พักนี้บล็อกเงี๊ยบเงียบเนอะ
หายไปไหนกันหมด
ชีวิตในแต่ละวัน ไม่มีอะไรเล่าสู่กันฟังเลยเร๊อ
ไม่เป็นไร ใครไม่เล่า เราเล่าเอง
ชีวิตช่วงนี้ ไม่ค่อยได้ออกไปเตร็ดเตร่สักเท่าไหร่
แม้ว่าเดือนนี้จะเริ่มต้นเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ
อุณหภูมิแม้จะไม่ใช่เลขตัวเดียวแล้ว แต่ก็ยังคงหนาวอยู่
เนื่องด้วยสภาพอากาศที่ไม่เป็นใจ
ทำให้วันหยุด กลายเป็นวันที่สิงสถิตย์กันอยู่แต่ในบ้าน
ออกไปแค่ซื้ออาหารมากักตุน แล้วก็กิน ๆ นอน ๆ กันไป
รายการทีวีไทยมีอะไร ขนซื้อมาดูกันให้หมด
พูดถึงรายการบ้านเรา รู้สึกว่ามักจะสอดแทรกการโฆษณาสินค้า
เข้าไปแบบเนียน ๆ โดยการกินให้เห็น ใช้ให้ดูกันเลย
แผนการโฆษณาแบบนี้ คิดว่าจะได้ผลดีมั้ยค่ะ
หึ หึ กับคนอื่น เราไม่รู้ แต่กับคนใกล้ตัวนี่... เกินคาดค่ะ
ไม่ใช่ใครที่ไหน หวานใจเรานี่เอง
ว่าแล้วก็เร่เข้ามา จะเผา เอ้ย เม้าท์ให้ฟัง
.............................
หลายเดือนก่อน ซื้อรายการ The trainer มาดู
แทรกโฆษณาโดยการให้เด็ก ๆ กินขนมยี่ห้อ สแน็คแจ็ค
พี่อ้อ : อุ๊ย สแน็คแจ็ค โห ไม่ได้กินตั้งนานแล้วอ่ะ
ไทยทาวน์มีมั้ย ไว้ไปซื้อมากินดีกว่า
ตั้งแต่วันนั้นมา พี่อ้อฮิตกินสแน็คแจ็ค ทุกวันนี้ก็ยังฮิตไม่เลิก
ดูรายการทีวี เห็นโฆษณา KFC
พี่อ้อ : อุ๊ย ดาร์ลิ้ง อยากกินไก่ KFC อ่ะ พรุ่งนี้ไปซื้อกินดีกว่า
อันนี้ไม่ยาก KFC มีเกลื่อนเมือง
หลายปีก่อน พี่อ้อดูละครไทย เห็นเค้ากินมันฝรั่งทอด ยี่ห้อเลย์
อยากกิน แต่ตอนนั้น ร้านไทยยังไม่เอาเข้ามาขาย
ว๊า ทำได้แค่อยาก ... แต่อดกิน
ดูละคร นางเอกถือจานขนมมาเสริฟพระเอก
เป็นแยมโรลหลากสี หลายรสอยู่ในจาน
พี่อ้อ : โห แยมโรลน่ากินจัง ดูสิ มีหลายสีเชียว
วันรุ่งขึ้น ก่อนกลับบ้าน นางเอกตัวจริงเลยต้องแวะในเมือง
ซื้อแยมโรลจากร้านเบเกอรี่มาเสริฟคุณพระเอกที่บ้าน
ดูรายการวู๊ดดี้ ตอนที่แขกรับเชิญเป็น พลอย เฌอมาลย์
ไปสัมภาษณ์กันที่กองละครย้อนยุค
บรรยากาศเป็นบ้านไทยโบราณ มีคลอง มีเรือ
พลอยนุ่งโจงกระเบน ห่มสไบ นั่งกินข้าวกับวู๊ดดี้
โดยมีสำรับอาหารเป็นน้ำพริก ปลาทูทอด ผักนู้นนี่
เพื่อให้เข้ากับยุคสมัย ทั้งพิธีกรและแขกรับเชิญ
เลยเปิบข้าวกันด้วยมือ ป้อนกันไปมา
พี่อ้อ : หูยยย ดาร์ลิ้ง น้ำพริกปลาทูน่ากินอ่ะ พรุ่งนี้กินกันมะ
หึ หึ มีหรือที่จะพลาด มุ่งหน้าสู่ไทยทาวน์
ปลาทูแช่แข็งพร้อม น้ำพริกกะปิสำเร็จรูปพร้อม ผักพร้อม
ไม่เท่านั้นสิคะ เด๋วไม่เหมือน พี่อ้อจัดแจงล้างมืออย่างพิถีพิถัน
