วันพุธที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2553

... น้ำตา ...





ช่วงนี้ไม่ได้ฟังเพลงเลย

วันก่อนนั่งรถเมล์ไปทำงาน หยิบ mp3 ขึ้นมาฟัง

ฟังไปฟังมา โอ๊ย ไม่ไหว น้ำตาจะไหลซะให้ได้

เพลงรัก เพลงเศร้า เพลงเหงา

เพลงอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับการลาจาก

แม้เนื้อเพลงจะสื่อถึงความรักของหนุ่มสาว

แต่เรากลับดึงมาให้อยู่ในเรื่องของเรา ... จนได้

ช่วงนี้ จะไม่ฟังเพลง ถ้าฟังคงต้องเป็นเพลงแดนซ์กันไปเลย



....................................






ช่วงเดือนที่ผ่านมา อารมณ์อ่อนไหวง่ายเกินความจำเป็น

ดูรายการตีสิบ เห็นน้องเนย หนูน้อยวัย 4 เดือนที่ไม่มีแขนขา

ดูไปดูมา โอ๊ย เศร้าใจ น้ำตาไหล



.....................................






เจอลูกค้าชาวเยอรมันคนนึง เล่าเรื่องลูกชายวัย 2 ขวบให้ฟัง

ว่าประตูกระจกบานใหญ่ หล่นลงมาฟาดในวันที่ย้ายบ้าน

ทำเอาหนูน้อย Hugo ต้องไปนอนโรงพยาบาลสองวัน

ฟังยังไม่ทันจบดี น้ำตาคลอเบ้า จนต้องรีบเฉไฉไปทางอื่น

กลัวชีจะหาว่า อินี่เป็นไรมากป่าว ชั้นเป็นแม่เล่าไปยังไม่ร้องเลย

เฮ้อ.. ช่วงนี้ sensitive กับเรื่องแม่และเด็ก



แค่นั้นยังไม่พอ มีอยู่วันนึง

คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างกับพี่อ้อ แล้วเข้าใจไม่ตรงกัน

แค่รู้สึกว่า พี่อ้อไม่เข้าใจ

แค่รู้สึกว่า ไม่มีใคร

ก็เกิดอาการนอยส์ เสียใจ น้อยใจ ร้องไห้ซะอย่างนั้น



....................................






หลายวันก่อนดูรายการใหม่ น้องคนขายเค้านำเสนอ

อีกอย่าง เห็นว่าโอปอล์เป็นพิธีกร เลยซื้อมา

ศึกน้ำผึ้งพระจันทร์

สนุกดี ฮากันไป


ชอบช่วง Will you marry me?

เป็นผู้ชมทางบ้าน เขียนเรื่องราวเข้ามาทางรายการ

ให้ช่วยทำเซอร์ไพรส์ ในการขอสาวแต่งงาน

น่ารักดี ซึ้ง อิน ดูไปดูมา น้ำตาไหลพราก

พี่อ้อหันมาเห็น นั่งหัวเราะ(เยาะ)เรา



.................................






อาทิตย์ก่อนไปค้างบ้านอุ๊ (อีกครั้ง)

ห้าทุ่ม ทุกคนเข้านอน

เที่ยงคืนกว่า พี่อ้อหลับ ก้นดำหลับ

เรายังนอนลืมตาอยู่ในความมืด

พยายามข่มตานอน แต่ทำยังไงก็ไม่หลับ

มีแต่ภาพเดิม ๆ ฉายซ้ำไปซ้ำมาในหัว

ได้แต่นอนน้ำตาไหลไปเงียบ ๆ คนเดียว



...................................






สองเดือนกว่าแล้ว หลังจากกลับมาจากไทย

ยังคงใช้เวลาค่อนข้างยาวนาน กว่าจะหลับไปได้ในแต่ละคืน

ก่อนนอน เป็นช่วงเวลาที่ได้อยู่กับตัวเอง เงียบ สงบ

แต่ความคิดในหัว มันไม่สงบไปด้วย

คิดนู้นนี่มากมาย ฟุ้งซ่านกันไป

ภาพเก่า ๆ วิ่งวนไปวนมาอยู่ในหัว

กว่าจะข่มตาหลับไปได้แต่ละคืน...เนิ่นนาน



.................................






