Sun 19.07.09

Sun July 19 , 2009

อาทิตย์นี้ เรามีนัดกับคุณแม่มือใหม่

พี่มิ้นท์ เป็นเพื่อนพี่อ้อตั้งแต่สมัยเรียนเซนต์จอนห์

เพิ่งแต่งงานกับหนุ่มใหญ่ชาวออสซี่ไปเมื่อปลายปี 08

ตอนนี้มีอีกชีวิตนึงอยู่ในท้องได้ 14 weeks แล้ว

เช้านี้ เราสามคนนัดกันไปกินหยำฉา ที่ร้านอาหารจีน

ถือเป็น Restaurant ที่ใหญ่โตพอสมควร ลูกค้าทั้งเอเชียและฝรั่ง ปน ๆ กันไป เด๋วนี้ฝรั่งเก่ง กินอาหารได้หลากหลายชาติ ใช้ตะเกียบกันคล่อง ๆ

10.30 am ถึงที่ร้านโดยพร้อมเพรียง

ถือว่ายังเช้าอยู่มาก ร้านเพิ่งเปิดได้ไม่นาน แต่ก็มีลูกค้าแล้วหลายโต๊ะ

เคยมากินช่วง 11 โมงกว่า ๆ เกือบ ๆ เที่ยง โอ้วแม่เจ้า กลุ่มคนยืนออกันยิ่งกว่ามีใครใบ้หวยต้องรอคิวอย่างต่ำ ๆเลยก็ ครึ่งชั่วโมง ( แต่ก็ยังรอ )

หลัง ๆ ก็เลยใช้วิธีมาให้เร็วขึ้น หรือไม่ก็ต้องโทรจอง

บรรยากาศร้านดูแนวจีนประยุกต์ ร่วมสมัย โต๊ะเป็นโต๊ะกลมแบบเวลาไปกินโต๊ะจีนนั่นเลย

หลังจากได้โต๊ะแล้ว ก็คอยดูรถเข็นอาหารที่เราโปรดปราน พอเราเลือกอาหารจานไหน พนักงานประจำรถเข็นก็จะเอา list ของเราไปสแต๊ม ( เวลาเช็คบิล พนักงานก็จะดูจาก list อันนี้ )

กินกันไป คุยแข่งกันไป บรรยากาศในร้านออกแนว ล๊งเล๊ง ฉ๊งเฉ๊ง ตามสไตล์ชาวจีน พนักงานก็ดุได้ใจ แต่พักหลัง ๆ ดูเป็นมิตรขึ้นหน่อย มียิ้มให้บ้าง ขออะไรไป ก็กระตือรือล้นขึ้นนิดนึง

ไม่ได้ถ่ายรูปอีกเช่นเคย ( กลัวพนักงานด่า แต่ละตน ดุเกิ๊น )

หัวข้อสนทนาส่วนใหญ่ในวันนี้เลยกลายเป็นเรื่องของคุณแม่มือใหม่หัดท้อง

11 โมงครึ่ง

ทุกคนพร้อมใจเรียบอาวุธ วางตะเกียบแต่โดยดี

เพราะต้องเผื่อท้องเอาไว้ไปต่ออีกร้าน

ตอนแรกจะมีอุ๊และก้นดำมาด้วย แต่อุ๊ไม่ค่อยอยากกินอาหารจีนสักเท่าไหร่ เลยขอบายร้านแรก แล้วไปเจอกันร้านที่สองแทน

พี่มิ้นท์อยากเม้าท์เรื่องคุณแม่กับอุ๊ เลยนัดให้มาเจอกันตอนเที่ยง ที่ร้านไอศครีม ไม่ไกลจากร้านจีนเท่าไหร่ เดินไปสัก 5 นาทีถึง

เที่ยงครึ่งโดยประมาณ ทุกคนพร้อมกันอยู่ที่ร้านไอศครีม

คงเป็นเพราะยังเช้า ในร้านเลยยังไม่มีลูกค้าสักโต๊ะ ซึ่งปกติ ร้านนี้ลูกค้าแน่นมั่ก ๆ โดยเฉพาะช่วงดึก ๆ

เป็นร้านขายไอศครีมหลากรส วาฟเฟิล แพนเค้ก เจ้าของร้านคุ้น ๆ ว่าน่าจะเป็นเกาหลี มีสองสาขาในซิดนีย์ ขายดี คนแน่นทุกวัน ทั้งที่ราคาค่อนข้างสูงสำหรับของหวาน

แต่ไอศครีมรสชาติดี วาฟเฟิล หอม และ หนานุ่ม แต่งร้านสวย เลยดูเป็นของหวานไฮโซ๊ ไฮโซ

เด๋วนี้ก้นดำชีเลือกรสไอติมเอง ถ้วยนี้เป็นแมงโก้กับสตอเบอรี่

โดยที่ชีน่าจะจำที่สีเป็นหลัก

ยืนหน้าตู้ ส่งยิ้มหวานสุดชีวิตให้ตี๋คนขาย แล้วบอกว่า

"ซ๊ม ซ๊ม"

