้นรุ้งแวง อะไรสักอย่าง ที่เวลาทำอะไรเธอไม่ได้ เพราะทุกอย่างยังอยู่ในสภาพเดิมทั้งหมด ทั้งตู้เย็นโบราณที่คงแช่อะไรไม่ได้แล้ว โต๊ะที่นั่ง 10กว่าปีที่แล้วเป็นยังไง ก็ยังอยู่อย่างนั้น และที่สุดยอดจริง ๆ คือแม่ค้าหมวยคนเดิม เหมือนถูกสต๊าฟไว้ หน้าตา ผมเผ้า ไม่เปลี่ยนไปเลย เหมือนพี่เบริ์ดกะแซมยุรนันท์ที่เวลาไม่อาจฆ่าฉันได้ รสชาดอร่อยเหมือนเดิมซื้อกลับไปฝากใครไม่มีทำให้เสียหน้า ของเขาดีจริง ๆ



แต่มีด้านสว่างก็มีด้านมืด ขอเล่าด้านมืดเลยนะ (จุดเทียนอ่านนะคะ เพราะมันมืด) เคยชวนเพื่อนไปกิน ระหว่างที่นั่งกินก็คุยกันว่า "เล็ก คราวหน้ากูพกช้อนกะจานมาเองดีกว่า"
คือแบบว่าจานกะช้อนนี้คราบขาวรอบเลยค่ะ เหมือนไม่เคยผ่านสก๊อตไบร์มาก่อน ไอ้เล็กก็นั่งกินไปคว้าถั่วฝักยาวมาหักนั่งเคี้ยว คนข้างๆชำเลืองมอง ระหว่างเดียวกัน ลูกค้าที่เดินเข้าร้านมาใหม่ส่งถั่วฝักยาวให้แม่ค้า ๆ ก็โยนลงไปในหม้อน้ำยาที่กะลังเดือด ๆ ช่วงนั้นสมองก็ประมวลผลจากภาพที่เห็นบอกว่า เล็กมึงกำลังกินถั่วฝักยาวคนอื่นอยู่ สมองไอ้เล็กก็คงประมวลผลได้เช่นเดียวกัน มันเลยหันไปยิ้มแล้วขอโทษคนข้าง ๆ




ถั่วฝักยาวเนี้ยแบบซื้อจากแผงข้างๆแล้วลงหม้อเลยหนังกะติ๊กยังพันอยู่เลย สารตะกั่ว ยาฆ่าแมลง มากันครบ
คือร้านนี้เขามีแต่ผัดกาดดองให้อย่างเดียว ใครอยากกินผักอะไรก็มาฝากต้มในหม้อน้ำยาจับช่ายนี้


เคยคิดว่าจะไปซื้อใส่ถุงกลับแต่เช้า ก่อนใครจะเอาอะไรไปต้ม เพราะมันอร่อยอ่ะ แต่จากวันนั้นก็ผ่านไป10กว่าปีอีกแล้ว...ยังไม่ได้กลับไปอีกเลยแต่ยังคิดถึงอยู่....



ใครผ่านไปแถวนั้นก็แวะไปดูนะคะไม่รู้จะยังอยู่หรือเปล่า กินไม่กินอีกเรื่องนึง






พูดถึงขนมจีน.. ขอเม้าท์ที่รักหน่อย ช่วงหลายปีมาแล้ว มีข่าวขนมจีนผสมทิชชู่ เคยเตือนเขาว่าจะกินขนมจีนให้ระวัง เขาตอบกลับมาว่า แค่ทิชชู่เอง (ให้เสียงธรรมดามากเหมือนกินส้มแล้วลืมคายเม็ด) งงเลยตรู เลยควักวิชาสุขศึกษาบอกว่า ทิชชู่ไม่ใช่อาหารนะที่รัก มีทั้งสารฟอกขาวสารเคมีสารพัด ที่รักบอกว่าทิชชู่ทำมาจากไม้ๆกินได้ คิดเอานะคะ ไม้กินได้ มีแฟนเป็นหมีอโคล่าหรือเปล่าวะเนี้ย






ยังมีอีก 2 อันดับที่อยากให้โลกรับรู้เรื่องของกินในดวงใจ แต่รู้สึกมันจะยาวเกินไปแล้ว โอกาสหน้าพี่จะมาหาใหม่


เหมือนเพลงลูกทุ่งสักเพลงไม คุ้นไม คุ้นหน่อยนะ แล้วเราจะกลับมา.




Story by P'aor