เสร็จแล้วก็เปิบข้าวด้วยมือค๊า
นี่ถ้าหาโจงกระเบนมานุ่งได้ คาดว่าคงทำไปแร๋น
ฉากไหนมีมะม่วงน้ำปลาหวาน
พี่อ้อน้ำลายกระฉูดปรู๊ดปรี๊ดในปากทันที
มะม่วงเปรี้ยวนี่ถือเป็นผลไม้ในดวงใจ
โชคดีที่ไทยทาวน์มีขาย ช่วงแพงก็โลละประมาณ 17 เหรียญ
( แทบจะเคี้ยวเปลือกเคี้ยวเม็ดกินไปด้วยเลยเชียว )
ต้องรอช่วงถูกหน่อยพอซื้อกินได้ก็ราว ๆ 4-7 เหรียญ
ซื้อลูกเดียวก็ปาไป 2 เหรียญกว่า เกือบๆ 60 บาทแล้วนะนั่น
แล้วไม่ใช่เฉพาะแค่การชวนเชื่อทางทีวีนะจ๊ะ ในบล็อกก็ไม่เว้นค่ะ
ต้าเปิดอ่านบล็อกคุณตั๊ก ไปกินปูที่หาดบางแสน
เจอรูปปูนึ่งก้ามโต ๆ เข้าไปเต็มจอ
พี่อ้อ : โห ดาร์ลิ้ง อาทิตย์นี้กินปูนึ่งกันนะ
โหะ โหะ นี่ถ้าคุณตั๊กเป็นพนักงานขาย ถือว่าสำเร็จ ปิดการขายได้อย่างรวดเร็วเลยคะ
อาการเหล่านี้ ไม่ค่อยเกิดขึ้นกับต้าเท่าไหร่
ต้าไม่จำเป็นต้องเอาอะไรมาบิ้ว สามารถอยากกินได้ด้วยตัวเองตลอดเวลา
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ขอเม้าท์เลยไปอีกหน่อย
เวลาไปเดิน shopping แล้วมีพนักงานขายมานำเสนอสินค้า
พยายาม present นู้นนี่มากมายสารพัดสิ่ง
เป็นต้า ถ้าไม่ถูกใจ ไม่อยากได้ ก็คือไม่ซื้อ
ขอบพระคุณที่สละเวลามานำเสนอ แต่.. มันยังไม่ใช่คุณค่าที่เราคู่ควร
ถ้าเป็นพี่อ้อ เหตุการณ์เดียวกัน
พี่อ้อจะจากพนักงานผู้แข็งขันนั้นมา พร้อมด้วยสินค้าอะไรสักอย่าง
ด้วยอาการงง ๆ
แล้วถ้าถามว่า พี่อ้อซื้อมาทำไมค่ะ
คำตอบคือ ก็คนขายเค้าดูทุ่มเท เอานู้นนี่มาสาธิตเต็มไปหมดเลย
จะไม่ซื้อเลยก็เกรงใจเค้า เลยเลือกที่ไม่แพงมาชิ้นนึง
T T ฮร่วยย ( โดนเค้าป้ายยามารึไงเนี่ย )
ล่าสุด ไปเดินห้าง พี่อ้ออยากได้ครีมทาหน้าสักกระปุก ไว้ทาก่อนนอน
ต้าแวะดูของที่เคาน์เตอร์นึง พี่อ้อเดินไปดูของอีกทางนึง
สักพักนึง ต้าเดินตามหาพี่อ้อ
เห็นหลังคุ้น ๆ อยู่ตรงมุมเคาน์เตอร์ชิเชโด้
พนักงานสาวกำลังตั้งใจละเลงครีมลงบนหลังมือพี่อ้อ
เดินเข้าไปใกล้ ๆ เห็นมีผลิตภัณฑ์หลายตัววางเรียงรายอยู่
พนักงานสาวยังคงละเลงครีมให้พร้อมกับบรรยายอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย
ยกเอาโปรโมชั่นนู้นนี่นั่นมาหลอกล่อให้งุนงง
อวดอ้างสรรพคุณต่าง ๆ นานา
สุดท้าย เสียทรัพย์ไปเป็นเงิน $2xx.-
แล้วเดินจากเคาน์เตอร์นี้มาพร้อมกับไนท์ครีม 1 กระปุก
มี gift set เป็นกระเป๋าถือสีดำใบเล็ก 1 ใบ
พร้อมทั้งครีมขนาดทดลองอีก 3-4 หลอด
.....................................
