ปีนี้.. ก็แค่ 33 เอ๊งง

4 กุมภาพันธ์ 2010

วันนี้ วันครบรอบวันเกิดของต้าเอง

ปีนี้ มีสิ่งนึงที่ต่างไปจากทุก ๆ ปี

ที่ผ่านมา สิ่งสุดท้ายที่จะทำในวันเกิด

ก็คือ โทรหาแม่

โทรไปทวง ว่านี่วันเกิดหนูนะ

แม่มักจะลืม เป็นประจำ

แต่ก่อนมีอยู่ช่วงนึง แม่จะจำได้

เพราะมีเด็กน้อยตรงข้ามบ้าน เกิดวันเดียวกัน

เวลาถึงวันที่ 4 กุมภาพันธ์

แม่ของเด็กน้อย ก็จะจัดงานวันเกิดเล็ก ๆให้

กลายเป็นการช่วยเตือนให้แม่นึกได้

ว่านี่ก็วันเกิดลูกสาวด้วย

เวลาโทรไป แม่จะอวยพรให้ โดยไม่ต้องทวง

อยู่มาวันนึง ครอบครัวเด็กน้อยคนนั้น ย้ายบ้านไป

แม่กลับมาลืม ให้เราต้องทวงอีก เหมือนเดิม

คืนนี้ ก่อนนอน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ไม่มีแม่ให้โทรหา

ไม่เป็นไร โทรไปหาอาม่าแทน

พยายามคุยให้ร่าเริงที่สุด แจ่มใสที่สุด

เพราะตั่วกู๋ ( พี่ชายแม่ ) บอกว่า ให้ระวังหน่อย

พยายามอย่าพูดอะไรให้อาม่าเศร้า

ถามตั่วกู๋ไปว่า ช่วงนี้อาม่ายังร้องไห้อีกมั้ย

ตั่วกู๋บอกว่า ไม่ค่อยเห็นว่าร้องแล้ว

แต่เวลาวางสายจากต้า แล้วอาม่าก็จะร้อง

เหมือนว่าพอคุยกับลูก แล้วก็จะคิดถึงแม่

อาม่าให้พรแล้ว ก็วางสายไป

.... คิดถึงแม่

เริ่มเศร้าแล้ว ไม่เอา ไม่เอา

เปลี่ยนโหมดดีกว่า ไม่อยากเศร้า

อยากให้บล็อกของเรามีแต่เรื่องสนุก ๆ

เพื่อนๆ มาอ่านจะได้สดใส ซาบซ่า

....................................

คืนวันพุธที่ 3 กุมภาพันธ์

พี่อ้อ : ดาร์ลิ้ง เมื่อเช้าเค้าตื่นเช๊า เช้า

ตอนนี้เค้าก็ง๊วง ง่วง เค้าขอไม่รอจนถึง..

ต้า : จ๊า ไม่ต้องจ๊ะ ต้าเข้าใจ ว่ามันไม่ใช่ธรรมเนียมของพี่

เข้านอนตามสบายเลยคะ ต้าไม่ว่าจ๊ะ

พี่อ้อวิตก หลังจากที่รู้ว่า

ธรรมเนียมของต้าและเพื่อนสมัยอยู่ไทยนั้น

คือต้องส่งข้อความอวยพรกันตั้งแต่หลังเที่ยงคืนเลยทีเดียว

ประมาณว่า เที่ยงคืนปุ๊บ แมสเซจดังปั๊บ

พี่อ้อบอกว่า ไม่เคยได้ยินมาก่อน เพิ่งได้ยินจากต้าเนี่ยแหล่ะ

หรือจริง ๆแล้ว มันเป็นแค่เราและเพื่อนเราเอง เหรอ?

........................................

: เบื้องหน้า :

เช้าวันพฤหัสฯ ที่ 4 กุมภาพันธ์

เจ็ดโมงครึ่ง พี่อ้อบอก Happy birthday ต้า

ที่ยังคงสลึมสลืออยู่

แล้วพี่อ้อก็ออกไปทำงาน

แปดโมงสิบห้า ต้าลุกจากเตียง

เริ่มเดินสำรวจไปรอบ ๆ ห้อง

ไม่มีอะไรผิดปกติ ทุกอย่างอยู่ถูกที่ถูกทาง

แปดโมงสี่สิบห้า ต้าพร้อมออกจากบ้านไปทำงาน

เปิดประตูห้อง แล้วก็ปิดประตู

อุ๊ย อุ๊ย ^ ^

เจอสิ่งนี้อยู่หน้าประตูบ้าน ( ด้านนอกด้วยนะ )