ตั้งแต่แม่จากไป สามอาทิตย์แรก ไม่เคยฝันถึงแม่เลย

ถามญาติ ๆที่บ้าน ก็ไม่มีใครฝันถึง

แต่หลังจากนั้น เรากลับฝันถึงแทบทุกอาทิตย์

แต่เรารู้สึกว่า การฝันถึงแม่ของเรา

สืบเนื่องมาจากความคิดและจิตใต้สำนึกของเราเอง

แม่ไม่ได้มาเข้าฝันเราหรอก

เราต่างหาก ที่ฝันถึงแม่

เพราะเราคิดมากก่อนที่จะนอนหลับไป

เพราะเรานึกถึงแต่ภาพเหตุการณ์ที่ผ่านมา ก่อนจะนอนหลับไป

เพราะเรายังมีคำถามมากมาย ที่อยากให้แม่ตอบ

เพราะเรายังมีบางสิ่งบางอย่างที่ค้างคาอยู่ในจิตใจ

หลายครั้ง ที่เราฝันว่าแม่ยังอยู่

และอีกหลายครั้งที่ฝันว่า แม่ได้จากเราไปแล้ว

แต่สิ่งนึงที่ทุก ๆ ครั้งเวลาฝันถึงแม่

แม่จะมีหน้าตาที่สดใส และดูอ่อนวัย


ทั้งหมดทั้งมวล มันคงสะท้อนอะไรบางอย่างภายในจิตใจเราเอง

ภายใต้ท่าทีที่เข้มแข็งและดูเหมือนจะยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้แล้วนั้น


บางครั้งมันก็รู้สึกเหมือนว่าเรากำลังวิ่งหนีความจริง

ความจริง... ที่เจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึง



......................................



13 ความคิดเห็น:

  1. เคยได้ยินมั้ย...

    ที่เค้าบอกว่า เด็กๆ หัวเราะมากๆ เด๋วก็ร้องไห้มาก...

    ส่วนคุงต้าร์

    น้ำตาไหล บ่อยๆ ก็จะได้ ยิ้มบ่อยๆ ไงครับ

    ^___^

    ตอบลบ
  2. ไม่ระบุชื่อ10 มีนาคม 2553 เวลา 18:21

    น้ำตาจะท่วม Sydney แล้ว...อย่าไปฟังเพลงเศร้า
    ฟัง sorry sorry ดีกว่า ฟังไม่ออกไม่ต้องคิดมาก

    ตอบลบ
  3. เคยอยู่ในช่วงเศร้ามาก ๆ เรื่องการสูญเสียครอบครัวไปคล้ายกับคุณต้า
    ช่วงนั้น ไม่ฟังเพลงหรือดูรายการแนวตลกอะไรเลย ทำไม่ได้

    ฟังแต่ข่าว ๆ ๆ อย่างเดียว
    ทำให้สมองไปคิดเรื่องอื่น ๆ ได้อยู่พักใหญ่

    แต่ยังไงทุกอย่างก้อยู่ที่ใจเรานะคะ
    ปล่อยวางให้ได้ แล้วจิตใจเราจะเบาลงเอง

    ตอบลบ
  4. คนเราทุกคนอ่อนไหวได้ ร้องไห้เป็น เศร้าได้ แต่อย่าเศร้านานนะเพื่อน การจากลามันเจ็บปวดเสมอ เพื่อนคนนี้เป็นกำลังใจให้นะ

    ตอบลบ
  5. ไม่ระบุชื่อ10 มีนาคม 2553 เวลา 23:50

    เข้มแข็งนะคะคุณต้า
    เป็นกำลังใจให้นะคะ

    สร

    ตอบลบ
  6. โอ๋ โอ๋ ไม่เป็นไรนะคะ ... ร้องไห้บ้างก็ช่วยระบายไปได้ค่ะ

    คุณแม่ยังอยู่ในตัวคุณต้าค่ะ เพียงแต่สัมผัสไม่ได้เหมือนเดิม แต่แค่หลับตาก็เจอนะคะ ... ส่งกำลังใจไปให้ค่ะ

    ตั๊กเปิดมาดูน้องเนยตอนท้าย แค่เห็นหน้าน้องก็น้ำตาหยดแล้วค่ะ หน้าตาน่าเอ็นดู แต่โชคร้าย ... ก่อนหน้านั้นเพิ่งน้ำตาหยดให้น้องกันกับน้องกี้จากรายการคนค้นคน

    ส่วนศึกน้ำผึ้งพระจันทร์ เป็นรายการที่ดูแล้ว เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวน้ำตาคลอค่ะ ... ตอนล่าสุดที่คุณตู่ นพพล กับ คุณปรียานุชมา ดูแล้วน้ำตาไหลพรากกกกกกกกกกกกกกกกก

    ตอบลบ
  7. ไม่ระบุชื่อ11 มีนาคม 2553 เวลา 04:30

    อาการ Sensitive นี่เป็นเหมือนกันเลย ดูอะไรนู่นนี่ก็น้ำตาไหล คุณตั๊กแอบแซวประจำ

    ส่วนเรื่องคุณแม่ แรก ๆ นกก็เหมือนคุณต้าอ่ะนะ นั่งรถไปกับพี่ชาย เพลงพี่เสกลอยมา ประมาณ "คิดถึงแม่ขึ้นมาน้ำตามันก็ไหล...." อะไรเนี่ยหล่ะ ก็ไหลจริง ๆ พี่นกคงคิดว่า ไอ้นี่ท่าจะบร้า แล้วก็มีหลายครั้งที่แอบร้องไห้อยู่บ่อย ๆ ได้แต่บอกกับตัวเองว่า เวลาคิดถึงแม่ก็ช่วยมาเจอกันในฝันก็ยังดี ถึงจะไม่ได้เจอกันตัวเป็น ๆ ก็เถอะ อย่างน้อยให้เห็นในฝัน ก็ยังรู้สึกว่าได้เจอกัน ทุกวันนี้แม่นกเสียไป 7-8 ปีได้แล้วก็ยังมีบางทีที่ฝันถึงอยู่เหมือนกัน

