สมาชิกใหม่...ของบ้าน

January 03 , 2015


เสาร์นี้ พี่อ้อมีภารกิจไปทำสังฆทาน ปล่อยปลาที่วัด
เนื่องจากหมอดูบอกมา 555 ถือเป็นสิ่งดี ทำไปไม่เสียหาย 

ทำการนัดหมายรุ่นพี่ที่เคารพ แวะตลาดปากเกร็ด ซื้อปลาตามที่ได้รับมอบหมาย 
ไปทำบุญ ปล่อยปลาแถวบ้านรุ่นพี่ ที่วัดศรีรัตนาราม นนทบุรี 
ถวายสังฆทานเสร็จ เดินไปริมน้ำ ดูทำเลปล่อยปลา
เห็นหลวงพี่กับกลุ่มแม่ค้ากำลังยืนดูอะไรอยู่ตรงแถวท่าน้ำ 
เดินไปใกล้ๆ เจอหมาแม่ลูกอ่อน กำลังให้นมลูกหมา 2 ตัว
ตามประสา สาว ๆ ก็อุทานไปด้วยความเคยชิน อุ๊ย ลูกหมา น่ารักจัง
หลวงพี่ : เอาไปเลี้ยงมั้ยโยม มันจะได้เป็นหมาบ้าน ไม่ต้องโตมาเป็นหมาวัด
สาว ๆ : มันกี่เดือนแล้วอ่ะคะ
แม่ค้า : เดือนกว่า ๆ เอง ตัวเมียทั้งคู่เลย เอาไปเลี้ยงสิ
คอกนี้มี 6 ตัว ตายไป 2 มีคนเอาไปเลี้ยงแล้ว 2 เหลือ 2 ตัวนี้

สาว ๆ ยืนเล็ง ๆ กึ่ง ๆ จับจองกันเล็กน้อย ใครชอบตัวไหน แต่ยังไม่ตกปากรับคำ 
รุ่นพี่ ซึ่งที่บ้านมีหมาอยู่แล้วหลายตัว ปรึกษากันว่าจะเอาไปเพิ่มดี หรือจะยังไง
เรากะพี่อ้อ ส่งสายตาเป็นคำถามซึ่งกันและกัน ยังไงกันดีตัวเอง?? 



ส่วนตัว เคยเลี้ยงหมาแค่ตัวเดียว ซึ่งส่วนใหญ่ แม่เป็นคนเลี้ยงซะมากกว่า เราก็แค่เล่นกับมัน 
มันอยู่กับเราจนแก่ตายจากเราไปอย่างสงบ คาตักแม่ 
เรารู้สึกว่าหมามันแสดงออกได้อย่างชัดเจนทางสีหน้าและแววตา
ชอบมองเวลาหมาเหม่อ ชอบหมาหน้าทู่ ๆ ดูตลกดี
แล้วก็ชอบดูรายการทางช่อง True ของ ซีซาร์ กับ วิคตอเรีย ผู้กำราบหมาเกเร 
แต่ก็ยังไม่เคยคิดจะหามาเลี้ยงอย่างจริงจังอีก กลัวข้าวของพัง
เพราะจากประสบการณ์ที่ผ่านมา วัยซน ๆ ของมันนี่ เอาเรื่องอยู่
โมโหแบบ ตีไปก็เท่านั้นอยู่หลายเรื่อง


พี่อ้อเอง ไม่เคยเลี้ยงและไม่มีความคิดจะเลี้ยงสัตว์ใดใด
อยากแต่จะเลี้ยงเด็ก ( ยากกว่าหมาอีกนะนั่น ) 


ระหว่างที่ยืนลังเลกันอยู่ ฝั่งรุ่นพี่ เหมือนจะตัดสินใจได้แล้วว่าจะเอาเจ้าตัวขาวจุดดำไปเลี้ยง 
แล้วก็เชียร์ให้เราเอาตัวสีน้ำตาลไปเลี้ยงด้วย
ขณะที่เรายังลังเล พี่อ้อก็ตัดสินใจให้
" เอามันไปเลี้ยงแหล่ะตัวเอง ถือซะว่าได้ช่วยดูแลชีวิตนึง ไม่งั้นมันก็เป็นการเพิ่มภาระกับวัดอีก" โว๊ววววววววววววว หล่ออ่ะ

