ทองทองเป็นสาวแล้วคร่า เก้าเดือนกว่าแล้ว จากหมาน้อย เป็นสาวรุ่น
เข้าสู่วัยที่พร้อมกระจายพันธุ์ ที่สำคัญ นางเป็นฮีท ล๊าววววว
ประสบการณ์แรกของหมา รวมทั้งของคนด้วย
เห็นรอยเลือดที่พื้นครั้งแรก ไอ่เราก็คิดว่าเลือดยุง หรือไม่ก็เห็บ รึป่าวว๊า
จนกระทั่ง... ชัด ๆ เลย เป็นหยดอยู่ตรงหว่างขานางนั่นหล่ะ
ว๊ากกกก ทำไงดี ต้องทำอะไรมั้ย ต้องยังไงต่อ ถามอากู๋สิ รออะไร
น้องที่ออฟฟิตแนะนำให้หาแพมเพิรส์ให้นางใส่ แต่เราคิดว่านางคงไม่ยอมแน่
ดีไม่ดีจะกัดกระจุยกระจาย สร้างงานให้ทำอีกซะเปล่า ๆ
ก็เลยต้องหมั่นคอยเช็ด ถูพื้นวันละเกือบสิบรอบ เท่านั้นเอ๊ง
พี่อ้อแลดูจะกังวล อยากพานางไปทำหมัน
กลัวนางท้องป่อง เราคงจะดูแลทายาทนางไม่ไหว
แล้วเผื่อจำเป็นต้องเอานางไปฝากเลี้ยงอีก จะได้ไม่กังวล
ว่านางไปป่องกับพันธุ์ไหนมา
จะว่าไป ในความรู้สึก เราสองคนยังมองว่านางเป็นหมาเด็กอยู่เลย
ไม่ว่าจะด้วยขนาดตัว หรือ พฤติกรรมติงต๊องของนาง
ยิ่งเลี้ยงทองทอง ก็ยิ่งรู้สึกว่านางเหมือน ก้นดำ หรือ เด็กหญิงคีถ้า ของป้าอ้อ มาก ๆ
ป้าอ้อบอกว่า การมีทองทองอยู่ในบ้าน ช่วยคลายความคิดถึงก้นดำได้เยอะเลย
ดีใจไหมค่ะลูกเอ๊ย ( ป่านนี้เป็นสาวสะพรั่ง พูดไทยม่ายชัดไปแล้วป่าวว๊า )
ตุ๊ตาตัวโปรด เน่าพอกัน
เลี้ยงกัน 2 คน หมาเน่าติดพี่อ้อมากกว่า ( เหมือนก้นดำเลย )
อ้อนกันฝุด ๆ
มีอยู่เสาร์นึง พี่อ้อต้องออกไปทำธุระ มีเรากับหมาเน่าอยู่บ้าน
พี่อ้อเปิดรั้ว ถอยรถออกจากบ้าน ในขณะที่เรากับนาง นั่งมองอยู่หน้าบ้าน
เราจับปลอกคอนางไว้ นางดีดดิ้น คงคิดว่าจะได้ขึ้นรถไปด้วย
พอพี่อ้อปิดประตูรั้ว แล้วขับรถจากไป นางดีดจนเราต้องปล่อย
นางพุ่งไปที่ประตูรั้ว ตะกุยตะกาย แทบจะปีนข้ามรั้วออกไป
โหยหวน งี๊ดง๊าด ปริ่มจะขาดใจ วิ่งวนไปมา หาทางออก
ดูเหมือนหมาวิกลจริต จนเรากลัวว่านางจะกระโดดพุ่งออกนอกรั้วไป
ต้องรีบเอาสายจูงใส่แล้วพานางกลับเข้าหลังบ้าน
เวอร์วังอ่ะทองทอง ทำยังกะหมาโดนทิ้ง
ทีตอนเช้าๆ ที่เราออกไปทำงาน นางนั่งมองเฉ๊ย
จะเปิดรั้ว จะถอยรถ จะขับออกไป นั่งมองอย่างเย็นชา
ชิ อินังหมาสองมาตรฐาน
อาบน้ำทีไร ทำหน้าเหมือนแชมพูจะทำให้ชีวิตนางพัง
เคยได้ข้อมูลมาว่า เวลาเราพร่ำเพ้อ เวิ่นเว้ออะไร หมาฟังเราไม่เข้าใจหรอก
