เสาร์นี้ พี่อ้อมีภารกิจไปทำสังฆทาน ปล่อยปลาที่วัด
เนื่องจากหมอดูบอกมา 555 ถือเป็นสิ่งดี ทำไปไม่เสียหาย
ทำการนัดหมายรุ่นพี่ที่เคารพ แวะตลาดปากเกร็ด ซื้อปลาตามที่ได้รับมอบหมาย
ไปทำบุญ ปล่อยปลาแถวบ้านรุ่นพี่ ที่วัดศรีรัตนาราม นนทบุรี
ถวายสังฆทานเสร็จ เดินไปริมน้ำ ดูทำเลปล่อยปลา
เห็นหลวงพี่กับกลุ่มแม่ค้ากำลังยืนดูอะไรอยู่ตรงแถวท่าน้ำ
เดินไปใกล้ๆ เจอหมาแม่ลูกอ่อน กำลังให้นมลูกหมา 2 ตัว
ตามประสา สาว ๆ ก็อุทานไปด้วยความเคยชิน อุ๊ย ลูกหมา น่ารักจัง
หลวงพี่ : เอาไปเลี้ยงมั้ยโยม มันจะได้เป็นหมาบ้าน ไม่ต้องโตมาเป็นหมาวัด
สาว ๆ : มันกี่เดือนแล้วอ่ะคะ
แม่ค้า : เดือนกว่า ๆ เอง ตัวเมียทั้งคู่เลย เอาไปเลี้ยงสิ
คอกนี้มี 6 ตัว ตายไป 2 มีคนเอาไปเลี้ยงแล้ว 2 เหลือ 2 ตัวนี้
สาว ๆ ยืนเล็ง ๆ กึ่ง ๆ จับจองกันเล็กน้อย ใครชอบตัวไหน แต่ยังไม่ตกปากรับคำ
รุ่นพี่ ซึ่งที่บ้านมีหมาอยู่แล้วหลายตัว ปรึกษากันว่าจะเอาไปเพิ่มดี หรือจะยังไง
เรากะพี่อ้อ ส่งสายตาเป็นคำถามซึ่งกันและกัน ยังไงกันดีตัวเอง??
ส่วนตัว เคยเลี้ยงหมาแค่ตัวเดียว ซึ่งส่วนใหญ่ แม่เป็นคนเลี้ยงซะมากกว่า เราก็แค่เล่นกับมัน
มันอยู่กับเราจนแก่ตายจากเราไปอย่างสงบ คาตักแม่
เรารู้สึกว่าหมามันแสดงออกได้อย่างชัดเจนทางสีหน้าและแววตา
ชอบมองเวลาหมาเหม่อ ชอบหมาหน้าทู่ ๆ ดูตลกดี
แล้วก็ชอบดูรายการทางช่อง True ของ ซีซาร์ กับ วิคตอเรีย ผู้กำราบหมาเกเร
แต่ก็ยังไม่เคยคิดจะหามาเลี้ยงอย่างจริงจังอีก กลัวข้าวของพัง
เพราะจากประสบการณ์ที่ผ่านมา วัยซน ๆ ของมันนี่ เอาเรื่องอยู่
โมโหแบบ ตีไปก็เท่านั้นอยู่หลายเรื่อง
พี่อ้อเอง ไม่เคยเลี้ยงและไม่มีความคิดจะเลี้ยงสัตว์ใดใด
อยากแต่จะเลี้ยงเด็ก ( ยากกว่าหมาอีกนะนั่น )
ระหว่างที่ยืนลังเลกันอยู่ ฝั่งรุ่นพี่ เหมือนจะตัดสินใจได้แล้วว่าจะเอาเจ้าตัวขาวจุดดำไปเลี้ยง
แล้วก็เชียร์ให้เราเอาตัวสีน้ำตาลไปเลี้ยงด้วย
ขณะที่เรายังลังเล พี่อ้อก็ตัดสินใจให้
