วันเสาร์ที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

หลอน...

จั่วหัวกันให้ดูน่ากลัวเล่นค่ะ แต่อันที่จริงก็พอขนลุกอยู่นา

เรื่องของเรื่องคือ มีอยู่วันนึงหลังจากพลพรรคหม่ำข้าวกันเสร็จ ก็แวะเข้าเมืองค่ะ เพื่อจะไปซื้อดีวีดีสักหน่อย


เกริ่นกันสักนิ๊ด สถานที่นึงที่เด็กไทยทุกคนที่นี่ต้องรู้จักเป็นอย่างดีคือ ไทยทาวน์ค่ะ เป็นศูนย์รวม ร้านอาหารไทย ร้านขายของชำ ร้านขายดีวีดีไทย ( เป็นรายการทางเมืองไทยที่ไรท์ใส่แผ่นมาขายค่ะ มีแทบทุกรายการ ) ไทยทาวน์ ไชน่าทาวน์ อยู่ใกล้ ๆกันค่ะ ตั้งอยู่ใจกลางเมืองบริเวณถนนหลัก ( George street ) ของที่นี่

ร้านดีวีดีมีกันอยู่หลายร้านค่ะ แต่ร้านนี้เราซื้อประจำมานาน และราคาก็ถูกที่สุด รายการปกติก็แผ่นละ 80 เซนต์ ( ประมาณ 20 บาท ) ถ้าพวกคอนเสริ์ตก็ $2.50 ร้านนี้จะเช่าอยู่บนชั้น 2 ของตึกเก่า ๆ ตึกนึงค่ะ








( ภาพไม่ชัดเนื่องจากใช้มือถือถ่ายอ่ะคะ )







วันที่เราไปถึงที่ร้าน ประมาณ 3 ทุ่มกว่าแร่ะค่ะ ขณะที่กำลังเลือกแผ่นอยู่


ก้นดำ : จี่ จี่ ( ฉี่ ฉี่ )


แม่อุ๊ : น้องค่ะ บนนี้มีห้องน้ำมั้ย น้องเค้าปวดฉี่อ่ะค่ะ


น้องคนขาย : อ๋อ ขึ้นลิฟต์ไปชั้น 3 เลยค่ะ


ป้าต้า : พี่ไปด้วยอุ๊ ปวดนิด ๆ เหมือนกัน พี่อ้อนั่งเลือกไปก่อนนะ เด๋วมา


แล้วสามสาวก็ขึ้นลิฟต์ไปชั้น 3 ค่ะ เปิดลิฟต์ปุ๊บ เอ๊ะ ไปทางไหนต่อ





มีประตู 2 บานค่ะ บานนึงล็อก ดูเหมือนจะเป็นร้านเช่าทำอะไรสักอย่าง อีกบานเหมือนประตูเปิดไปทางหนีไฟ ตัดสินใจลองเปิดดู เป็นทางหนีไฟที่มีทางเดินทะลุต่อไปได้อีก แล้วก็มีห้องเหมือนห้องพักเก่า ๆ ตึกก็เก่าอยู่แล้ว ทางเดินไฟไม่ค่อยสว่างสักเท่าไหร่ มันดูทึม ๆ พิกลค่ะ เดินไปจนสุดทาง ยังไม่เจอห้องน้ำ ตัดสินใจเดินกลับลงมา น้องคนเดิมบอกว่า อ้าวพี่ มันต้องเลี้ยวซ้ายไปอีกจะเจอประตู เวร แล้วไม่บอกแต่แรก










(วันที่ไปถ่ายภาพ เขาเปิดประตูคาแล้วใช้ถังอ๊อกซิเจนดักไว้ค่ะ )






ขึ้นไปใหม่ค่ะ พอถึงตรงที่ทางเลี้ยวก็เจอประตูอีกบาน เปิดไป เจอแล้วค่ะห้องน้ำ แต่.....




มันรู้สึกแปลก ๆ บอกไม่ถูกค่ะ ห้องน้ำมีอยู่ 2 ห้อง อีกห้องเป็นเหมือนห้องอาบน้ำ อุ๊พาก้นดำเข้าห้องกลางค่ะ ระหว่างรอ เราก็สำรวจนู้นนี่ ห้องน้ำบรรยากาศเก่ามั่ก ๆ ค่ะ มันไม่ได้เก่าแบบสกปรก ไม่ได้เก่าแบบโบราณ แต่ด้วยบรรยากาศโดยรวม ทำให้นึกถึงหนังสยองขวัญ ที่มีฉากตามโรงพยาบาลร้าง อะไรประมาณนั้นค่ะ