ชีชอบกินพวกไอติมชอร์เบท รสเปรี้ยว ๆ ชีคิดว่าเป็นรสส้ม

แต่จริงๆแล้วเป็นแมงโก้ แต่ชีก็กินแต่โดยดี

อันนี้ของอุ๊ green tea & red sticky rice เสริฟพร้อมเครปสอดไส้ถั่วแดง และกระทิ

จานนี้ประมาณ 15 เหรียญหน่อย ๆ

อันนี้ของต้า ส่วนพี่อ้อขอแจม ๆ เพราะยังอิ่ม

เอ๊กเพรสโซ่ + งาดำ เสริฟพร้อมวาฟเฟิลหนานุ่มและไซรัป

จานนี้อยู่ที่ประมาณ 14 เหรียญกว่า ๆ

สุดท้ายเป็นของคุณแม่มือใหม่

สเตอเบอรี่กับอะไรสักอย่าง (จำไม่ได้) เสริมพร้อมเครปสอดไส้กล้วยหอม

และซอสสเตอเบอรี่

ราคาใกล้เคียงกัน

1.30 pm

หลังจากหม่ำและเม้าท์กันหอมปากหอมคอแล้ว ได้เวลาแยกย้าย

คุณแม่มือใหม่ ต้องไปทำงานตอนบ่ายสอง

เหลือเรา 3 สาว กับอีก 1 ลิง

พี่อ้อสัญญากะก้นดำว่าวันนี้จะพาไปเล่นเครื่องเล่นดึ๋ง ๆแถว Tumbalong Park

ระหว่างทางเดิน ต้องผ่าน china town

ก้นดำโวยวายสุดชีวิต หลัง ๆ มานี่ ชีกลัวไชน่าทาวน์ขึ้นสมอง

เพราะว่าแถวหน้าตลาด มีพวก อะบอริจิ้นมานั่งเป่าแท่งยาว ๆ อยู่ริมถนน

ชีไม่ชอบทั้งลักษณะของอะบอฯ และเสียงหวึ้ง ๆ ของแท่งยาว ๆ ที่ใช้เป่า

กรีดร้องประหนึ่งโดนคำสาปทุกครั้งที่เดินหรือขับรถผ่านแถวนี้

กว่าจะเดินผ่านพ้นไปได้ แทบเสียสติ ( ไม่ใช่ชี แต่ป้าและแม่มัน ปวดกะบาลกะชีมั่ก ๆ)

พอไปถึง คงยังอารมณ์ค้าง ไม่ยอมเล่นอีก

" มะอาว มะอาว กัว กัว "

ให้มันได้หยั่งงี้สิ เดินมาตั้งไกลนะเฟร้ยยยยย

เลยพาชีเดินเลยไปแถวชิงช้าสวรรค์แทน อันนี้คงโดนใจกว่า ชีร้องจะนั่งอันนี้แทน

พอนั่งชิงช้าสวรรค์เสร็จ คงเริ่มสนุกแร่ะ ชี้ไปที่ดึ๋ง ๆ ร้องจะเล่น ๆ

แม่อุ๊เลยพาชีไปต่อคิว ( ซึ่งตอนแรกที่จะให้เล่น แถวสั้นจุ๊ดจู๋ แต่ตอนนี้ ยืนรอกันเข่าเสื่อมเลยทีเดียว )

เข้าไปเล่นได้ครั้งละ 4 คน คนละ $10 รอบนึง 4 นาที

แรก ๆ ก้นดำยังดูคึกคัก แต่พอเริ่มขาไม่แตะพื้น ชีเริ่มหน้าเหวอ

ไม่ยอมปล่อยมือแม่ อิแม่มันก็กลัวไม่คุ้ม ค่อย ๆ ปล่อยมือทีละนิด มาแตะปลายขาแทน

คอยพูดจาหลอกล่อให้ชียอมทรงตัวและจับเชือกข้าง ๆตัว

ชีก็โวยวาย ๆ ไอ้พนักงานชายหนุ่มก็คงชินกับเด็กที่ดูตื่น ๆกลัว ๆ

เลยเดินจากไป ปล่อยให้แม่ลูกตกลงกันไปก่อน

ท้ายที่สุด ชีก็ยอมให้ปล่อยขึ้นไปได้ แต่ไม่สูงนัก

อันนี้เป็นเด็กผู้หญิงข้าง ๆ ดูโตสักหน่อย

ชีแก่นสุด ๆ คงคิดว่าตัวเองเล่นกายกรรมอยู่

มีม้วนหน้า ม้วนหลัง พยายามดีดตัวเองให้สูงสุด ๆ

ไอ้เราก็ยืนลุ้น อีกนิดสิ อีกนิดสิ สูงอีกนิดซี๊

จะได้ทะลุโดมไปเล๊ยยยย

( อิป้าต้าใจร้าย รักเด็กเป็นคนๆไป 555 ไม่เหมือนป้าอ้อ )

พนักงานหนุ่มเดินกลับมาอีกรอบ เห็นว่าชีปล่อยมือแม่แล้ว คงยอมเล่น

พ่อหนุ่มเลยดึงเชือกเพื่อจะให้ขึ้นไปสูงอีกนิด

โอ้วววววววว ก้นดำของป้าร้องไม่เป็นภาษาเลยค๊า

ต้องรีบให้เธอลงมาในบัดนาว ก่อนที่เด็กคนอื่นจะแตกตื่นกันทั้งโดม

เอาไว้สัก 10 ขวบ ค่อยมาเล่นอีกทีละกันก้นดำเอ๊ยยยย