Music school

เขียนในโหมดเศร้าติดกันไปสองหน้าแล้ว

กลับมาโหมดสดใสตามที่บอกไว้ดีกว่า

วันนี้จะเล่าถึงสิ่งมีชีวิตที่เริงร่าไม่มีใครเกิน

จะเป็นอะไรไปไม่ได้ นอกจาก สาวน้อยตูดดำ ๆ คนเดิม คนนี้นี่เอง

กิจกรรมของสองสาวต่างวัย

ป้าอ้อซื้อบับเบิ้ลมาให้ชี ชีชอบมากถึงมากที่สุด

แต่แหม ดูป้าอ้อจะมุ่งมั่นในการเป่ากว่าก้นดำซะอี๊ก

กิจกรรมเสริมสร้างทักษะในช่วงนี้ของก้นดำ

ทุกวันจันทร์ แม่อุ๊จะพาชีไปเรียนดนตรี

แม่อุ๊เจียดเงินที่ไม่ค่อยจะมี เอาไปจ่ายให้ชีเรียน

สอนตั้งแต่ 11.30 ไปจนถึง เกือบ ๆ เที่ยงครึ่ง ค่าเรียน 21ดอลล์

เรียนมาได้สักพักแล้ว วันนี้ป้าต้ากะป้าอ้ออยากตามไปดู

ปกติ เด็กหนึ่งคน ก็จะมีผู้ปกครอง (ส่วนใหญ่เป็นคุณแม่) หนึ่งคน

วันนี้ก้นดำของเรา ขนผู้ปกครองไปส่งแรงใจถึง 3 คน

ทำยังกะติดเข้ารอบ 8คนสุดท้าย

คลาสนึงมีเด็กเรียนประมาณ 4-5 คน

เพื่อนสนิทของก้นดำก็ยังคงเป็นพี่มิ้นท์

สาวน้อยลูกครึ่งไทย-มาเลยเซีย

ที่ร่วมเรียนกันมาตั้งแต่ที่ Day care

พี่มิ้นท์แก่กว่าก้นดำ 6 เดือน แต่ความสามารถพัฒนาไปไกลโข

เป็นเด็กคนเดียวในคลาสที่พูดจารู้เรื่องที่สุด เข้าใจคำสั่งของคุณครูที่สุด

นอกนั้นก็ไก่กากันไป

กิจกรรมที่สอนก็จะเป็นการร้องเพลงและทำท่าประกอบร่วมกัน

ถามตอบเป็นเพลงที่มีคุณครูคอยดีดเปียโนให้เด็กฟัง

สอนเกี่ยวกับตัวโน๊ต ( ยากไปมั้ย )

แล้วก็มีเป็น Hand book + CD แจกให้

แม่อุ๊เล่าว่า ช่วงแรก ๆ ที่พาชีมาเรียน ชีไม่ค่อยให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่

คุณครูกับเพื่อน ๆทำกิจกรรมนี้กัน ชีก็จะไปทำอีกอย่าง

ออกแนวอย่ามายุ่งกะฉัน ( ศิลปินมากลูกเอ๊ย )

หลัง ๆ เริ่มหัดเข้าสังคม แถมท่าทางจะมีแววเป็นหัวโจกอีกตะหาก

อันนี้เป็นช่วงแรก คุณครูลูซี่เปิดเพลงให้เด็ก ๆร้องและเต้นตาม

พลิ้วมากลูก

เด็กชายหญิงคู่นี้เป็นพี่น้องกันค่ะ เสื้อน้ำเงินนั่นคุณแม่

แม่พาลูกชายมาสมัครเรียนแค่คนเดียว แต่จะเอาลูกสาวคนเล็ก

ติดสอยห้อยตามมาด้วยทุกครั้ง ( งกนะย่ะ )

แรก ๆ คุณครูก็ไม่ได้หืออืออะไร หลัง ๆ เริ่มมีเซ็ง

เพราะบางทีสอน ๆ อยู่ พี่น้องจะตีกันเองมั่งล่ะ แย่งของกันมั่งล่ะ

อุปกรณ์บางอย่าง ครูก็เตรียมมาตามจำนวน แต่คนเล็กก็ร้องโวยวายอยากมีบ้าง

ซึ่งถ้าเพิ่มให้ชี ก็จะไม่แฟร์กับเด็กและผู้ปกครองคนอื่น

สร้างปัญหาและรบกวนสมาธิเด็กคนอื่น ๆ กันไป ( ไม่สำนึกด้วยนะ )

..........................