เซอร์ไพรส์ยกที่หนึ่ง เริ่มขึ้นแร๊วววววค๊า

พอดึงซองออกมาจากหน้าประตู ก็ล็อก

แล้วก็เดินไปเพื่อจะลงบันได

เดินไปยังไม่ได้แกะซอง ก้าวลงบันได

สายตาก็เหลือบไปเห็นอะไรแว๊บ ๆ อยู่ตรงมุม ๆ

เลยก้มลงไปหยิบมาดู อ่ะ อ่ะ ไม่ได้การ

รีบเปิดซองจดหมายเพื่ออ่านด่วน

เปิดซองมาก็เจอจดหมายฉบับนี้ค่ะ

อ่านไปถึงบรรทัดที่สี่ สะดุดตรงเครื่องอบผ้า

รีบเดินย้อนกลับไปที่ห้อง Laundry รวม

เปิดฝาตูปุ๊บ ก็เจอกับเจ้าสิ่งนี้ ^ ^

ตอนนี้เราก็ได้เจ้า 'ความสุข' สีม่วงมาสองอัน

จาก เครื่องอบผ้า และ หล่นอยู่ตามพื้น

อ่านต่อไปถึงตรงที่ 'หรือรอต้าอยู่หน้าบ้าน'

รีบออกจากห้อง Laundry แล้วเดินลงบันไดไปหน้าตึก

สายตาก็สอดส่องตามพื้นทางเดิน

ไปถึงประตูใหญ่ เอ๊ะ เห็นน้องผู้หญิงอยู่คนนึงใส่หมวก

ยืนหลบ ๆ ถือป้ายอยู่แถวตู้ Mail box

พอน้องเค้าเห็นต้า เค้าก็เดินออกมาแล้วถามว่า

"พี่ต้าใช่มั้ยค่ะ"

"ใช่ค่ะ"

ว่าแล้วน้องเค้าก็ยกป้ายกระดาษขึ้นมาโชว์แล้วพูดว่า

"Happy Birthday ค่ะพี่"

โอวววววว หน้าพี่อ้อลอยเด่นขึ้นมาในหัวตึ๊งเลย

"ขอบคุณค่ะน้อง นี่มารอนานมั้ยค่ะ"

"ไม่เท่าไหร่ค่ะ"

"พี่อ้อเค้าฝากซองนี่ไว้ให้พี่ต้าด้วยค่ะ"

ต้ารับป้ายกระดาษแผ่นใหญ่และซองจดหมายเล็ก ๆ นั้นมา

น้องเค้าก็พูดต่อว่า

"เอ่อ พี่ค่ะ หนูไม่รู้จะพูดอวยพรอะไรอ่ะคะ"

"อ๋อ ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะน้อง"

"เอ่อ แล้วแผ่นป้ายนั่น พี่จะให้หนูเอาเก็บไปให้มั้ยค่ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ เด๋วพี่เอาขึ้นไปเก็บบนห้องเอง ขอบคุณมากนะคะ"

.........................................

ระหว่างเดินกลับไปบนห้อง รีบแกะซองเล็กออกดู

เจออีกหนึ่ง 'ความสุข' อยู่ในซอง

แล้วต้าก็เอาทั้งหมดนี้ เก็บไว้ในห้อง แล้วก็ออกไปทำงาน

ในใจก็นึกไปว่า พี่อ้อไปเอาน้องคนนี้มาจากไหนฟ่ะเนี่ย

...........................................

ขณะนั่งอยู่บนรถเมล์ นึกขึ้นได้ถึงข้อความในจดหมาย

"แม้กระทั่งอยู่ในกระเป๋าของต้าเอง"

ปิ๊งง รีบรื้อกระเป๋า แล้วก็เจออีกหนึ่ง 'ความสุข'

อยู่ในกระเป๋าใส่เหรียญ

นั่งรถไป ยิ้มไป เริ่มต้นวันด้วยความสุข สดใส

ยิ้มหน้าบานแฉ่งเลย

ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้ภาพเมื่อห้าปีก่อน เด้งตึ๊งเข้ามาในหัว

วันเกิดของต้าปีแรกที่เราคบกัน

พี่อ้อเซอร์ไพรส์ด้วยการส่งดอกกุหลาบสีแดงสดดอกโต ๆ

1 ช่อใหญ่ ไปให้ต้าที่ออฟฟิต ตั้งแต่เช้า

พอตกบ่ายก็มีพัสดุส่งตรงจาก Sydney มาให้

ข้างในเป็นกล้องเวปแคม เอาไว้มองหน้ากันไป ทำงานกันไป

( อู้งานได้อีก )

วันนั้นทั้งวัน ต้าไม่เป็นอันทำงาน

เพราะมัวแต่โต้ตอบเพื่อน ๆที่วนเวียนแวะมาแซว

...............................