" เอามันไปเลี้ยงแหล่ะตัวเอง ถือซะว่าได้ช่วยดูแลชีวิตนึง ไม่งั้นมันก็เป็นการเพิ่มภาระกับวัดอีก" โว๊ววววววววววววว หล่ออ่ะ
ในขณะที่พี่อ้อตัดสินใจให้แล้ว เราก็ยังมีแอบกังวล ว่าจะดีหรอ จะเลี้ยงหรอ
เพราะนั่นหมายถึง ต้องดูแลกันไปทั้งชีวิตมัน และ ชีวิตเรา เลยนะ
หันไปเจอสายตาของมัน โอ๊ยยยยย อะไรมันจะโสกาอาดูร ขนาดน๊านนนน เศร้าได้อี๊ก
สุดท้าย ตั้งใจไปปล่อยปลา เลยได้หมากลับมาด้วย
พี่ ๆ จัดแจงไปบอกกล่าว ล่ำลา แม่หมา ขอเอาไปดูแลให้ ไม่ต้องห่วงน๊า
เอากลับไปบ้านรุ่นพี่ จัดการอาบน้ำ ลอกคราบหมาวัด มีหมัดเกาะมาด้วยเพียบบบบ
คงเป็นการอาบน้ำครั้งแรกของทั้ง 2 สาวน้อย แหกปากโวยวายกันลั่นเลย
ตัวสะอาดแล้ว แต่หมัดยังเพียบ เกากันยิก ๆเลย
อาบน้ำเสร็จ ตัวสั่นงก ๆ เอามาตากแดด เป็นหมาแดดเดียว
ตัวขาวดำน่าจะเป็นพี่ ดูตัวใหญ่กว่า บึกกว่า ซนกว่าด้วย
รุ่นพี่ตั้งชื่อเจ้าขาวดำนี่ว่า เจ้าบัดดี้
ส่วนตัวสีน้ำตาลของเรา ตัวเล็ก ยังดูตื่น ๆ กลัว ๆ หงอย ๆ
แม่มันเคยเรียกกันไว้ว่าอย่างไรไม่รู้ แต่พี่อ้อตั้งชื่อใหม่ให้นางว่า ทอง-ทอง
แลดูอินเทรนนะ ชื่อสมัยใหม่ เรียกกัน 2 พยางค์ ปัน ปัน , ทา ทา , ทอง ทอง ^____^
ก่อนกลับเข้าบ้าน พาไปแวะซื้ออาหารหมา นม ของเล่น แชมพูกันหมัด ฯลฯ
ที่ผ่านมา ไม่เคยสนใจ shelf ขายสินค้าจำพวกนี้เลย
อาหารหมา วางเรียงเป็นพรืดดดด จะเลือกอันไหน ยังไงดี
ความรู้เรื่องการเลี้ยงหมาของเราสองคน ให้ถือซะว่าเป็นศูนย์
พี่อ้อก็พึ่งพากูเกิ้ลบ้าง เพื่อนฝูงบ้าง คอยถามหาข้อมูลเลี้ยงหมาเด็ก
จัดที่นอนให้นางในครัวหลังบ้าน กั้นเป็นคอกให้ เอาผ้าขนหนูมาปูให้นอน
คงเป็นครั้งแรกอีกเหมือนกันที่อุ้งเท้านางได้สัมผัสผ้าขนหนู
กระโดดดึ๋ง ๆ ออกมาตรงยืนตรงพื้นปูน เราก็อุ้มนางเข้าไปใหม่ นางก็ถอยออกมาใหม่
ทำซ้ำกันอยู่ 2-3 รอบ สุดท้ายต้องขืนใจนาง จับให้อยู่กับที่ นางคงง่วงด้วย กลัวผ้าด้วย
สุดท้าย นางยืนสัปหงกค๊า แต่ในที่สุดก็ยอมนอนบนผ้าแทนพื้นปูน
คืนแรก ประสบการณ์หลอน นางร้องหงิงๆทั้งคืน ทำเอาพี่อ้อไม่ได้นอนไปด้วย ลงมาคอยดู