พอกีต้าร์ฉี่เสร็จ ปกติ she จะต้องขอฉีกทิชชู หรือไม่ก็ขอกดน้ำเอง ให้วุ่นวาย แต่วันนี้ พอเสร็จกิจ she พุ่งตรงออกจากโถ วิ่งออกมานอกห้องน้ำ เพราะอุ๊ไม่ได้ปิดประตู ไม่สนใจอะไรเลย นอกจากตรงดิ่งไปที่ประตูห้องน้ำแล้วกระชากที่จับ ด้วยความที่เด็กยังไม่มีแรงขนาดดึงประตูได้เอง กีต้าร์จึงทำได้แค่โยกมือจับประตูไปมาป้าต้ารีบเดินไปเปิดให้




พอประตูเปิดปุ๊บ กีต้าร์ก็วิ่งออกไป เลี้ยวขวาแล้วก็วิ่งตามทางเดินห้องพักไปจนถึงประตูอีกบาน แล้วก็ทำแบบเดิมค่ะ กระชากที่จับประตูโยกๆอยู่อย่างนั้น จนเราวิ่งตามไปทัน




ระหว่างที่ตามไป เราก็พูดตลอดว่า กีต้าร์เป็นอะไรอ่ะ หนูจะรีบไปไหนลูก รอแม่กะป้าด้วย กีต้าร์ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นค่ะ พอเปิดประตูบานสุดท้ายให้ she ก็วิ่งไปที่ลิฟท์ กดลิฟท์ แล้วก็จู๊ดเข้าลิฟท์ไปเลย พออยู่ในลิฟท์กัน เราก็ถามต่อ



ป้าต้า : กีต้าร์ หนูเห็นอะไรลูก


ก้นดำ : ทำหน้าแปลก ๆ ( เดาไม่ถูกว่าshe จะบอกอะไร )



ระหว่างทางที่วิ่ง she ไม่หันหลังกลับมามองป้าและแม่เลยแม้แต่ครั้งเดียว ซึ่ง ผิดวิสัย she มั่ก ๆ ค่ะ
พอมาถึงร้าน เราก็เลยถามน้องคนขายว่า


ป้าต้า : น้องค่ะ ปกติเวลาน้องไปเข้าห้องน้ำเนี่ย น้องไม่รู้สึกแบบ.....

น้องคนขาย : เอ่อ พี่ค่ะ อย่าบิ้วค่ะ หนูพยายามไม่คิด พี่ได้โปรดอย่าบิ้วหนู


_ _'




ถัดจากนั้นไม่กี่วัน แวะไปซื้อหนังอีก คราวนี้ไปกะพี่อ้อสองคน แต่เป็นกลางวัน


ต้า : ดาร์ลิ้ง อยากเห็นป่ะคะ ว่าห้องน้ำที่เล่าให้ฟัง เป็นยังไง


พี่อ้อ : ไม่อ่ะ


ต้า : ทำไมอ่ะ ไม่อยากไปดูด้วยตัวเองหน่อยเหรอ นี่กลางวันนะ


พี่อ้อ : ไปด้วยกันนะ


ต้า : ไม่เอาอ่ะ พี่ขึ้นไปเองละกัน


พี่อ้อ : งั้น ไม่ไปดีก่า กลัว




ทิ้งระยะมาหลายเดือนค่ะ คืนวันตรุษจีน ที่นี่มีงานฉลองใหญ่โต เพราะคนจีนที่นี่เยอะมาก ๆๆ ปิดถนนสายหลักกันเลยทีเดียว มีแห่สิงโต นู้นนี่กันคึกคัก ร้านที่ว่านี่อยู่บนถนนเส้นนี้พอดีค่ะ



คืนนั้นเราก็ไปร้านหนังกันอีก และ ก้นดำมันปวดจี่อีกแร้วค่ะ

คราวนี้พี่อ้อยอมขึ้นไปกะอุ๊และก้นดำ ส่วนเรา ขอรออยู่แค่หน้าลิฟท์ พกใจมาน้อยค่ะ กล้าได้แค่นี้จริง ๆ
กลับมาปุ๊บ รีบสัมภาษณ์พี่อ้อเลย


ต้า : เป็นไงมั่ง น่ากลัวมั้ย

พี่อ้อ : อืม น่ากลัว แต่พอดีวันนี้ถนนหน้าตึกมันมีงาน เลยไม่ค่อยวังเวงสักเท่าไหร่ เสียงมันดัง เลยรู้สึกไม่ค่อยน่ากลัว แต่ถ้าเป็นวันปกติที่เงียบ ๆ มันให้ความรู้สึกเหมือนหลุดไปอีกโลกนึงอ่ะ



