--- ผื่น ---

ช่วงนี้อากาศเริ่มอุณหภูมิลดลงเรื่อย ๆ
อากาศหนาว เปลืองไฟ

พี่อ้อขี้หนาว เปิดฮีทเตอร์ที่นอน แทบทุกคืน
แถมต้องเปิดเบอร์ 2 อีกตะหาก ตื่นมาสุกพอดี


ดีนะที่มีกันคนละตัว ไม่งั้นอาจมีปัญหา
ต้องแยกเตียง แย่เลย





อากาศเย็น มาพร้อมกับร่างกายที่เปลี่ยนไป
เป็นมันได้ทุกปี ปีก่อนโผล่มาที่บ่าก่อน แล้วค่อยลามไปที่หลัง ที่ตัวและขา ค่อย ๆ โผล่มาตามอุณหภูมิที่ลดลงเรื่อย ๆ

แถมมาเป็นช่วงเวลา โดยเฉพาะก่อนนอน
มาเป็นปื้น ๆ แดง ๆ คล้าย ๆ ลมพิษ คันสุดฤทธิ์สุดเดช ยิ่งเกาก็ยิ่งแผ่ขยายรัศมีวงกว้างไปเรื่อยๆ
ไปยันคอ ยันหน้ากันเลยเชียว





แรก ๆ คิดว่าที่นอนสกปรกมีไรฝุ่น เปลี่ยนใหม่สะอาดหมดจด
เอ๊ะ ก็ยังเป็นอยู่

หรือตัวเราไม่สะอาดพอ
หนาวก็หนาว ก็ต้องอาบน้ำอย่างพิถีพิถัน

เอ๊ะ ก็ยังเป็นอยู่ แถมเป็นหนักกว่าเดิม
กลายเป็นว่า ยิ่งฟอกสบู่ ผิวยิ่งแห้ง ปื้นๆยิ่งขึ้น แถมคันหนักเข้าไปอีก


เคยเป็นทั่วหลัง แดงปื้นเป็นแผนที่ออสเตรเลียเลย
พี่อ้อบอก เห่อได้น่ากลัวมากเลยอ่ะ

หนักเข้า ก็เลิกหาสาเหตุ ช่างมันละกัน ขึ้นมาก็เกากันไป คันกันไป
เกาเองไม่ไหว ก็อ้อนให้คนข้าง ๆ เกาให้ด้วย พี่อ้อก็ใจดี กลัวเกาแล้วจะเป็นแผล เลยใช้วิธีลูบ ๆ เอา
โอ้โห ดาร์ลิ้ง เค้าจะหายคันมั้ยนี่


พออากาศหนาวได้ที่ มันก็หายไปเฉย ๆ ซะอย่างงั้น เหมือนโอเค ชั้นมาแค่นี้แหล่ะ พอใจแร่ะ ไปแร่ะนะ


ปีถัดมาเอาอีกแล้ว แบบเดิมแป๊ะ

ปีแรกstart ที่หลัง แถว ๆ เอวก่อน

ปีถัดมาเป็นที่บ่า

ปีนี้ มันมาแร้วววววว
โผล่มาที่ท้ายทอยค๊า




มีอยู่ปีนึง พี่อ้อเซอร์ไพรส์ต้าด้วยตุ๊กตาหมีตัวใหญ่บะเริ่มเทิ่ม จาก Toy r us ซื้อใส่รถแท็กซี่มาแอบไว้ในตู้เสื้อผ้า


คืนแรก พอเอามันไปไว้บนเตียงด้วย ตื่นมาคันคะเยอ ผื่นขึ้น โทษพี่หมีก่อนเลย เดากันไปว่าคงแพ้ฝุ่นที่อยู่ในตัวพี่หมี


เดือดร้อนคนให้ค่ะ พี่อ้อต้องแบกพี่หมีซึ่งตัวใหญ่พอๆกันกะพี่อ้อนั่นละ เดินแบกไปร้านซักแห้ง ใส่ถุงก็ไม่ได้ เพราะไม่มีถุงใหญ่พอ อุ้มกันไปแบบนั้นล่ะ


แล้วพีอ้อก็ต้องแบกพี่หมีกลับมาอีก เพราะที่ร้าน ไม่มีเครื่องซัก ที่ใหญ่พอจะใส่มันได้




สรุปคือ ไม่ได้ซัก

เอากลับมาแล้วทิ้งพี่หมีไว้ที่โซฟาแทน



สองสามวันผ่านไป ผื่นหาย

กลับไปลองสัมผัสพี่หมีดูใหม่

เอ๊ะ ไม่เป็นไร



ลองกอดก่ายกันดูสิ

เอ๊ะ ผื่นไม่ขึ้นนี่



อ๊าววว ไม่ได้เป็นเพราะพี่หมีนี่นา
เกือบกลายเป็นแพะไปซะแร่ะ





ตอนอุ๊กลับไทย ฝากให้เอาคาลามายด์มาให้ขวดนึง
เพราะรู้ว่าได้ใช้แน่ ๆ
แล้วก็ได้ใช้จริง ๆ


ต้า: พี่อ้อ คันอ่ะ ทาคาลามายด์ให้หน่อย
หยิบขวดคาลามายด์พร้อมคัตเติ้ลบัดมาส่งให้

พี่อ้อก็ละเลงคาลามายด์ไปที่ท้ายทอย


ต้า: อึ๋ยยยย เย็นอ่ะ

พี่อ้อ: มีตรงไหนอีกป่าว


ต้า: ข้างๆหูนี่ มีป่าว

พี่อ้อ: ( ทา ๆ แถวข้างหู ) มีตรงไหนอีกป่าว


ต้า: แถว ๆ เอวมีป่าว คันนิดๆ

พี่อ้อ: (ทา ๆ แถว ๆ เอว) มีตรงไหนอีกป่าว


ต้า: หมดแล้วมั้ง จะให้มีตรงไหนอีกอ่ะ



พี่อ้อ: นม!!