มันแค่จับน้ำเสียงว่าเราน่าจะอยู่ในสภาวะ โกรธ อารมณ์ดี ดุ
หรืออะไรประมาณนี้ได้เท่านั้น
แต่บ่อยครั้ง ที่เราก็แอบรู้สึกว่ามันเหมือนจะเข้าใจ
หากว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ ก็น่าอัศจรรย์ใจ
เช่น
ทุกครั้งที่จะพาออกไปเดินสายจูงนอกบ้าน นางจะต้องอิดออด
เริ่มด้วยท่าประจำ ยืดเส้น สเตรทกล้ามเนื้อก่อน
ยืดขาหน้า ขาหลัง แล้วก็ไม่ยอมให้ใส่สายจูง
วิ่งหนีบ้าง กัดสายบ้าง กัดมือเล่นบ้าง
" ทองทอง ถ้ายังมัวอิดออดเด๋วฟ้ามืดแล้วไม่ต้องไปเดินแล้วนะ "
นางนิ่ง เหมือนจะหยุดคิดไปสัก 5 วิ
แล้วก็เดินเฉื่อย ๆ มาหยุดยืนให้คล้องสายที่คอแต่โดยดี
หรือ
ทองทองเป็นหมาเลือกกิน
มื้อไหนเริ่มให้ซ้ำ ๆ นางก็จะมอง แล้วเมิน
เดินหนีไปเล่นตุ๊กตาบ้าง นอนบ้าง
จนเริ่มหยิ่งไม่ไหวละนั่นหล่ะ สุดท้ายถึงได้เดินมากิน
กินหมดมั่ง ไม่หมดมั่ง แล้วแต่อารมณ์นาง
บางทีกินไปครึ่งนึง แล้วเดินวนไป วนมา พักแป๊บนึง แล้วกลับมากินใหม่
แต่ถ้ามื้อไหนเป็นเมนูแปลกใหม่ หรือเป็นสิ่งที่นางปลื้ม
นางก็จะกินเกลี้ยงแบบไม่มีเกี่ยงงอน
มีอยู่วันนึง ให้เมนูเดิม ๆ ตับไก่ต้ม
บดๆบี้ๆ คลุกกะอาหารเม็ด แล้วก็มีแครอทหั่นเต๋าผสมด้วย
นางมองชามข้าว แล้วเมินหน้าหนี ไม่ยอมกิน
เราก็ปล่อยนางไว้ ไปทำนู้นนี่ ผ่านไปเกือบชั่วโมง นางยังคงไม่ยอมกิน
กะว่าไม่กินก็ไม่ต้องกิน จะเก็บล่ะนะ
ก่อนเก็บ พูดกะนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า
"ทองทอง หมาวัดหน่ะ บางวันเค้าก็ไม่มีข้าวจะกินนะ ทองทองรู้มั้ย"
พูดจบไม่ถึง 10 วินาที นางลุกเดินไปที่ชามข้าว แล้วก้มกิน
กิน กิน กิน อย่างต่อเนื่อง จนหมดเกลี้ยง แถมเลียชามซะเงาแว๊บแทบไม่ต้องล้าง
มันแบบ... อึ้ง ๆ นะ ไม่รู้บังเอิญหรืออะไร
นางเงยหน้ามอง ตาจ้องกัน
"ทองทอง หนูฟังรู้เรื่องใช่มั้ย"
แววตาแบ๊ว ๆของนาง ทำให้เรายิ่งหลงรักและเอ็นดูนางเพิ่มขึ้นไปอีก
เวลาพาเดินในหมู่บ้าน นางเหมือนพวกสอดรู้สอดเห็น
ชอบมุดรั้ว แหวกต้นไม้เข้าไปในบ้านคนอื่น
มุดเข้าไปซะครึ่งตัว เหลือช่วงสะโพกคารั้วไว้
มุดไปสำรวจตรวจตรา พอใจแล้วก็มุดกลับออกมา ไปมุดบ้านอื่นต่อ
ระหว่างทางเดิน ผ่านบ้านไหน ที่มีหมาอยู่หน้ารั้วบ้าน คนจูงจะต้องตั้งหลักให้มั่น
