: ต่าง :

9 มิถุนายน 2554

Part : 1 : ร้าน ๒๒ ณ ท่าช้าง

2 เดือนแล้ว สำหรับร้านเล็ก ๆ ร้านแรกของเราที่ท่าช้าง

กิจการยังไม่ค่อยได้ดั่งใจเท่าไหร่นัก

ถือว่ายังลุ่ม ๆ ดอน ๆ ก็ว่าได้

ถ้าค่าเช่าร้านไม่แพงขนาดนี้ ก็คงจะดี

แอบหวังว่ามันคงจะดีขึ้น T T

พี่อ้อทำงานทุกวัน ไม่มีวันหยุด

วันไหนที่ไม่เปิดร้าน นั่นหมายถึงไม่มีรายได้

แต่ค่าใช้จ่ายยังอยู่ อย่างน้อยก็ค่าเช่าร้านที่ไม่เคยหยุด

... ชีวิตคนค้าขาย ….

ต้าทำงานประจำ วันหยุดของต้า ก็จะมาขลุกอยู่ที่ร้าน

เลยมีพฤติกรรมบางอย่างของคนแต่ละกลุ่มมาเล่าให้ฟัง

- ไกด์เรือล่องแม่น้ำเจ้าพระยา

เนื่องจากเป็นท่าเรือ ก็จะมีบริการเรือท่องเที่ยวแบบเหมาลำ

คุณไกด์ชาวไทยจะมาดักรอชาวต่างชาติอยู่ตามจุดต่าง ๆ

ในมือจะมีแผ่นกระดาษและแผนที่ อธิบายเส้นทางเดินเรือ

ตลอดระยะเวลาร่วมสองเดือนที่เห็น

รู้สึกว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่กลัวไกด์พวกนี้

อาจจะเพราะการขายที่ออกแนว hardcore ไปหน่อย

เวลาจะถามทางหรือขอข้อมูล ต่างชาติเลยมักจะไปถามคนที่ไม่ใช่ไกด์

เพราะกลัวโดนหลอกให้ไปเหมาเรือ

แต่พอไปถามกับคนเก็บเงินค่าเรือข้ามฟากที่นั่งอยู่ประจำในตู้

ก็จะไม่ได้รับคำตอบ เพราะคนเก็บเงินพร้อมใจกันชี้ให้ไปถามกับพวกไกด์

เหมือนว่าหากบอกทิศทางที่คนไทยอย่างเรา ๆ ไปกัน

อาจจะเดือดร้อน

ไกด์บางคน พอไปขายทัวร์ แล้วนักท่องเที่ยวไม่ไป ไม่ซื้อ

ก็จะชักสีหน้า และด่าเป็นภาษาไทย

เฮ้อ นี่หรือสยามเมืองยิ้ม

- นักท่องเที่ยวชาวจีน

แถวนี้นักท่องเที่ยวเอเชียค่อนข้างเยอะ

ญี่ปุ่น เกาหลี อินเดีย แต่หนักไปทางคนจีนซะมากกว่า

ส่วนใหญ่มากับกรุ๊ปทัวร์ ไกด์พามาเที่ยวที่วัดพระแก้ว

แล้วก็ปล่อยเดินชมนู้น ชมนี่ละแวกท่าเรือ

ส่งสำเนียงอีล๊งโฉ่งเฉ๊งกันอึกทึก

สังเกตุได้ว่า นักท่องเที่ยวชาวจีน

ชอบและโปรดปรานผลไม้ไทย โดยเฉพาะช่วงนี้เป็นหน้าร้อน

ทุเรียน มังคุด และเงาะ เป็นที่ถูกใจมาก

โดยเฉพาะทุเรียนกับมะม่วงสุกเนี่ย เห็นเดินดูดกันจนเม็ดฟีบเลย

แผงผลไม้แถวนี้คงขายได้แค่ต่างชาติ

เพราะเงาะ มังคุด โลละ 100

คนไทยอย่างเรา ๆ คงไม่มีใครคิดจะซื้อ

ช่วงแรก ๆ ที่เปิดร้าน มีนักท่องเที่ยวคนจีนมาดูของในร้าน

ราคาที่เราบอกขาย ก็เท่ากับที่ขายคนไทย

แต่เจอการต่อราคาแบบเกินครึ่งเข้าไป เลยได้เรียนรู้ว่า

หากเป็นแนวนี้มาถามเมื่อไหร่ ให้บวกเพิ่มไปอีก

เพราะต่อกันแบบอยากจะเชิญออกจากร้าน

และที่สำคัญ คนพวกนี้ไม่ใช้ภาษาอังกฤษ

และไม่พร้อมจะทำความเข้าใจ พ่นจีนใส่ลูกเดียว

แบบไม่คิดว่าเราจะฟังเข้าใจมั้ย

มีอยู่ครั้งนึง หญิงสาวชาวจีน เดินตรงดิ่งเข้ามาในร้าน

เดินมาหยุดตรงหน้าพี่อ้อ แล้วพูดจีนใส่

พี่อ้อ : หือ Pardon?

สาวจีน : ยังคงพ่นจีนใส่

พี่อ้อ : ( ตอบเป็นภาษาไทย ) อะไร ไม่รู้เรื่อง

ชีเลยก้มลงแล้วจิ้มไปที่รองเท้าแตะที่พี่อ้อใส่อยู่

พี่อ้อ : รองเท้าเหรอ no no ไม่ขาย ไม่ได้ขายรองเท้า

พูดพร้อมโบกไม้โบกมือว่าไม่มี ชีถึงได้สะบัดบ๊อบเดินจากไป

หรือไม่ก็ เดินกันมาเป็นกลุ่ม แต่ระหว่างที่รอกัน คงเมื่อย

ชีเดินมาชี้ๆ ขอนั่งเก้าอี้หน้าร้าน

โดยไม่สนใจว่า แล้วเจ้าของร้านจะนั่งอะไรล่ะ

กลายเป็นต้องยืนมองชีนั่ง

และลุกจากไปพร้อมขวดน้ำและถุงขยะที่ทิ้งไว้หน้าร้าน

- นักท่องเที่ยวแขกส่าหรี

พวกนี้ขึ้นชื่อเรื่องการต่อราคาของ

ร้านข้าง ๆ กันขายพระพุทธรูปประดับด้วยคริสตัล

ราคาสามหมื่นห้า แขกต่อเหลือสามพันห้า

แม่ค้าตอบกลับไปคำเดียวสั้น ๆ ว่า " Go !! "

แรงพอกัน สมน้ำสมเนื้อ

Part : 2 : Showroom Stwo @ CDC

วันทำงาน ให้ความรู้สึกต่างออกไป

คนที่มาช้อป มาเดิน มากินที่ Crystal Design Center

แตกต่างจากที่ท่าช้างโดยสิ้นเชิง

รถแต่ละคันที่จอดที่นี่ บ่งบอกฐานะได้เป็นอย่างดี

ลักษณะการซื้อ ขอเพียงแค่ถูกใจ ก็พร้อมจะจ่าย

ของราคาหลักแสน ก็ดูจะเป็นของที่ไม่แพงไปโดยปริยาย

ร้านค้าที่นี่แต่ละร้าน ตกแต่งสวยงาม น่ารัก และมีสไตล์

ทำงานมาวีคนึงแล้ว ยังเดินดูไม่ทั่วเลย

ใครยังไม่เคยมา ลองดูนะคะ

แนะนำให้มาวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ช่วงเย็น ๆ

เพราะจะมีร้านค้าที่มาขายบริเวณพื้นที่สวน ๆ ด้วยค่ะ