Hellooo Thailand (O o)

30 ตุลาคม 2010


ตีหนึ่ง สิบนาที ตามเวลาประเทศไทย

Emirates Airline พาเรากลับสู่แผ่นดินเกิดโดยสวัสดิภาพ



ตีหนึ่ง สามสิบนาที ระหว่างรอรับกระเป๋า

บริเวณที่รอรับกระเป๋า มีขยะ เศษกระดาษ เกลื่อนอยู่

หันไปทางซ้าย เห็นพนักงานทำความสะอาดสามสี่คน

นั่งจับกลุ่มอยู่ตรงมุม โดยมีรถเข็นประจำตำแหน่งบังตัวอยู่

เม้าท์บ้าง คุยโทรศัพท์บ้าง

พี่อ้อ : อืมม บรรยากาศแบบนี้ รู้สึกได้เลยว่า นี่เรามาถึงเมืองไทยแล้วจริง ๆ


เพราะถ้าเป็นที่โน่น สถานการณ์แบบนี้ เกิดขึ้นไม่ได้อ่ะ

ไม่งั้น อาจจะตกงานแบบสายฟ้าแลบ

Thailand Only



เกือบตีสอง น้องชายสุดหล่อของแม่อุ๊ก็มารับตามเวลาที่นัดแนะกันไว้

แล้วก็พาเราสองคน ส่งถึงบ้านแม่พี่อ้อแบบ งง ๆ กับทิศทาง


………………………..




31 ตุลาคม 2010



อาหารเช้ามื้อแรกในเมืองไทย

โจ๊กหมู ( ไม่อร่อยเลย ) ในซอยบ้าน

เดินแวะเซเว่น พี่อ้อตื่นตาตื่นใจ ข้าวของมากมายอลังการ

( เซเว่นที่โน้นก็มีนะคะ แต่ขายเฉพาะเครื่องดื่ม ขนมนิดหน่อย

ไม่ได้เป็นซุปเปอร์มาร์เก็ตขนาดย่อมแบบบ้านเรา )


แต่ที่สะกิดสายตากว่า

คือสก๊อยเกิรล์ ใส่ชุดนอนเดินหัวฟู ปากแดงในเซเว่น

พี่อ้อถึงกับเอ่ยปาก โห... ไม่ได้เห็นภาพแบบนี้มานานมากกกก

Thailand Only





ตื่นมาวันนี้ พร้อมกับอาการงง ๆ เบลอ ๆ


เบลอ.. ตรงที่ยังปรับเวลาไม่ค่อยได้

ทุ่มนึงตาปรือ ง่วงนอน ตีสี่ ลืมตา พร้อมตื่น


งง.. ตรงที่จะยังไงกะชีวิตกันต่อดี


ของต้ายังงงในระดับนึง

แต่พี่อ้อนี่สิ หลายปีที่จากเมืองไทยไป

ทำให้ไม่ต่างจากพวก บ้านนอก เข้ากรุง

ถนนหนทางที่เปลี่ยนไปมากมาย ทำเอามึน

ไปไหนกันสองคน มีหลงตลอดอ่ะ



เรื่องง่ายๆ อย่างแค่การจะมีเบอร์โทรศัพท์กันสักเบอร์

น้องเค้าอธิบายเร็วไปไหนเนี่ย แล้วโปรฯก็เยอะ ค่ายก็แยะ ใช้ไม่ถูก

ทำเอาเราสองคนงง ๆ ต้องออกมาจากร้าน เพื่อตั้งหลักกันก่อน


อีกหลายอย่าง ที่กลายเป็นเรื่องใหม่สำหรับเรา

หลาย ๆ เหตุการณ์ผิดไปจากแผนที่วางไว้

ทำให้เราต้องมาคิดกันใหม่ ว่าจะยังไงกันต่อดี

สถานการณ์บ้านเมือง เศรษฐกิจ และความไม่คุ้นเคย

ทำให้เรายังไม่กล้าที่จะลงทุนทำอะไรในตอนนี้

ได้แต่เก็บเงินทุนอันน้อยนิดที่มีเอาไว้กับตัวก่อน เพื่อความปลอดภัย




ฉะนั้น ใครมีงานอะไรให้ทำ บอกกล่าวกันบ้างนะค๊า

จะได้มีตังค์ซื้อบัตเตอร์ฟลาย ส่งไปให้ก้นดำ ( อ้างหลานซะเลย อิ อิ )


………………………..