    ความจริงบางทีมันก็เจ็บปวด แต่ในเมื่อมันหนีไม่ได้เราก็ต้องยอมรับมันแล้วใช้ชีวิตอยู่กับมันอย่างสันติ ถึงจะเจ็บปวดแต่ก็เจ็บแบบเข้าใจ สู้สู้

    ปล.เม้นท์ยาวเหยียด ของคุณตั๊กไม่ได้เม้นท์ยาวขนาดนี้เลยยยย หุหุ บังเอิญเจอมาแล้วกับตัวเลยเข้าใจ

    big_birdy

    ตอบลบ
  8. เคยเป็นเหมือนกันนะพี่ต้าร์
    ไม่เอานะ อย่าร้องไห้
    ถึงแม้ น้ำตามันจะช่วยให้เราหายเครียดขึ้นก็เถอะ

    ของหนูอาจจะผ่านไป 10 ปีแล้ว
    แต่ของพี่ต้าร์เพิ่งผ่านไปได้ไม่นาน
    เลยยังสะเทือนใจมากอยู่

    เวลาจะช่วยทำให้เราเข้มแข็งขึ้นนะคะ

    ตอบลบ
  9. โอ๋ๆๆ กอดๆนะคะคนสวย

    แฟนแหม่มบอกว่าบางครั้งการร้องไห้มันทำให้เรารู้ว่า
    เรารักสิ่งที่สูญเสียไปมากแค่ไหน

    อย่างน้อยคุณต้าก้อมีหัวใจที่มีความรัก ความเห็นใจนะคะ

    ปล.วันก่อนดูศึกน้ำผึ้งพระจันทร์ ที่โดนสาวบอกเลิกตอนขอแต่งงานอะ ร้องไห้แฟนเครียดเลย

    ปล.จากรายการเดียวกัน ฝากติดตามด้วยนเพื่อนสาว ไผ่กะวิน จะไปออกรายการนี้แฟนเร็วๆนี้เหมือนกัน

    ตอบลบ
  10. คนเราเมื่อถึงจุดๆนึงจะทำให้คิดถึงถึงเรื่องๆนึงที่ผ่านมาแล้ว อาจจะเป็นเพราะเราเคยมีความสุขกับเรื่องนั้นๆและความผูกพัน เป็นนะเวลาฟังเพลงแนวๆนี้ห้วงอารมณ์เราพาไป

    ปล..อย่าไปฟังมากงะ เด๋วอารมณ์อ่อนไหวไปมากกว่านี้ ^^

    ตอบลบ
  11. ไม่ระบุชื่อ11 มีนาคม 2553 เวลา 18:27

    แม่สาวอารมณ์อ่อนไหว !!!


    Mandi

    ตอบลบ
  12. คุณแม่ยังคงอยู่กับคุณเสมอแหละคับ

    ไม่แปลกถ้าคุณยังฝันถึงท่านอยู่


    แสดงว่าคุณคิดถึงท่าน และท่านก็คิดถึงคุณเช่นกัน


    ผมเชื่อว่า แม่ กับ ลูก มีบางอย่างเชื่อมถึงกัน บางอย่างที่อธิบายไม่ได้ แต่มันมีอยู่จริงๆ


    คล้ายๆกับว่า เลือดเนื้อ ส่วนหนึ่งของท่าน ก็อยู่ในตัวคุณครึ่งนึง


    ดูแล และมีชีวิตอย่างมีความสุขต่อไปให้ดีๆคับ เพราะผมเชื่อว่าท่านยังคงแวะเวียนมาดูแลคุณอยู่เสมอๆ (ยิ่งตอนนี้มาได้ โดยไม่ต้องซื้อตั๋วเครื่องบินแล้ว)

    ท่านจะได้มีความสุข ที่เห็นคุณมีความสุข พร้อมๆกับส่วนหนึ่งของท่านด้วย

    ตอบลบ
  13. ขอแสดงความเสียใจย้อนหลังด้วยนะคะคุณต้า

    กลับจากหาดใหญ่มาเหมือนกัน

    เข้าใจอารมณ์นั้นได้ดีทีเดียวเลยค่ะ

    คุณแม่คุณต้าเดินผ่านประตูนั้นไปแล้ว

    และกลับสู่บ้านที่แท้จริง...เสียที

    แต่บ้านชั่วคราวใบนี้ยังมีความทรงจำอยู่

    เกิดกับตาย ...เป็นเรื่องที่ชวนคิดค่ะ

    ส่งกำลังใจมาให้นะคะ ^_^

    ตอบลบ