เหนื่อยล้า.....นานแล้ว
เธอใช้เวลาชีวิต ที่ผ่านมานั้น
เพื่อฉันและคนมากมาย
ผ่านร้อน... ผ่านหนาว
เธอสร้างมันตามความฝันจนเกิดวันนี้
เพราะรักและความจริงใจ
จากนี้... วันนี้
มันถึงเวลาที่ฉันจะกล่อมเธอนั้น
ให้พัก ให้นอน ผ่อนคลาย
หลับตา... หลับตา
มีเรื่องใดใด เคยคิดและห่วงใยนั้น
ฉันขอให้ลืมมันไป
หลับฝัน พบเจอแต่สิ่งสวยงาม
นอนหลับอยู่บนปลายฟ้า
สายลมจะโชยพัดมา ให้นอน....สบาย
ฝากฟ้า... ตรงนี้
ให้ฟ้าดูแลเธอได้ทุกอย่างแทนฉัน
เมื่อฉันและเธอห่างไกล
หลับตา... หลับตา
และใช้เวลาที่เหลือไปกับความฝัน
ที่แสนงดงามในใจ
และใช้เวลาที่เหลือไปกับความฝัน
ที่แสนงดงามในใจ
หลับฝัน พบเจอแต่สิ่งสวยงาม
นอนหลับอยู่บนปลายฟ้า
สายลมจะโชยพัดมา ให้นอน....สบาย
ฝากฟ้า... ตรงนี้
ให้ฟ้าดูแลเธอได้ทุกอย่างแทนฉัน
เมื่อฉันและเธอห่างไกล
หลับตา... หลับตา
และใช้เวลาที่เหลือไปกับความฝัน
ที่แสนงดงามในใจ
ด้วยความฝัน... ที่แสนงดงามในใจ
ด้วยความรัก คิดถึงเหลือเกิน
จากหัวใจ
..........................................
ผ่านมาได้สามอาทิตย์กว่าแล้ว
หนูยังคงคิดถึงแม่อยู่
หนูยังคงมีวันที่น้ำตาไหลอยู่
หนูยังคงมีวันที่เหม่อ ๆ เศร้า ๆ บ้าง
แต่หนูก็พยายามที่จะเข้มแข็ง แม่จะได้ไม่ห่วงและกังวล
..................................
บางครั้ง หนูก็หลอกตัวเองไปบ้าง ว่าแม่ยังไม่ได้ไปไหน
แม่ก็ยังอยู่ที่บ้านเหมือนเดิม หนูก็ยังทำงานไปตามปกติ
เมื่อไหร่ที่หนูกลับไปบ้าน หนูก็จะได้เจอแม่
เหมือนทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา
.................................
หนูรู้ว่า เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา
ใคร ๆ ก็ต้องพบ ต้องเจอ กันทุกคน ต่างกันแค่ช้าหรือเร็ว
แต่แม่ของหนู จากไปในช่วงอายุแค่ห้าสิบห้า
และไม่ได้มีโรคภัยรุนแรงใดใดมาก่อน
มันยากเหลือเกินกับการที่ต้องยอมรับและทำใจ
......................................
แม่คะ ขอเวลาหนูสักหน่อย
หากในวันนี้ หนูอาจจะหลอกตัวเองไปบ้าง เพื่อให้ผ่านพ้นไปได้
แต่สักวันนึง หนูจะยอมรับกับทุก ๆ สิ่งที่เกิดขึ้น ด้วยหัวใจที่แข็งแรง
...................................
ขอบคุณมาก สำหรับทุก ๆคำปลอบโยนและกำลังใจ จากเพื่อนๆ ชาวบล็อก
ขอบคุณที่ตามอ่านเรื่องราวของเรากันมาตลอด
เรื่องราวของเรา ไม่เชิงจะเป็นไดอารี่มากนัก
เนื่องจากความตั้งใจแรกที่เริ่มเขียน คือการอยากแบ่งปันเรื่องราว
เหมือนเวลาเรามีเพื่อน เราก็อยากจะเล่าทุกสิ่งอย่างให้เพื่อนฟัง
ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องเล็ก อย่าง ซื้อเสื้อ ซื้อรองเท้ามาใหม่
ไปเจอ ไปพบ อะไรต่อมิอะไรมา
หรือจะเป็นเรื่องใหญ่ๆ อย่างที่ทำให้เสียน้ำตาได้
ก็อยากจะเล่า อยากจะแชร์ให้เพื่อนได้ฟัง
....................................
เริ่มเขียนตั้งแต่ กุมภาพันธ์ปีที่แล้ว
เกือบจะครบปีแล้ว
ช่วงนี้ บล็อกเราอาจจะเศร้าไปบ้าง
แต่ก็ยังยืนยันที่จะเขียนต่อไปคะ
หวังว่าจะตามอ่านกันต่อไปเรื่อย ๆ เช่นกันนะคะ
.....................................
เหมือนที่เพื่อนเคยบอกไว้ "เราจะสู้ไปด้วยกัน"
ตอบลบเสียใจ และเป็นกำลังใจให้คุณต้านะคะ
ตอบลบจะคอยติดตามอ่านด้วยคนนะค่ะ
ตอบลบขอให้คุงต้ามีแรงและกำลังใจมากขึ้นนะค่ะ
^^
คุณแม่ยังอยู่ในใจ ในความทรงจำของคุณต้า ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกค่ะ แค่สัมผัสไม่ได้เหมือนเคย แต่เมื่อหลับตาก็คุณต้าก็จะได้เจอท่านค่ะ
ตอบลบจะช้าไปไหม ถ้าผมจะบอกว่า ผมเพิ่งเข้ามาเห็น
ตอบลบเสียใจด้วยนะครับ คุณตาร์
คุณแม่ของคุณอายุเท่ากับแม่ของผมเลย
อ่านจากที่คุณเล่า ก็ร้องไห้ เพราะคุณแม่ของผมกับคุณ เหมือนกันมากในเรื่องของการดำรงชีวิต
ทำให้ผมรู้สึกว่า ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ในบางครั้ง อาจสร้างผลที่เราไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้อีกเลย
เสียใจด้วยจากหัวใจของผมนะครับ
คุณแม่ของคุณไปสบายแล้ว อาจจะไปในที่ๆเราตามไปไม่ได้ในตอนนี้
แต่ผมเชื่อว่าท่านจะได้ไปอยู่บนสวรรค์ ในที่สวยงาม
และท่านจะยังติดตามดูแลคุณอยู่เสมอเหมือนเดิม
ผมเชื่ออย่างนั้นครับ
เข้าใจอารมณ์เลยนะ ของนกนี่เวลาคิดถึงแม่ก็จะบอกว่าให้มาเข้าฝันหน่อย บางทีก็มา บางทีก็ไม่มา อย่างน้อยเจอกันในฝันก็ยังดี
ตอบลบเดี๋ยวสักวันคุณต้าร์ก็จะดีขึ้นค่ะ แต่จะช้าจะเร็วก็ว่ากันอีกที ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
big_birdy