จากนั้นคุณครูให้นั่งล้อมวง แล้วให้แต่ละคนนำของที่เตรียมมา

ออกมาโชว์ให้เพื่อน ๆ ดู

คือแต่ละอาทิตย์ คุณครูจะมีการบ้านฝากกลับไป

ว่าอาทิตย์หน้า จะให้เด็ก ๆ เตรียมสิ่งของเกี่ยวกับอะไรมา

วันนี้พี่มิ้นท์ มีแว่นตากันแดดสีสวยมาโชว์

ก้นดำของเรา เอาบับเบิ้ลที่ป้าอ้อซื้อให้มาอวด

น้องหนูคนนี้เอานิทานภาพมา

อันนี้เป็นช่วงเรียนตัวโน๊ตดนตรี

พอเขียนตัวโน๊ตบนกระดานเสร็จแล้ว

คุณครูก็จะให้เด็ก ๆ วิ่งไปหลังห้อง เพื่อเลือกเครื่องดนตรีที่ตัวเองชอบ

มาคนละหนึ่งชิ้น เพื่อมาเล่นประกอบเพลง

ก้นดำของเราเลือกไอ้ที่เป็นวง ๆ กลมๆ เอาไว้เคาะให้จังหวะ
( เรียกว่าอะไรหว่า เรียกไม่ถูก )

ก้นดำก็เคาะถูกมั่ง มั่วมั่ง แล้วแต่สมาธิ

..........................

จบจากเรื่องตัวโน๊ต ก็มาล้อมวง ฟังคุณครูเล่านิทานเกี่ยวกับปลาน้อยตัวหนึ่ง

ช่วงท้ายชั่วโมง คุณครูแจก Hand book เล่มใหม่ และ cd เพลง

แล้วก็ให้เด็ก ๆ ลงมือทำ

เสร็จแล้วก็ต้องไปเข้าแถวส่งงาน

นอกจากนี้ก็ยังมีเรียนว่ายน้ำ อาทิตย์ละครั้ง

เวลาถามชีก็จะโชว์ท่า Dophin ให้ดู
(ออกแนวลาล่า ลูลู่ซะมากกว่า)

