~ ใจหาย ~

เพื่อนมาเยี่ยมแล้ว...

เพื่อนกลับไปแล้ว.....





................................





ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา มีนู้นนี่ให้คิด ให้ทำ มากมายหลายสิ่ง

คิดและวางแผนกันตั้งแต่ก่อนเพื่อนจะมา

ว่าระยะเวลา 4 คืน 5 วัน ที่มีอยู่เนี่ย จะใช้ยังไงให้คุ้มค่าที่สุด

คิดแทนเพื่อน ว่าจะให้ไปเที่ยวที่ไหนบ้าง

วันแรกมาถึง จะให้ไปไหนก่อนดี

เช็คสภาพอากาศกันทุกวัน มันก็มีฝนกันทุกวันเช่นกัน

rain บ้าง shower บ้าง ( นับเป็นบุญของเพื่อนจริง ๆ )






คิดเยอะ คิดมาก คิดไปจนถึงเรื่องอาหารการกิน

ว่าแต่ละวัน จะทำอะไรให้เพื่อนกินดี

แล้วมื้อที่กินนอกบ้าน จะพาไปกินที่ร้านไหนดี

คิดกันไป ถกกันไป จนเริ่มจะตีกันเอง..... ซะงั้น




......................




เช้าวันพุธ

ตามกำหนดการ เพื่อนจะมาถึง 7.55

อุ๊อาสาจะขับรถไปรับส่งให้

เราก็เลยนั่งรถเมล์ไปเจอกันที่แถวบ้านอุ๊ ตอน 7.45

กะว่าไปถึงสัก 8 โมง 15 เพื่อนคงออกมาพอดี







8 โมง 10 นาทีก็หาที่จอดรถที่ Air port ได้เรียบร้อย

เช็คเวลาเครื่องลง ปรากฏว่า ดีเลย์ จะลงตอน 8.46

โอ้ววววว.... ไม่เป็นไร รอได้ ๆ






9 โมง สองสาวชะเง้อคอยาวอยู่หน้าช่อง A / B




9 โมงกว่า ทำไมไม่ออกมาสักที หรือเค้าจะกักตัวเพื่อนไว้




10 โมงกว่าโน้นแหล่ะ กว่าจะเห็นเพื่อนเดินไฉไลกันออกมา

เพื่อนรีบออกปากว่าไม่ได้เถลไถลเลยนะ แต่ข้างในคิวยาวมากกกกกก

คนเยอะจริง ๆ








ไม่ให้เสียเวลา กลับถึงห้องก็ให้เพื่อนเก็บสัมภาระ

ส่งมอบ map อธิบายทิศทาง แล้วก็ออกเที่ยวกันเลย

ปล่อยให้เพื่อนเที่ยวกันเอง หนุงหนิงกันเอง

เพราะเราต้องไปทำงานต่อ

เจอกันอีกทีตอนเย็น จะรีบกลับมาทำกับข้าวให้กิน








ปล่อยเพื่อนเที่ยวเอง 3 วัน พาเพื่อนเที่ยวอีก 2 วัน

หมดเวลาพอดี











บ่ายโมงครึ่ง วันอาทิตย์

นัดอุ๊ให้มารับที่บ้าน

อุ๊อาสาจะขับรถไปส่งให้ที่ Air port ( อีกแล้ว.. ซาบซึ้งใจ )






บ่าย 2 โมง 10 นาที ถึง Air port

อุ๊ไปธุระต่อ








บ่าย 2 โมงหน่อย ๆ check in เรียบร้อย

สี่สาว ไปหาอะไรหม่ำกันรอเวลา







3 โมง ครึ่ง ได้เวลา ร่ำลา

เดินเข้าไปส่งถึงใน Gate แอบเดินล้ำเข้าไปข้างในกันด้วย

แค่ 5 วัน 4 คืน

แต่ทำเอาเราใจหาย

ทั้งต้าทั้งพี่อ้อ รู้สึกหวิว ๆ เหมือนคนสนิทใกล้ชิดจะจากไปไกล

ไม่เคยมาส่งใครแล้วรู้สึกแบบนี้มาก่อน

แค่ไม่กี่วัน ทำเอาผูกพันใช่เล่นเลยนะนี่





ร่ำลากันเรียบร้อย ก็เดินออกมากันสองคน

ขึ้นรถเมล์กลับบ้าน

แหม อากาศดีขึ้นมาเชียว

แดดใส ฟ้าสวย ให้มันได้อย่างนี้ซี๊








5 โมงหน่อย ๆ ถึงบ้าน

เดินเข้าห้องกันด้วยอาการเบลอ ๆ งง ๆ

ยังไงกันดี เพื่อนกลับไปแล้ว ทำอะไรต่อไม่ถูกเลยเรา

ขนผ้ามาซักละกัน

ผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม ปลอกหมอน

ซัก ดราย เรียบร้อย เก็บใส่ตู้

ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้ใช้รับแขกอีกน๊อ

....................

Miss you both