เพราะนางจะถูลู่ถูกัง พาเราลาก ๆๆ เข้าไปเซย์ไฮ โดยการกระหน่ำเห่าใส่กัน
ตอนเล็ก ๆ ถ้าเจอตัวไหนเห่าใส่ นางจะกลัวขนตั้งหางลู่ ทำอะไรไม่ถูก
หลัง ๆ โตมานางเริ่มใจดีสู้หมา มีเห่ากลับบ้าง แยกเขี้ยวใส่บ้าง
ปอมตัวนี้เคยเห่าใส่นางตอนเด็ก ๆ ตอนนี้นางตัวใหญ่กว่า ไม่กลัวละเฟร้ยยยย
มีอยู่วัน พาเดิน แล้วเจอน้องผู้ชายรูปร่างผอมบาง
พาไซบีเรียนเด็กน้อยมาเดินเหมือนกัน
จะเรียกว่าเดิน คงไม่ถูกนัก เพราะสภาพคือ
น้องผู้ชายโดนไซบีเรียนน้อยลาก ๆๆๆๆ ขาแทบจะลอย
หมาเด็ก กะ หมาเด็ก เจอกัน ด้วยสภาวะจิตใจที่ไม่นิ่งทั้งคู่
ทองทองลุกลี้ลุกลน หันมองไปทางไซน้อยแล้ววิ่งหนี
ไซน้อยก็วิ่งตาม ทองทองเหมือนอยากจะบอกว่า
" ต้าวิ่งเซ่ วิ่ง วิ่ง วิ่ง "
ทองทอง ศิษย์ครูเมี่ยว สายตึงไปนะ โดนหัก 2 คะแนน
หลังรั้วนั่น ชิสุน้อย เล็งกันไป เล็งกันมา
คือเค้าจะชอบซุ่มเงียบ ๆ แอบมองนิ่ง ๆ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคิดอะไรอยู่
ช่วงนี้นางเป็นฮีท เลยดูสวยและเนื้อหอมเป็นพิเศษ
เดินผ่านซอยไหน เห่าหอนกันระงม
สงสัยอยากจะแอดไลน์ไว้ชิทแชทนัดเจอกันตอนดึกๆ
ทองทอง ยังคงเป็นหมารักสุขภาพ ชอบกินผัก ผลไม้ ต้นไผ่ ใบหญ้า
กัดแล้วหนี
ช่วงนึงนางเลิฟ แคนตาลูป กัดกินกร้วม ๆ ดูน่าอร่อย
วันก่อน ขณะที่ให้นางกินแคนตาลูปอยู่
พี่อ้อเอาผักกาดขาวที่เหลือมาจากกินกะปลาเผาไปต้ม
กะจะให้นางกินผสมอาหารเม็ด
นางได้กลิ่นผักต้ม นางหันขวับไปที่พี่อ้อ ทิ้งแคนตาลูปแสนหวาน
ไปขอกินผักกาดขาวแทน กินเป็นเรื่องเป็นราว แลดูอร่อยกว่าขนมห่อ ๆ ที่ซื้อให้อี๊ก
ผักเดิม ๆ ที่เคยให้กินแล้วนางปลื้ม ก็ยังคงปลื้มอยู่
แครอท ฟักทอง ผักบุ้ง กะหล่ำปลี
หั่นแครอทให้นาง นางมาขอกินตลอด ตลอด
เคยเอาข้าวโพดให้นางกิน บิดส่งให้นางเม็ดนึง
อย่างฮา คือนางพยายามเคี้ยว แต่ด้วยเวลาหมาเคี้ยวไม่ค่อยปิดปาก
พอเคี้ยวแล้วก้มหน้า เม็ดข้าวโพดร่วงออกจากปาก
กินร่วง กินร่วงอยู่หลายรอบ นางคงเซ็ง เลยเลิกกิน
มีสิ่งนึงที่สงสัย หมาบ้านอื่นเป็นกันมั้ยหนอ
เวลาที่ชอบกินอะไร ก็จะปลื้มมาก ๆ กินได้ทุกวัน
แต่พอถึงจุดนึง นางจะเมิน ไม่กิน ไม่สน ไม่เอาอีกเลย
ทุกวันนี้ให้กินก็ไม่กิน บางทีมีถอนหายใจใส่อีก ฮ่วย นังหมาเน่า
นอกจากรักสุขภาพโดยการกินผัก ผลไม้แล้ว
