วันอาทิตย์ที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2552

รวมมิตร

ช่วงนี้ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับบ้านเราแล้ว ชวนให้เศร้าใจจัง
เดือนก่อน renzo เพื่อนชายชาวอิตาลี บอกว่าจะ take holiday เดือนนึง
เราถามไปว่าจะกลับไปเยี่ยมบ้านเหรอ
renzo บอกว่า จะกลับอิตาลี 3 weeks แล้วอีกอาทิตย์ที่เหลือจะไปเที่ยวเมืองไทย
he เคยไปเมืองไทยแล้วน่าจะสัก 2 ครั้ง ชอบทะเลทางใต้ ชอบไปเล่นเซริฟ์ตามสไตล์พวกฝรั่ง ได้ยินแบบนั้นก็นึกดีใจ ว่าในขณะที่บ้านเมืองเราเจอเรื่องแย่ ๆ ตอนปิดสนามบิน ก็ยังมีคนที่อยากไปเที่ยวอยู่





อาทิตย์ก่อน เห็น renzo แว๊บ ๆ ที่หน้าห้องเรียน ไม่ได้ทัก ไม่อยากทัก ไม่กล้าทัก
กลัวhe จะเล่าว่าเจออะไรแย่ ๆมาบ้างตอนไปเที่ยวเมืองไทย
เวลาเปิดทีวี แล้วมีภาพข่าวเหตุการณ์วุ่นวายในบ้านเรา ฝรั่งมันถามว่านั่นบ้านเธอใช่มั้ย
รู้สึกหน้าชา ไม่รู้จะแก้ต่างกันยังไงดีกับภาพพจน์ที่มันถูกทำลายลงไปทุกวัน ๆ




3-4 วันก่อน รายการข่าวที่นี่ รายงานข่าวเหตุการณ์ในกรุงเทพติด ๆ กัน 2-3 วัน
สมมติว่าถ้าเราไม่ใช่คนไทย ไม่รู้จักประเทศไทยมาก่อน จากภาพ เราคงคิดไปว่า ประเทศนี้ช่างน่ากลัว ให้อารมณ์เหมือนตอนเราดูข่าวต่างประเทศ แล้วเห็นประเทศที่เค้าตีกัน รบราฆ่ากัน คิดไปว่าประเทศนั้นมันคงจะไร้ความศิวิไล มีแต่สงครามกันเลยทีเดียว



แอบหวังในใจลึก ๆๆๆๆ ว่าทุกอย่างมันจะคลี่คลายไปได้ด้วยดี ประเทศไทยคงจะเจอ
ทางออกที่ดีสำหรับทุกฝ่ายได้ในสักวัน....


.......................


ตัดอารมณ์กันฉึบฉับด้วยเรื่องไม่เครียดกันดีกว่า
ช่วงที่ย้ายห้องมาใหม่ ๆ เปรย ๆ กะพี่อ้อว่าอยากปลูกต้นไม้จัง
อยากให้ห้องเรามีต้นไม้บ้าง เพราะเห็นว่ามีที่พอจะวางกระถางต้นไม้ได้อยู่ อย่างน้อยก็ตรงขอบหน้าต่างห้องครัวละหนึ่ง เงยไปขอบหน้าต่าง ยังเห็นมีเหล็กแง่งๆ สามารถเอาต้นไม้ใส่กระเช้าไปห้อยไว้ได้อีกด้วย


พี่อ้อถามว่าอยากปลูกต้นอะไร
ไม่รู้
แต่ถ้าอยู่เมืองไทย ต้าจะปลูกเดฟกระเป๋า เอามาห้อย ๆ ไว้
ที่นี่ ไม่เคยเห็นเดฟกระเป๋า สงสัยมันคงไม่ชอบอากาศที่นี่ คนเลยไม่ปลูกกัน



ต้นไม้ที่นี่ ราคาไม่ค่อยน่าคบ แพงเอาเรื่องอยู่ (สำหรับเรา) หรือเราเอาไปเปรียบเทียบกับ
เมืองไทยก็ไม่รู้ ตามจตุจักร ตามริมถนนแถวพุทธมณฑล ต้นไม้สวย ๆ ขายราคาย่อมเยาว์ แถมมีให้เลือกหลากหลายสายพันธุ์



ผ่านไป 2 อาทิตย์ ยังไม่มีต้นไม้ไว้เชยชม


เย็นวันหนึ่ง


ดาร์ลิ้ง วันนี้เค้าซื้ออะไรมาให้ดาร์ลิ้งด้วย
อะไรอ่ะคะ
ไม่บอก ไว้กลับไปดูที่บ้าน



3 ทุ่ม ถึงบ้าน เจอยัยนี่ทำหน้าสวยอยู่ในครัว

...





.....



ไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร พี่อ้อไม่ได้ถามคนขายมาตอนซื้อ ( แต่ถึงถามก็คงจำไม่ได้อีก )
ขอบคุณนะค๊าพี่อ้อ ^ ^



......