!!!!!!!








....



คุณ Chelsea
ปกติพวก herb บางอย่าง นอกจากร้านไทยแล้ว
หาซื้อได้จากร้านเวียดนามค่ะ
วัฒนธรรมการกินคล้าย ๆ กัน
ร้านจีนจะไม่ค่อยมีขายผักประเภทนี้สักเท่าไหร่




คุณตั๊ก
เห็นจากรูปแล้วเชื่อเลยเหรอค่ะ
แล้วคุณตั๊กจะไม่ลองทำให้คุณนกหม่ำหน่อยเร้อ




คุณ Natjaoka
เผอิญมั่วเก่งค่ะ หุ หุ




คุณว ดี
ไม่เชิงพรสวรรค์หรอกคุณเหมี่ยว
สมัยอยู่บ้าน ไม่เคยทำกับข้าวเองเลย
แม่ทำตลอด เพราะแม่ทำอร่อย
แค่ช่วยปอกหอม ปอกกระเทียม หั่นผัก แม่ก็ปลื้มจะแย่
แต่พอมาอยู่นี่ ได้มาทำตอนอยู่ร้านไทย
ทำเพราะต้องทำค่ะ มันคืองาน
แต่ตอนนี้ทำเพราะซื้อกินทุกมื้อไม่ไหวค่ะ
ทำเองประหยัดกว่า ได้เยอะกว่า สะอาดกว่า
แต่ก็ไม่ได้ทำทุกวัน บางทีก็ขี้เกียจ
ออกไปกินนอกบ้านกันก็บ่อย
ที่สำคัญพี่อ้อเคยเปรย ๆ ไว้สมัยแรก ๆว่า
"ผู้หญิงที่เป็นแม่บ้านแม่เรือนเนี่ย มันดูมีเสน่ห์รู้ป่าว"





คุณ 24: จุดเริ่มต้นฯ
อยากกิน
แต่ไม่อยากทำ
ยังงี้ก็....อดกินสิค๊า
จะไม่ลองทำให้หวานใจกินหน่อยเหรอค่ะ




คุณกี้
อังกฤษคนไทยเพียบบบบบเลยคุณกี้
ไม่มีร้านไทยที่ขายของพวกนี้เหรอค่ะ
ที่นี่พืชผักบางอย่าง หาได้สบายตามซุปเปอร์ใหญ่ ๆ
ฝรั่งมันก็กินพวกขิง ตะไคร้ เหมือนกันน๊า
แต่ที่หายากนิดนึงก็พวกเม็ดพริกไทยอ่อน ข่า
ผักชีฝรั่ง อะไรพวกนี้อ่ะคะ
โชคดีมีร้านไทยอยู่ร้านนึงขายครบเลย
ราคาพอรับไหวค่ะ อย่างตะไคร้ต้นนึงก็ 1-2 ดอลล์
มะกรูดประมาณ 10 ใบก็ประมาณดอลล์นึง
ปลาทอดฯจานนี้ ราคาน่าจะอยู่ที่ประมาณ 10 ดอลล์
แต่ถ้าไปกินตามร้านนี่ ต้าว่าไม่ได้ราคานี้แน่ ๆ ค่ะ




เพื่อนเป็ด
แหม ๆๆ ยังไม่ได้ชิมเลย รู้ได้ไงว่าอร่อย
แน่จริงก็ตามมากินซี๊




ไม่ระบุชื่อ
เก่งจริงเพื่อนฉัน..
ทำกับข้าวเป็นแม่บ้านเลย
อืมม์...ไม่น่าเชื่อ


แหม ๆ เค้าก็มีฝีมืออยู่บ้างน๊า
ว่าแต่... เพื่อนค่ะ
แสดงตัวนิดนึงจิ
ใครเนี่ย??




คุณ wawine
หัดทำแล้ว ได้ผลออกมาเป็นยังไง
อย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ




tonaor phuket
ต๊าย คุณเพื่อน
กิ๊กมีเป็นร้อย บอกไม่มีใครทำให้ทาน




jerrie
โหะ โหะ
เปิดร้านคงเจ๊งอ่ะคะ หรือไม่ก็ต้องจ้างแม่ครัว
เพราะต้าแอบมีความเป็นศิลปินนิดนึง
คือจะทำต่อเมื่อมีอารมณ์อยากทำ
ถ้าวันไหนไม่อยากทำ ก็จะบอกพี่อ้อเลย
ว่าวันนี้ขี้เกียจ ไม่ทำ มาม่าโลด