กลัวข้างบ้านด่า นางคงแปลกที่ คงคิดถึงแม่
ปรึกษาแพ็ตตี้ เพื่อนผู้มากประสบการณ์ในการเลี้ยงหมา
บอกให้เอานาฬิกาติ๊ก ๆ มาห่อผ้าไว้ตรงที่มันนอน
คืนที่สองเลยจัดให้นาง ซุกไว้ใต้ผ้า ปรากฏว่า ได้ผลอ่ะ นางนอนเงียบ ไม่ร้องเลยตลอดคืน
ไม่รู้ชอบหรือรำคาญ
เช้าวันอาทิตย์ พาทอง-ทอง ออกไปคลีนิคแถวบ้าน เช็คดูสุขภาพกันนิดนึง
หมอบอกว่า นางน่าจะยังไม่ถึง 2 เดือน ยังฉีดวัคซีนไม่ได้ ต้องรอก่อน
ทำได้แค่วัดไข้ และให้กินยาถ่ายพยาธิ
ระหว่างนี้ให้คอยสังเกตุอาการต่าง ๆ เพราะเราไม่รู้ว่า สภาพแวดล้อมที่เค้าอยู่
เจออะไรมาบ้าง จะติดเชื้ออะไรมารึป่าว แต่ที่แน่ๆ นางได้เชื้อขี้เรื้อนแบบแห้งมาด้วยคร่า
หมอบอกว่า รักษาได้ แต่ต้องรอสัก 3 เดือนก่อน
ตอนนี้ บ้านเราเลยมีสมาชิกเพิ่มมาอีก 1 จากที่เคยอยู่กัน 2 คน คุยกัน 2 คน เถียงกัน 2 คน
บางทีนึกว่าพี่อ้อคุยด้วย หันไปถาม อ๋อ ป่าว คือคุยกะ ทอง ทอง
ทุกวันนี้เหมือนมีเด็กเล็กในบ้าน จะไปไหนมาไหนก็เป็นห่วง ไปทำงานก็คิดถึง
ก่อนออกจากบ้านจะสายก็เพราะมัวแต่ร่ำลา ตกเย็นก็รีบบึ่งกลับบ้าน ไปเล่นกะนาง
แล้วทอง ทอง ก็น่าเอ็นดู๊ ไม่ค่อยดื้อ ไม่ค่อยซน เอะอะเข้าคอกนอน
บทจะอยากชวนเล่น นางก็เล่นแป๊บ ๆ
จะเดิน จะเหินก็ค่อย ๆ ก้าว ตะต่อนยอนเหลือเกิน
นางชอบทำหน้าแบ๊วใส่
ชุดหล่อ ๆ นี้น้าพัชซื้อให้ หนูใส่เป็นเดรส คลุมไปยันตูดเบยยย
นางชอบกัดทึ้งต้นไม้ของพี่อ้อ
หนูเป็นหมารักธรรมชาติ
นางไม่ชอบออกไปเดินนอกบ้าน ลองพาไปวิ่งเล่นสนามหน้าหมู่บ้าน
ก็นั่งนิ่งเป็นหมาหงอย จับวางตรงไหน ก็นั่งตรงนั้น
ช็อตฮา ๆ กินนมอยู่ดีดี ก็ขาหลังกระดก หน้าทิ่มขมำลงไปในชาม
เห็นว่านางเป็นเด็กผู้หญิง เลยอยากหาชุดกระโปรงหวาน ๆ มาให้นางใส่
ผลที่ได้ เหมือนลิงมากกว่าหมา ดูตลกมากกว่าน่ารัก
แบบนี้น่าจะเข้ากว่า เปลี่ยนจากลิงเป็นผึ้งแทน ซื้อเผื่อโต หลวมโพรก
เอะอะนอนหงาย อ่อยให้เกาพุง
โปรดอย่าถาม ว่าฉันเป็นใคร เมื่อในอดีตตตตต......
เพราะตอนนี้ หนูเป็นหมาบ้าน หนูมีเจ้าของแล้วคร่าาาาาา