นางยังทำตัวเหมือนอดอยาก กินไม่เลือก
กินกระทั่ง ฟองน้ำล้างรถ กระถางพลาสติก สายยางรดน้ำ
ใครไม่รู้คงเวทนา นี่หมาบ้านนี้อดอยากถึงขนาดกินของพวกนี้
ถามว่ารู้ได้ไงว่านางกิน โธ่ ๆๆ หลักฐานมันฟ้อง
ไหนจะอ้วกออกมาบ้างล่ะ ไหนจะอึ๊ออกมาบ้างล่ะ เฮ้อ…..หมาเน่า
ช่วงนี้หน้าฝน ทองทองมีเพื่อนใหม่เข้ามาอยู่ร่วมบ้านด้วย
อุท้ยเทวีตัวบะเริ่ม มาตรงเวลาทุกเย็น เวลาเดิม ๆ มุมเดิม ๆ
หมาเน่าก็กล้า ๆ กลัว ๆ เข้าไปมุด ๆ เอาขาหน้าเขี่ย ๆ เค้า
พอเค้ากระโดดที นางก็ตกใจที
จด ๆ จ้อง ๆ กันอยู่อย่างนั้น จนต้องจับแยกโดยการลากนางเข้าบ้าน
เกรงว่าจะไปทำร้ายนางอุทัยเทวีเค้าเข้า
กลางวันก่อน ปล่อยนางไปวิ่งเล่นในสวน
นางดันไปเจออุทัยเทวีซ่อนตัวอยู่ใต้เก้าอี้ซักผ้า
นังหมาเน่าก็ไปเห่า ๆ เขี่ย ๆ เหมือนทุกครั้ง
" พี่อ้อ มาจัดการทองทองหน่อย นางไปยุ่งกะคางคกอีกแล้ว"
เสร็จแล้วเราก็ขึ้นไปถูพื้นชั้นบน
กลับลงมาอีกที นางไม่สนใจคางคกที่ซ่อนอยู่ใต้เก้าอี้ซักผ้าแล้ว นั่งนิ่งสงบเสงี่ยม
" พี่อ้อทำไงอ่ะ ทำไมนางเลิกสนใจคางคกแล้ว "
" พี่บอกว่า ทองทองไปเห่าเค้า เด๋วชาติหน้าทองทองก็จะเกิดมาเป็นคางคก
แล้วคางคกก็จะเป็นหมา มาเห่า มาเขี่ย ทองทอง แทน"
บังเอิญ.. อีกแล้ว ที่นางดูเหมือนจะเข้าใจ หยุดเห่า หยุดเขี่ย ซะงั้นอย่างงั้น
นอกนั้นก็สัตว์ประจำบ้านที่แสนจะคุ้นเคยกัน
จิ้งจกนี่ก็ชอบไปเห่าไล่เค้าให้วิ่งจู๊ดขึ้นผนัง
กิ้งกือนี่นางเจอบ่อย หลัง ๆ เริ่มชิน นั่งทับให้เค้าม้วนตัวซะอย่างนั้น
ถือว่าตัวใหญ่ ใจเลยกล้า ลองเจอหมาใหญ่กว่าสิ จ๋อยสนิท หางม้วนเข้าตรู๊ดเบยยยย
แววตาอย่างฟินอ่ะ
ทองทอง กะ บ็อบเท สวยชะมะล๊า
2 เดือน กะ 8 เดือน ไมโตไวเงี้ย
กลางวัน นางชอบมุดไปตอนใต้เคาน์เตอร์ ปิดม่านเรียบร้อย
Hi 5 กับญาติผู้ใหญ่
ความสุขของ ทองทอง
แอบถ่าย นางชอบนั่งเหม่อ ๆ ในสวน
หูหนูจ๋วยม๊ายยยย
ตอนยังไม่เลี้ยงหมา เวลาใครเม้าท์เรื่องหมา ๆให้ฟัง
ว่าหมาชั้นรู้เรื่องอย่างงั้น อย่างงี้
เอาจริง ๆ แอบเถียงในใจ ว่าเจ้าของคงรักมากถึงขั้นมโนไปเอง
พอเจอกับตัวเอง ไงล่ะ ทุกวันนี้กลายเป็น.. คน อวด หมา !!
เรื่องพฤติกรรมหมา ๆ นี่นะ คุยยังไงก็ไม่จบ ดีเทลมันเย๊อะ
ไว้ว่าง ๆ จะมาเหลาให้ฟังใหม่นะฮ๊า
บั๊บ - บาย