ตามโปรแกรมที่นัดกันไว้ เย็นนี้

ต้าจะเลี้ยงขอบคุณอุ๊ ก้นดำ และพี่อ้อ

ที่ร้าน BBQ Koh-Ya Japanese Restaurant

แถว Neutral Bay ฝั่ง North Sydney

โทรไปจองโต๊ะ Buffet ไว้ตอนหกโมงครึ่ง

บ่ายสองโมงครึ่ง ต้าเลิกงานและกลับถึงห้อง

บ่ายสามโมงครึ่ง อุ๊เลิกงานแล้วบึ่งไปรับก้นดำ

เพื่อมาเจอกันที่ห้อง

ห้าโมงสิบ พี่อ้อกลับมาถึงบ้านแล้วรีบอาบน้ำ

ห้าโมงสี่สิบ สี่สาวพร้อมอาการหิวโหย เคลื่อนขบวนออกจากบ้าน

........................................

รถติดพอสมควร เพราะเป็นช่วงเวลาหลังเลิกงาน

แต่เราก็ไปถึงที่หมายทันเวลาที่จอง

จอดรถปุ๊บ พี่อ้อบอกว่า พี่อยากกินน้ำทับทิม

ขอแวะไปซื้อที่ซุปเปอร์ฯก่อน

ส่วนอุ๊ปวดฉี่มาก ขอพาก้นดำไปที่ร้านเลย เด๋วเจอกัน

ซื้อน้ำทับทิมเสร็จแล้วก็รีบเดินเข้าไปที่ร้าน

พี่อ้อบอให้ต้านั่งด้านนอก พี่จะนั่งฝั่งเดียวกับก้นดำ

นั่งปุ๊บ ต้าก็ยกเมนูขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวสั่ง

เปิดเมนูปุ๊บ ก็มีซองสีเหลืองอ๋อยตกลงไปที่พื้น

ข้างในเป็นการ์ด ด้านในมีทั้งลายมืออุ๊และพี่อ้อ

พี่อ้อบอกให้อ่านดูสิ ว่าในการ์ดบอกให้ต้าทำอะไร

พอดีกับที่เด็กเสริฟมารอรับ order เลยชุลมุนเล็กน้อย

พอสั่งอาหารเรียบร้อย

พี่อ้อก็หันมาถามว่า ต้าเอา 'ความสุข' มาด้วยหรือเปล่า

"อ้าว ไม่ได้เอามาอ่ะ ต้องเอามาด้วยเหรอ"

"เอ๋า ก็ในจดหมายบอกให้เก็บ 'ความสุข' ไว้กับตัว"

"ง่ะ ก็ไม่คิดว่าจะต้องพกไว้อ่ะ นึกว่าแค่ให้เก็บเอาไว้"

"เป็นอะไรมั้ยอ่ะ แล้วจะเสียแผนป่าว ยังเล่นต่อได้มั้ย"

"อืมม ก็พอได้คะ"

แต่จากที่อ่านในการ์ด ต้าก็พอจะเข้าใจค่ะ ว่าคืออะไร

เอาเป็นว่า ต้าตัดภาพการ์ดที่เสร็จสมบูรณ์แล้วมาให้ดูเลยละกัน

แล้วก็ได้เวลารับของขวัญ

จากอุ๊ ปีนี้มีคอนเซปต์ ของขวัญ 4 ชิ้น

สำหรับคนเกิดวันที่ 4

สามชิ้นแรก ให้ล่วงหน้ามาก่อนหน้านี้แล้ว

( ยังคงรักษาคอนเซปต์ส่วนตัว ชอบให้ก่อนนาน ๆ )

เป็นผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางจาก M.A.C

- Serum

- Eye Cream

- Lip Balm

และชิ้นที่ 4 สำหรับวันนี้คือ

น้ำหอมกลิ่นหวาน ๆ ของ Britney Spears ขวดนี้

ก่อนรับของขวัญ อุ๊บอกว่าเอามาให้อุ๊ 4 ดอล์

เพราะเค้าถือ ว่าหากให้น้ำหอมแล้วจะต้องทะเลาะ

หรือเลิกคบกัน เอาตังค์มาให้ เหมือนเป็นการซื้อ

อืมมม ก็แล้วแต่ความเชื่อเนอะ

........................................

สังเกตรูปใหญ่นะคะ

ดูก้นดำ ดูตาชีสิ จิกได้อีก

ชีเลือกไปนั่งอยู่คนเดียวตรงหลืบโต๊ะ

เพราะกลัวไฟจากเตา BBQ

วันนี้ชีไปโรงเรียน แม่อุ๊รับกลับมา

แล้วก็ขี้เกียจอาบน้ำแต่งตัวให้ชีใหม่

มามันมอม ๆ แบบนี้แหล่ะ สวยธรรมชาติ

..................................