วันนี้วันเสาร์ เช้านี้ป๊าก้อง อุ๊และก้นดำ คงจะกลับมาเหยียบแดนจิงโจ้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ออกเดินทางจากกรุงเทพฯกันเมื่อคืนวันเสาร์ตอน 2ทุ่มกว่าตามเวลาประเทศไทย ถึงที่นี่เช้าวันอาทิตย์ประมาณ 8 โมงกว่าตามเวลาซิดนีย์


เมื่อคืนวันศุกร์ โทรไปหาอุ๊ อุ๊เล่าให้ฟังคร่าว ๆ ว่าก้นดำซูบไป ชีไม่ค่อยยอมกินข้าว ห่วงแต่เล่น ( พี่อ้อแอบสงสัยว่าชีเล่นอะไรของชีเหรอ เพื่อนก็ไม่มี )


แต่ชีก็ยังอุตส่าห์มีพัฒนาการ( ด้านมืดนั่นแหล่ะ ) ให้แม่ชื่นใจ ชีพูดได้เยอะขึ้น อาจเป็นเพราะฟังแต่ภาษาไทย แถมล่าสุดชียังเปิดเปิง หน้าตาแหก เพราะหกล้ม เอาหน้าบ้าน ๆ ของชีไปถูกะพื้นคอนกรีต หน้าบวมจนตาแทบปิดกันเลย หลังจากแผลเริ่มตกสะเก็ด ชีคงยังคิดว่า ไม่พอใจหน้าบ้าน ๆ ที่มีอยู่ คงอยากให้เยินจนแม่พาไปศัลยกรรมหน้าใหม่ เหมือนสาวเกาหลี เลยม้วนตัวลงมาจากบันไดคอนกรีต ได้หัวปูด ๆ แถมมีเลือดไหล ทำเอาแม่อุ๊ตกใจสุดขีด น้ำตาไหลพราก รีบพาลูกไปเอกซเรย์สมอง กลัวลูกจะได้รับการกระทบกระเทือน เกิดพูดได้ปร๋อทั้ง2ภาษาขึ้นมาป้า ๆ จะรับไม่ได้กัน



แถมตามตัวชียังมีแผลถลอกปอกเปิก และแผลเป็นจากรอยยุงกัด ( แพ้ยุงเหมือนป้ามันเลย ) ตอนป้าขวัญเล่าว่า ชีโดนยุงกัด แล้วทุกคนที่อยู่ใกล้ตัวโดนใช้ให้เกากันถ้วนหน้า

ป้าอ้อฟังแล้วขำ เพราะนึกภาพตามว่าชีเป็นเช่นนั้นจริง ๆ อยู่ที่นี่ ใครนั่งใกล้ชี แล้วชีคัน ชีจะยื่นส่วนที่คัน ถ้าเป็นแขนก็ดีไป แต่บางที ชียกขาและเท้าอวบ ๆ ดำ ๆ ขึ้นมาแทบจะจิ้มหน้าป้ามัน แล้วบอก คาน ๆ ( คัน ๆ ) แปลว่า อิป้า เกาให้หนูหน่อย


เด๋ววันนี้ ปล่อยให้อุ๊และก้นดำ พักผ่อนกันไปก่อน แล้วอีก 2-3วัน เราค่อยนัดเจอกันเนอะ
อุ๊บอกว่า ของที่ฝากซื้อได้ครบทู๊กอย่าง อู๊ยยยย ดีใจ


...


ปล. อุ๊จ๊ะ เมื่อวานพี่อ้อไปถอยลาแมร์กระปุกเล็กมาใช้ก่อนแล้วล่ะ กระปุกเก่าหมดเกลี้ยง ถ้าปลิ้นกระปุกได้ คงทำไปแล้ว พี่อ้อบอก ไม่อยากเสี่ยงใช้ครีมอื่นในระหว่างที่รอลาแมร์จากอุ๊ เด๋วจะประวัติศาสตร์ซ้ำรอย เจอพี่บ่นไปนิดหน่อย ก็แหม ราคากระปุก 30ml ที่นี่ เกือบจะเท่ากะ 60ml ที่ฝากอุ๊ซื้อจากบ้านเราแล้วนิ
T T แพงงงง

...

ปล. อีกหน่อย เราคงได้เจอกันตอนเย็นบ่อย ๆ เหมือนสมัยที่พี่ยังไม่ได้ทำงานเย็น ไอ้ manager ดันลดชั่วโมง แต่ให้ทำงานเท่าเดิม เราเลยเห็นพ้องต้องกันว่า ไม่ทำก็ได้ฟ่ะ ไม่คุ้มค่าเหนื่อยเลย เด๋วหางานกลางวันเพิ่มเอาดีกว่า

..
แล้วเจอกันน๊าก้นดำของป้า ^ ^

4 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ19 เมษายน 2552 เวลา 22:16

    ยุงมักจะกัดคนที่เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก ไม่รู้ทำไมเหมือนกันหรือว่า เลือดจะหวานกว่าคนอยู่เมืองไทย




    ........

    ตอบลบ
  2. พี่อ้อเนี่ยเลือดเดียวกะตาเหม่งเลยค่ะ

    ขานั้น ก็ชอบซื้อต้นไ้ม้ ดอกไม้มาให้บ่อยๆ ค่ะ

    ต้นที่พี่อ้อซื้อให้เนี่ย หน้าตาเหมือนต้นนึงที่กี้เคยปลูกเลยค่ะ

    แต่ไม่รู้ชื่อเหมือนกัน เพราะตอนนั้นพี่ที่ทำงานให้มาวางค่ะ ^^

    ตอบลบ
  3. สาวน้อยกลับมาถึงแล้ว ป้า ป้า คงไม่เหงาแล้วนะคะ

    ตอบลบ
  4. ถ้าฝรั่งถามว่า นั่นบ้านเธอเหรอ
    ต่อไปให้ตอบว่า "โน แอม ไท...เป "
    อิอิ

    ฝากหวัดดีพี่อ้อด้วย (ขอแบบถอนสายบัวนะ)

    ตอบลบ