ในขณะที่พี่อ้อตัดสินใจให้แล้ว เราก็ยังมีแอบกังวล ว่าจะดีหรอ จะเลี้ยงหรอ
เพราะนั่นหมายถึง ต้องดูแลกันไปทั้งชีวิตมัน และ ชีวิตเรา เลยนะ 
หันไปเจอสายตาของมัน โอ๊ยยยยย อะไรมันจะโสกาอาดูร ขนาดน๊านนนน เศร้าได้อี๊ก 

สุดท้าย ตั้งใจไปปล่อยปลา เลยได้หมากลับมาด้วย 
พี่ ๆ จัดแจงไปบอกกล่าว ล่ำลา แม่หมา ขอเอาไปดูแลให้ ไม่ต้องห่วงน๊า 

เอากลับไปบ้านรุ่นพี่ จัดการอาบน้ำ ลอกคราบหมาวัด มีหมัดเกาะมาด้วยเพียบบบบ 
คงเป็นการอาบน้ำครั้งแรกของทั้ง 2 สาวน้อย แหกปากโวยวายกันลั่นเลย
ตัวสะอาดแล้ว แต่หมัดยังเพียบ เกากันยิก ๆเลย 

อาบน้ำเสร็จ ตัวสั่นงก ๆ เอามาตากแดด เป็นหมาแดดเดียว

ตัวขาวดำน่าจะเป็นพี่ ดูตัวใหญ่กว่า บึกกว่า ซนกว่าด้วย
รุ่นพี่ตั้งชื่อเจ้าขาวดำนี่ว่า เจ้าบัดดี้



ส่วนตัวสีน้ำตาลของเรา ตัวเล็ก ยังดูตื่น ๆ กลัว ๆ หงอย ๆ 
แม่มันเคยเรียกกันไว้ว่าอย่างไรไม่รู้ แต่พี่อ้อตั้งชื่อใหม่ให้นางว่า ทอง-ทอง
แลดูอินเทรนนะ ชื่อสมัยใหม่ เรียกกัน 2 พยางค์ ปัน ปัน , ทา ทา , ทอง ทอง ^____^



ก่อนกลับเข้าบ้าน พาไปแวะซื้ออาหารหมา นม ของเล่น แชมพูกันหมัด ฯลฯ
ที่ผ่านมา ไม่เคยสนใจ shelf ขายสินค้าจำพวกนี้เลย
อาหารหมา วางเรียงเป็นพรืดดดด จะเลือกอันไหน ยังไงดี 



ความรู้เรื่องการเลี้ยงหมาของเราสองคน ให้ถือซะว่าเป็นศูนย์ 
พี่อ้อก็พึ่งพากูเกิ้ลบ้าง เพื่อนฝูงบ้าง คอยถามหาข้อมูลเลี้ยงหมาเด็ก 



จัดที่นอนให้นางในครัวหลังบ้าน กั้นเป็นคอกให้ เอาผ้าขนหนูมาปูให้นอน 
คงเป็นครั้งแรกอีกเหมือนกันที่อุ้งเท้านางได้สัมผัสผ้าขนหนู
กระโดดดึ๋ง ๆ ออกมาตรงยืนตรงพื้นปูน เราก็อุ้มนางเข้าไปใหม่ นางก็ถอยออกมาใหม่
ทำซ้ำกันอยู่ 2-3 รอบ สุดท้ายต้องขืนใจนาง จับให้อยู่กับที่ นางคงง่วงด้วย กลัวผ้าด้วย
สุดท้าย นางยืนสัปหงกค๊า แต่ในที่สุดก็ยอมนอนบนผ้าแทนพื้นปูน



