วันอังคารที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ประสบการณ์ป่วย

อังคาร 5 ตุลาคม 2010



ตี 3:42 นาที ได้รับ sms จากแม่อุ๊


............................


Now kitar is at hospital. She can't breath.

She's sleeping at admit room.

I'm not sure how many days she need to be there.

Doctor said kitar have to wait for chest x-ray tonight.


.............................


นี่เป็นครั้งแรก ของเด็กหญิงก้นดำคนนี้ ที่ต้องนอนโรงพยาบาล

ถ้าโตขึ้นแล้วหนูมีโอกาสได้อ่าน เผื่อว่าหนูจะจำได้





4.20 pm @ Sydney Children Hospital



ป้าต้า ป้าอ้อ เลิกงาน ก็รีบตรงดิ่งมาที่โรงพยาบาล

หลังจากโทรถามทางกับแม่อุ๊เรียบร้อย ก็ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 3

ระหว่างทางเดินผ่านห้องต่าง ๆ

เห็นเด็กตัวเล็ก ตัวน้อย นอนจ๋อยอยู่บนเตียง

แขนขาโดนเข็มปักไว้ โถ.. เห็นแล้วรู้สึกเจ็บแทน



มาถึงห้องที่สาวน้อยของเรานอนอยู่

โผล่หน้าเข้าไป ก้นดำกำลังนอนดูทีวี

พร้อม ๆ กับเล่นของเล่นที่ทาง รพ มีไว้ให้






หัวยุ่งได้อีก







ป้าอ้ออยากให้ก้นดำจิตใจแจ่มใส

เลยซื้อดอกไม้กับของเล่นมาฝาก














ก้นดำหายใจไม่ค่อยออก เลยต้องต่อท่อให้ออกซิเจน

ตรงมือก็โดนเจาะ เพื่อให้ยา





( ดามซะยังกะมือหัก )