ฮั่ลโหล๊.. มีใครเป็นแบบแฟนเรามั่งมั้ยค๊า ^ ^
โฆษณาชวนเชื่อที่ไหน โฆษณาชวนกิน ชัด ๆ
ตอบลบกินทุกอย่างจริง ๆ
โหล โหล คุณต้าขา ... ตอนนี้อยู่หัวหินค่ะ กลับไปจะรีบอัพบล็อกให้อ่านอย่างรวดเร็ว
ตอบลบหวังว่า คงไม่มีรูปอาหารจากทริปนี้ไปยั่วกิเลสพี่อ้อให้อยากหม่ำนะคะ
เอิ่ม...
ตอบลบผมไม่ค่อยเป็นกับโฆษณาทางทีวีนะ
สงสัยเพราะเราก็อยู่บริษัทที่ทำโฆษณา
แต่ผมจะอิน กับอะไรก็ตาม ที่มีคนมารีวิวในพันทิพย์
ถ้าเห็นพูดหลายๆ กระทู้ คนชอบหลายสิบ...
ก็จะโดน..ประจำ
ซื้อแบบไม่ปรึกษาด้วยนะ...
แล้วถ้าผมทดลองกิน/ใช้ก่อน แล้วมันดี ถึงจะเริ่มถ่ายเทไปสู่อีกบ้านหนึ่ง
อาการแบบนี้ จะเป็นๆ พักๆนะครับ และจะรักษา บันเทาอาการด้วยการสนองตัณหาตัวเองเท่านั้น 5555555555555++
ตอบลบเพราะผมก็เป็น ....
บีว่าที่พี่อ้อเป็นแบบนี้เพราะอยู่ไกลบ้าน ลองอยู่เมืองไทยอาจเห็นโฆษณาแล้วไม่ได้อยากกินไปซะทุกอย่างแบบนี้หรอก
ตอบลบแต่ก็ไม่แน่นะ บีเห็นพิ่บิ๊กเบิร์ดเห็นใครกินอะไรก็อยากกินไปซะทุกที
ชวนไปซ้ำรอยชาวบ้านอยู่เรื่อย -_-"
BeMuay
คุงต้า มาเม้นท์ไวมาก
ตอบลบขอบคุณคั๊บ
อ้าว...นังหมวยแอบมาเม้าท์พี่ในบล๊อกนี้ ไม่ไหวนะคะน้อง คุณต้าร์เค้ายิ่ง...เอ่อ..ยิ่ง..เป็น คนปากร้ายอยู่ด้วย เคี๋ยวเค้าเชื่อขึ้นมาพี่จะแย่นะ 555
ตอบลบbig_birdy
มาส่งความคิดถึงให้คุณต้ากะครอบครัว อิอิ
ตอบลบTake care all นะคะ
พี่จุ๊บ
ตอบลบก็ชวนให้เชื่อว่า มันน่ากิน น่ากิน ไงคุณพี่
คุณตั๊ก
หัวหิน!! อันนี้จะมีผลกับต้าซะมากกว่าละคะ
I miss you hua-hin
คุณโอ๊ต
ซื้อแบบไม่ปรึกษา เพราะถ้าปรึกษาแล้วจะไม่ได้ซื้อป่ะคะ ^^
คุณMaeฯ
งั้นแสดงว่าเราไม่ต่าง เพราะมีคนเป็นเหมือนกัน..เนอะ
น้องบีหมวย
เอิ่ม พี่เกรงว่า ความไกลบ้านจะไม่ใช่สาเหตุอ่ะสิคะ
เกรงว่าจะเป็นแบบเดียวกับคุณนกยักษ์เนี่ยอ่ะเซ่
คุณนกยักษ์
จะร้ายก็เฉพาะกับคุณนกคนเดียวแหล่ะ ดีใจมั้ย อิ อิ
คุณพี่ป๊อป
โห หายไปนานเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ
โอร้วววว...คุณต้าร์ฟังแล้วน่าชื่นใจเป็นที่สุด 5555 สบายใจละ
ตอบลบbig_birdy