แล้วก็มาถึงของขวัญชิ้นสำคัญจากคนรู้ใจ

ไม่ได้คาดเดาไว้ล่วงหน้า ว่าพี่อ้อจะให้อะไร

เพราะพี่อ้อเนียนมาก ไม่มีแพร่งพราย

ของขวัญของพี่อ้อ ใส่มาในถุงกระดาษยับ ๆ เยิน ๆ

เปิดห่อออกมา แว๊บแรกที่เห็น

โอ๊ยยยย หัวใจพองโต ดีใจ๊ ดีใจ ถูกใจ๊ ถูกใจ

ถูกใจมากกกกกจริง ๆ

อันนี้เซอร์ไพรส์สุด ๆ ไม่คิดว่าพี่อ้อจะซื้อนาฬิกาให้อีก

จำได้ว่า ต้าแค่เปรย ๆ ไปหนนึงตอนกลับมาจากไทย

ว่าอยากได้นาฬิกาสายเหล็กสวย ๆ สักเรือน

เพราะเรือนที่มีอยู่ ใส่ทำงานซะสมบุกสมบันหมดแล้ว

พี่อ้อยังตอบกลับมาว่า

ก็ไว้ต้ากลับไทยกลางปีนี้ ค่อยไปเลือกซื้อดูสิ

ไม่คิดเลยว่า จะได้ใส่ทันใจขนาดนี้

ที่สำคัญ สวย ถูกใจมากค๊า

อุ๊บอกว่า ยี่ห้อนี้ดี แล้วก็แพงด้วยนะพี่

รีบหันไปสบตาพี่อ้อ "แพงมั้ย เท่าไหร่อ่ะ"

ได้ยินคำตอบแล้ว อืมมมม….

………………………….

หลังจากทั้งปิ้ง ทั้งคีบ กันจนอิ่มหนำสำราญใจ

ก็ได้เวลา Last order กับของหวาน

ผลไม้และไอศครีม

สั่งเสร็จ พี่อ้อขอไปเข้าห้องน้ำ

ไปไม่ถึง 10 วิ เดินกลับมา

บอกว่าคนเยอะ เด๋วค่อยไปใหม่

พักนึง ไอศครีมพร้อมผลไม้ก็มาเสริฟ

แต่กลายเป็นไอศครีมแบบนี้

พี่อ้อบอกว่า ปีนี้ไม่มีเค้กนะคะ

เพราะแค่นี้ก็อิ่มจนจะยัดกันไม่ลงอยู่แล้ว

ไม่เป็นไรเลยค๊า แค่นี้ก็ปลื้มเต็มที่แล้ว

..................................

ขอบคุณ... อุ๊และก้นดำ นะจ๊ะ

สำหรับของขวัญทุกชิ้นเลย ถูกใจมาก ๆจ๊ะ

รายได้ก็ไม่ค่อยมี ยังอุตส่าห์ซื้อของแพง ๆ มาให้พี่

ซึ้งใจ.... T T

ในยามที่เราต้องอยู่ไกลบ้านกันแบบนี้

เวลายิ่งผ่านไป ก็ยิ่งทำให้เรารู้ว่า

มิตรภาพดีดีที่จะทำให้เรารู้สึกเต็มได้นั้น

ไม่ได้ขึ้นอยู่กับปริมาณ

แม้ว่าเราจะมีกันอยู่เพียงแค่นี้

แต่ก็อบอุ่น เพราะมันเต็มเปี่ยมไปด้วยคุณภาพ

ของความรัก ความหวังดีและจริงใจ

^ ^ Love you both

…………………………

ขอบคุณ... พี่อ้อ นะคะ

ตั้งแต่มีพี่เข้ามาในชีวิต

พี่ทำให้วันธรรมดาของต้า กลายเป็นวันพิเศษ

พี่ทำให้วันพิเศษของต้า กลายเป็นวันที่พิเศษยิ่งกว่า

พี่ให้ความสำคัญกับสิ่งเหล่านี้มาตลอด..อย่างสม่ำเสมอ

ขอบคุณมาก ๆ นะคะ

พี่เป็นคนรักที่วิเศษที่สุดเลยคะ ^ ^

I do love you… my beloved

…………………………….

เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในเบื้องหน้าไปแล้ว

ไว้บล็อกหน้าต่อไป จะมาเล่าเรื่องราวเบื้องหลังให้ฟังนะคะ

See ya ^ ^

....................................