ต่อให้เป็นวันที่ปวดฉี่ขนาดไหน เราก็จะไม่มีทางเข้าห้องน้ำที่ตึกนี้แน่นอนค่ะ กลัววว

ตอนที่นึกว่าจะเขียนเรื่องนี้ ก็บอกกะพี่อ้อ


ต้า : พี่อ้อ เด๋วเค้าจะเขียนเรื่องห้องน้ำที่ร้านดีวีดีนะ

พี่อ้อ : ก็ต้องไปถ่ายรูปสถานที่มาด้วยอ่ะดิ

ต้า : ม่ายยยยยยยยยย ไม่เอาหรอก

พี่อ้อ : เอ๋า ไม่งั้นเขาจะนึกภาพออกได้ไงอ่ะ

ต้า : ถ้าไปถ่ายแล้วเกิดมีอะไรติดมาในภาพอ่ะ

พี่อ้อ : ก็ดีสิ แปลกดี




คืนวันศุกร์ แวะไปซื้อดีวีดี เลยใช้มือถือถ่ายมา แต่ใจกล้าได้แค่หน้าประตูจริง ๆค่ะ ไม่สามารถไปเก็บภาพได้ถึงในห้องน้ำเลยจริง ๆ

7 ความคิดเห็น:

  1. ลุ้นระทึกทั้งภาพทั้งเนื้อเรื่อง



    แอบลุ้นให้เจ้านู๋ก้นดำ บอกป้าต้าว่านู๋เห็นอะไร



    แหม ..... เสียดาย




    แต่ความไม่ชัดของกล้องมือถือ ยิ่งทำให้เหมือนฉากสยองขวัญจริงๆค่ะ



    ^ ^ ;

    ตอบลบ
  2. หลอนจริง ๆ ด้วย





    แต่...เริ่มมีข้อสงสัยทำไม Thai Town หรือ China Town ในหลาย ๆ เมืองมักจะอยู่ในตึกเก่า ๆ

    ตอบลบ
  3. แค่อ่านตาม ก็หลอนแล้วหล่ะค่ะ

    ตอบลบ
  4. อยู่ Sydney เหมือนกันหรอคับเนี่ย
    สวัสดีคนรัฐเดียวกันนะคับ อิอิ
    ชื่อต้าใช่มั๊ยคับ ผมชื่อกี้นะ
    แอบติดตามบล็อคนี้มานานแล้วหล่ะ
    วันนี้เลยแวะมาทักทายซะหน่อย
    ต้าเล่าเรื่องสนุกดีนะคับ
    อ่านแล้วเหมือนได้เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลย
    แล้วผมจะแอบเข้ามาอ่านบ่อยๆ นะคับ
    ยินดีที่ได้รู้จักค๊าบบ

    ตอบลบ
  5. เจอภาพแรกก็หลอนค่ะ

    พออ่านไปอ่านมา เชื่อน้องก้นดำเต็มหัวใจ

    เพราะเด็กๆ เค้าจะเห็นอะไรที่เราไม่เห็นค่ะ

    สมัยใบชาน่ะ วันที่ป๊ากี้เสียเนี่ย เค้าเห็นป๊านั่งรถกลับมาบ้านด้วยนะคะ ^^"

    ตอบลบ
  6. @July
    ดีนะที่ก้นดำยังพูดไม่ได้ เพราะถ้าเกิดshe บอกได้ขึ้นมาจริง ๆ ว่าเห็นอะไร ไม่รู้ว่าจะอยากฟังดีอ่ะป่าว

    @Happy py
    ของ china town นี่ไม่แน่ใจ
    แต่ถ้าเป็นพี่ไทยเนี่ย เดาได้ว่า
    งบน้อย หุ หุ

    @violet ladybird
    ของจริงหลอนได้ฟิวกว่านี้เยอะค่ะ เย็นหลับวาบ ๆกันเลยทีเดียว

    @nicky-o
    ยินดีเช่นกันค่ะ ไว้แวะมาบ่อย ๆนะค๊า

    @loveislove
    เป็นญาติเราก็ยังพอไหวอ่ะนะคะ
    แต่นี่. . . ครายยยมะรู้อ่ะ

    ตอบลบ
  7. ไม่ระบุชื่อ6 มีนาคม 2552 เวลา 12:04

    อ่านแล้วนึกภาพตามเลยแหล่ะคุงเพื่อน



    ยี้ๆๆๆๆๆๆนึกแล้วเสียวววววววววว

    ตอบลบ