อี๊..อี๊

เคยเปรยๆไว้ในบล็อกตั้งแต่ตอนย้ายบ้านใหม่ ๆ ช่วงเดือนเมษาฯ

ว่าตั้งแต่อยู่ที่นี่มา ยังไม่เคยโดนยุงกัดเลยแม้แต่ตุ่มเดียว
จนกระทั่งย้ายมาอยู่ห้องใหม่นี่แหล่ะ เพิ่งมีโอกาสได้ป๊ะหน้ากันอยู่หลายตัว
เดาเอาว่าเพราะข้างบ้านเราปลูกต้นไม้ไว้เยอะ และห้องเราก็อยู่แค่ชั้น2
ยุงจึงสามารถบิน แวะเข้ามาพักเหนื่อยในห้องเราอยู่บ่อยๆ



แวะมาก็ไม่ว่าไร อยากพักอยากนอนก็ตามสบาย
แค่อย่ามากวนตอนเรานอนแค่เนี๊ยะ ขอได้มั้ยยยยยยยย


มันชอบมาบินอี๊ อี๊ อยู่ข้างหูตอนนอน บินฉวัดเฉวียนตอมหน้าตอมหู
ใครจะไปหลับลงล่ะทีนี้



แต่ก็ตอมได้แค่หน้ากะหูแหล่ะ เพราะอากาศหนาวทำให้เราห่มผ้ากันมิดชิด เหลือโผล่มาแต่หัว อันที่จริงก็อยากห่มไปถึงหัวเลยเหมือนกัน แต่กลัวหายใจไม่ออก



เดือดร้อนพี่อ้อต้องไปซื้อที่ไล่ยุงไฟฟ้า ( ที่เป็นแบบปลั๊กเสียบแล้วเสียบแผ่นสีฟ้าๆลงไป )ก็ได้ผลดีอยู่ นอนหลับกันสบาย ไร้ยุงมากวนใจ

แต่...
พี่อ้อก็กังวล ว่ามันเป็นสารเคมี ถ้าใช้เป็นระยะเวลานาน มันจะมีผลอะไรมั้ยหนอ
จนเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราไปเดินเล่นกันที่ร้านขายอุปกรณ์สำหรับเดินป่า และกิจกรรม outdoor
เดินชมนู้นนี่ จนไปสะดุดอยู่ที่ " มุ้ง "
พี่อ้อเคยพูดนานแล้วว่าอยากนอนกางมุ้ง
ต้า : "ทำไมอ่ะพี่อ้อ"
พี่อ้อ : "มันได้อารมณ์ดี"
ต้า : "อารมณ์อะไร"
พี่อ้อ : " ก็แบบ ได้ปิด ได้เปิด ดูมีอะไรทำดี"

อืมมม ……..


มุ้งที่เราเห็น มันเป็นมุ้งแบบกลม ๆ แขวนจากเพดาน แล้วคลุมลงมาบนเตียง เหมือนตามรีสอรท์อ่ะคะ ซึ่งเราไม่อยากเจาะเพดาน และต้าก็ไม่อยากนอนมุ้ง กลัวสะดุดมุ้งตกเตียงเวลาลุกขึ้นมาฉี่ตอนดึกๆ

เดินวนไปวนมา ก็ไปเจอผ้าตาข่ายกันยุงที่ใช้ใส่คู่กับหมวกอีกทีนึงสำหรับเดินป่า เป็นแบบสวมหัว หัวใครหัวมัน
พี่อ้อถูกใจ เลยซื้อมาลองใช้ใส่นอน แต่ต้าไม่ปลื้ม ต้าไม่ชอบให้อะไรมารก ๆ หน้าตอนนอน

แล้วคืนนั้น พี่อ้อก็มีมุ้งส่วนตัว ให้ปิดให้เปิดได้ตามใจ
ได้อารมณ์พอมั้ยค่ะ ดาร์ลิ๊ง ^ ^





.













ปล. ยุงออสซี่ ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษแต่อย่างใด
ร้องอี๊..อี๊ เป็นสำเนียงเดียวกันกะยุงไทยเล๊ยยยย