อันนี้ยังไม่เคยไปดูชีเรียน

แต่แม่อุ๊เล่าว่า ครั้งแรกที่ไป ชีปีนขึ้นขอบสระหนีครูกันเลยทีเดียว

ตอนนี้หน้าที่หลักของก้นดำ คือการไปโรงเรียนทุกอาทิตย์

อาทิตย์ละ 2 วัน พฤหัสฯ กะ ศุกร์ เป็น Pre-school

เข้าเรียน 9 โมงเช้า เลิก บ่าย 3

ที่นี่ต่างจาก Day care ที่ชีเคยเรียน

ที่นั่นส่วนใหญ่จะเน้นเล่นซะมากกว่า เพราะเด็กยังเล็กมาก

แต่ที่ Pre-schoolนี่ เริ่มมีการเรียนการสอน ให้ทำกิจกรรมเสริมทักษะมากขึ้น

ชีมีงานศิลปะกลับมาฝากแม่ทุกอาทิตย์

แม่อุ๊เล่าว่าช่วงแรก ๆที่พาก้นดำไป Day care

งานศิลปะของชี จะเป็นสีโทนทึม ๆ ดำ ๆ เทา ๆ

หลัง ๆ มานี่ เริ่มมีสีสันมากขึ้น

มันดูจะสะท้อนบอกอะไรในจิตใจของเด็กได้ดีอยู่เหมือนกัน

จริง ๆที่นี่รับเด็กตั้งแต่ 4 ขวบขึ้นไป

แต่เนื่องด้วยก้นดำเป็นเด็กสองภาษาที่พัฒนาการค่อนข้างเลท

ครูเลยอนุญาตให้เข้าเรียนก่อนเกณฑ์ แถมตอนไปสมัครก็เกือบเต็มแล้ว

ก้นดำเลยไม่ได้สอบวัดระดับเพื่อเลือกห้อง

จับผลัดจับผลูไปลงห้องเดียวกะพี่มิ้นท์ ซึ่งเป็นห้องเด็กเก่งสุด สมองดีสุด

ตอนแม่อุ๊ไปบอกป้าแหม่มและพี่มิ้นท์ว่าก้นดำได้อยู่ห้องเดียวกัน

คาดว่าพี่มิ้นท์อาจจะมีอึ้งไปบ้าง ว่าทำไมได้เรียนห้องเดียวกันหว่า

แม่อุ๊ก็โล่งใจไปนิดนึง เพราะถึงจะเปลี่ยนที่เรียนใหม่

แต่อย่างน้อยชีก็มีพี่มิ้นท์เป็นเพื่อน

ที่ Pre-school นี่ สอนสิ่งใหม่ ๆ ให้ชีหลายอย่าง

สังเกตุได้จากศัพท์ใหม่ ๆ ที่ชีได้กลับมาบ้าน

หรือมารยาทสังคมบางอย่าง ( ที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมี หุ หุ )

แม่อุ๊เล่าว่า เวลาไปรับตอนเลิกเรียน

ชีเห็นแม่ปุ๊บ ก็จะรีบวิ่งปรู๊ดดดดมาหาที่ประตู

แต่คุณครูก็จะเรียกให้ชีกลับไปยืนรอที่จุดเดิม ( ด้วยเสียงเข้ม ๆ )

ให้รออยู่ตรงนั้นจนกว่าแม่จะเดินไปหาเอง

แล้วถ้าก่อนกลับ ชีเดินลิ่วไปแบบไม่ร่ำลาใครเลย

ก็จะโดนเรียกกลับมาใหม่ ให้say good bye , see you อะไรกันไป

หลัง ๆ มานี่ เวลาที่ชีทำอะไรให้เราเจ็บ

อาทิเช่น เหยียบเท้า หรือพลาดมาโดน

ชีก็จะพูดว่า sorry ทันทีโดยที่ไม่ต้องให้เราทวง

ซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อน อิป้าแทบจะบีบน้ำตา

แสร้งว่าเจ็บปวดเหลือเกินกันเลยทีเดียว กว่าจะขอโทษได้

เวลาชีทำอะไรให้ แล้วเราพูด thank you

ชีก็จะตอบกลับมาว่า welcome

เด็กเล็ก ๆ เวลามีสิ่งเหล่านี้อยู่ในนิสัย มันดูน่ารัก น่าเอ็นดูดีเนอะ

เมื่อวันก่อน ป้าต้าอยากรู้ว่าชีแยกเพศได้รึยัง เลยลองถามชีดู

ป้าต้า : กีต้า ๆ หนูเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย

ก้นดำ : คีถ้า เปงผู้ญิ๋ง

ป้าต้า : แล้วป้าต้าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย

ก้นดำ : ป้าต้า เปงผู้ญิ๋ง

ป้าต้า : แล้วป้าอ้อนี่ เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย

ก้นดำ : เปงผู้.. ( ชีจ้องหน้าป้าอ้อ แล้วอึ้งไป 3 วิ ) เปงผู้ชาย

555555555

พยายามถามย้ำอีก 2 -3 รอบ ชีก็ยังยืนยันว่า ป้าอ้อเปงผู้ชายยยย

สองป้าเลยวิเคราะห์กันว่า ก้นดำน่าจะตัดสินจากภาพลักษณ์ที่ว่า

ผมสั้น ๆ คงเป็นผู้ชาย

ผมยาว ๆ ต้องเป็นผู้หญิง

แหม ถ้ามีผู้ชายผมยาว ๆ มาให้ชีตอบ ไม่รู้ว่าชีจะตอบว่ายังไงเนอะ

..................................

^ ^