คืนแรก ประสบการณ์หลอน นางร้องหงิงๆทั้งคืน ทำเอาพี่อ้อไม่ได้นอนไปด้วย ลงมาคอยดู
กลัวข้างบ้านด่า นางคงแปลกที่ คงคิดถึงแม่ 
ปรึกษาแพ็ตตี้ เพื่อนผู้มากประสบการณ์ในการเลี้ยงหมา
บอกให้เอานาฬิกาติ๊ก ๆ มาห่อผ้าไว้ตรงที่มันนอน

คืนที่สองเลยจัดให้นาง ซุกไว้ใต้ผ้า ปรากฏว่า ได้ผลอ่ะ นางนอนเงียบ ไม่ร้องเลยตลอดคืน
ไม่รู้ชอบหรือรำคาญ

เช้าวันอาทิตย์ พาทอง-ทอง ออกไปคลีนิคแถวบ้าน เช็คดูสุขภาพกันนิดนึง 
หมอบอกว่า นางน่าจะยังไม่ถึง 2 เดือน ยังฉีดวัคซีนไม่ได้ ต้องรอก่อน
ทำได้แค่วัดไข้ และให้กินยาถ่ายพยาธิ


ระหว่างนี้ให้คอยสังเกตุอาการต่าง ๆ เพราะเราไม่รู้ว่า สภาพแวดล้อมที่เค้าอยู่
เจออะไรมาบ้าง จะติดเชื้ออะไรมารึป่าว แต่ที่แน่ๆ นางได้เชื้อขี้เรื้อนแบบแห้งมาด้วยคร่า
หมอบอกว่า รักษาได้ แต่ต้องรอสัก 3 เดือนก่อน


ตอนนี้ บ้านเราเลยมีสมาชิกเพิ่มมาอีก 1 จากที่เคยอยู่กัน 2 คน คุยกัน 2 คน เถียงกัน 2 คน 
บางทีนึกว่าพี่อ้อคุยด้วย หันไปถาม อ๋อ ป่าว คือคุยกะ ทอง ทอง 


ทุกวันนี้เหมือนมีเด็กเล็กในบ้าน จะไปไหนมาไหนก็เป็นห่วง ไปทำงานก็คิดถึง 
ก่อนออกจากบ้านจะสายก็เพราะมัวแต่ร่ำลา ตกเย็นก็รีบบึ่งกลับบ้าน ไปเล่นกะนาง 


แล้วทอง ทอง ก็น่าเอ็นดู๊ ไม่ค่อยดื้อ ไม่ค่อยซน เอะอะเข้าคอกนอน
บทจะอยากชวนเล่น นางก็เล่นแป๊บ ๆ
จะเดิน จะเหินก็ค่อย ๆ ก้าว ตะต่อนยอนเหลือเกิน



                                                            นางชอบทำหน้าแบ๊วใส่  
                                ชุดหล่อ ๆ นี้น้าพัชซื้อให้  หนูใส่เป็นเดรส  คลุมไปยันตูดเบยยย

                                                   นางชอบกัดทึ้งต้นไม้ของพี่อ้อ

หนูเป็นหมารักธรรมชาติ

                         นางไม่ชอบออกไปเดินนอกบ้าน  ลองพาไปวิ่งเล่นสนามหน้าหมู่บ้าน
                                    ก็นั่งนิ่งเป็นหมาหงอย  จับวางตรงไหน  ก็นั่งตรงนั้น

                                  ช็อตฮา ๆ  กินนมอยู่ดีดี ก็ขาหลังกระดก หน้าทิ่มขมำลงไปในชาม

เห็นว่านางเป็นเด็กผู้หญิง เลยอยากหาชุดกระโปรงหวาน ๆ  มาให้นางใส่

ผลที่ได้ เหมือนลิงมากกว่าหมา  ดูตลกมากกว่าน่ารัก 

แบบนี้น่าจะเข้ากว่า  เปลี่ยนจากลิงเป็นผึ้งแทน ซื้อเผื่อโต หลวมโพรก

เอะอะนอนหงาย อ่อยให้เกาพุง

โปรดอย่าถาม   ว่าฉันเป็นใคร    เมื่อในอดีตตตตต......

เพราะตอนนี้ หนูเป็นหมาบ้าน หนูมีเจ้าของแล้วคร่าาาาาา