ตรงขาก็มีติดสายระโยงระยางไว้

เพื่อเอาไว้ตรวจวัดอะไรต่อมิอะไร

คุณหมอบอกว่า ก้นดำเป็นโรค ปอดติดเชื้อ

และมีอาการของโรคภูมิแพ้ หอบหืด อีกด้วย

แต่ยังไม่สามารถระบุได้ว่าแพ้อะไร




ก้นดำดูจ๋อยไปเล็กน้อย แต่ไม่ถึงกับซึมเศร้าเหงาหงอย

ยังยิ้มออก เจื้อยแจ้วได้

และดูจะทำความคุ้นเคยกับอุปกรณ์ต่าง ๆ บนตัวได้แล้ว




แม่อุ๊เริ่มเล่าถึงประสบการณ์ในครั้งนี้ให้ฟังว่า

เมื่อคืน ตอนประมาณตีหนึ่งกว่า ๆ กีตาร์หายใจไม่ค่อยออก

แล้วชีก็บอกว่าปวดท้องด้วย

อุ๊เห็นว่า ลูกสาวคนสวยท่าทางจะแย่

เลยตัดสินใจพาลูกขับรถมาโรงพยาบาลเด็ก ซึ่งก็อยู่ไกลบ้านพอสมควร

มาถึงโรงพยาบาล ก็แบกลูกสาวน้ำหนักร่วม 18 kg ไปตึกฉุกเฉิน

พอคุณหมอได้ตรวจอาการ ก็สั่งพยาบาลให้หาเตียงเพื่อ admit เลย



ช่วงที่พยาบาลเข้ามาเจาะ มาฉีดนู้นนี่

ตามประสาเด็ก ก็มีร้องไห้ งอแงบ้าง แม่อุ๊ก็ปลอบก็โอ๋กันไป

จนสุดท้าย ต้องงัดไม้เด็ดออกมาใช้

โดยการยกกระเป๋าเครื่องสำอางที่ติดกระเป๋าสะพายมาด้วยให้ชีไป

ได้ผล เงียบกริบ ชีควักลิปสติกออกมานอนทาปากเฉ๊ย

หมออยากจะฉีด อยากจะเจาะอะไรก็ทำไป

หนูจะนอนทาปาก สวย สวย





ระหว่างที่ป้า ๆ มาเยี่ยมก้นดำ

คุณพยาบาลก็จะหมั่นแวะมาเช็คนู้นนี่ตลอด







ก้นดำเองก็ดูเหมือนจะเริ่มรู้หน้าที่

พอคุณพยาบาลถือหูฟังมา

ชีก็ถลกเสื้อ เปิดพุงดำ ๆ รอหมอมาตรวจเลย

เสร็จจากการแนบเพื่อฟังอาการบริเวณปอด

ก้นดำก็รู้หน้าที่ เตรียมตัวให้หมอพ่นยา

โดยการใช้เครื่องมือตัวนี้ครอบปากไว้

พ่นแล้วนับ พ่นแล้วนับ อยู่หลายที












ทุกกิจกรรมที่คุณพยาบาลทำ ก้นดำของเราให้ความร่วมมืออย่างดี

จะมีอิดออดบ้างก็ตอนที่ต้องกินยา

หมอเอายาน้ำสีขาว ๆ ใส่ syringe แล้วฉีดเข้าปาก

ชีบอกหมอว่า " I don't like it " แต่ก็ยอมกินแต่โดยดี

ทั้งคุณหมอ ทั้งคุณพยาบาล เอ่ยปากชมว่าชีเก่ง



มีอยู่ช่วงนึง ชีจะไปเข้าห้องน้ำ

ก็เลยกดเรียกพยาบาลมาถอดสายออกซิเจนที่ต่อกับจมูกออก

( 2ท่อที่เสียบกับจมูกยังอยู่ แต่ปลดด้านปลายที่ต่อกับเครื่องมือออก )

พอทำธุระเสร็จ กลับมา ก็เรียกคุณพยาบาลมาต่อสายให้ใหม่

ช่วงที่ต่อสายออกซิเจนเข้ากับท่อ มันจะมีแรงดัน อัดเข้าไปในจมูก

ก้นดำโวยวาย ร้องไห้ น้ำตาไหล น้ำมูกย้อย

แม่ ป้า พยาบาล พยายามปลอบใจก้นดำ แต่ดูจะไม่เป็นผล

ยังคงโวยวาย ร้องไห้อยู่

แม่อุ๊คิดได้ รีบหยิบกระเป๋าเครื่องสำอาง ควักลิปสติกออกมาส่งให้

ป้าต้าคว้าไปทาปากให้ชี

เสียงร้องแผ่วไป ตาใส ทำปากเผยอ พร้อมสวย!!

เด็กอาไร๊....



ห้องที่ก้นดำอยู่ เป็นห้องคู่

เตียงข้าง ๆ เป็นหนุ่มน้อยวัย 1 ขวบ

ป่วยด้วยโรคหอบหืด

อุ๊บอกว่า เมื่อคืนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน

เพราะหนูน้อยร้องตลอดทั้งคืน









ป้า ๆ อยู่เป็นเพื่อนก้นดำจนถึงสองทุ่ม หน่อย ๆ

หมดเวลาเยี่ยม ต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่แม่อุ๊อยู่เฝ้าก้นดำต่อไป

...............................


พุธ 6 ตุลาคม 2010



หลังเลิกงาน ป้า ๆ แวะไปเยี่ยมก้นดำอีกครั้ง

ก้นดำอาการดีขึ้นมากจนเหมือนปกติแล้ว

พยาบาลเริ่มทยอยถอดอุปกรณ์ที่ติดอยู่บนตัวออกไปจนเกือบหมด

รอแค่ให้คุณหมอมาตรวจอีกครั้ง

และคิดว่าน่าจะกลับบ้านได้เลยเย็นนี้

5 โมงเย็น

คุณพยาบาลมาถอดอุปกรณ์ชิ้นสุดท้ายที่มือออกไป

พอไร้พันธนาการ ชีก็ถลาลงจากเตียง สำรวจนู้นนี่ วิ่งไปวิ่งมา

สักพัก ได้เพื่อน เป็นหนุ่มน้อยวัยใกล้เคียงกันนามว่า Toronto

มากับคุณแม่ มาเฝ้าน้องสาวที่นอนป่วยอยู่

พอได้เพื่อน ชีก็ไม่สนใจใคร ๆ อีก วิ่งเล่นกันหนุกหนานใน play room

6 โมงเย็น

คุณหมอเข้ามาตรวจเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนปล่อยตัวให้กลับบ้านได้

แล้วก็อธิบายนู้นนี่อีกมากมายให้แม่อุ๊ฟัง

เพื่อที่จะกลับไปดูแลพ่นยากันต่อที่บ้าน

สภาพก้นดำขาออกจากโรงพยาบาล ต่างจากขาเข้าอย่างสิ้นเชิง

ชีปกติสุข ปกติมาก ปกติเกิน จน เกินปกติ

ป้า ๆ เริ่มไม่แน่ใจ ว่าหมอให้ยาอะไรกับชีกันแน่

ดูจะไฮเปอร์ และลั้นลามากเกิ๊น
^__^

2 ความคิดเห็น:

  1. ขอให้กีต้าร์หายป่วยเร็วๆ นะคะ

    หนุ่มน้อย 1 ขวบ รูมเมทของกีต้าร์ดูถ้าจะซนไม่เบา

    ตอบลบ
  2. ไม่ระบุชื่อ12 ตุลาคม 2553 เวลา 21:26

    นี่เหรอป่วย.....ดูลั้นลาเกิ๊น.....

    ตอบลบ