วันศุกร์ที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

เมื่อทองทองไปโรงเรียน # 2

May 17 , 2015 


หลังจากไปเข้าเรียนคลาสแรกมาแล้ว ทิ้งระยะไปร่วม 2 อาทิตย์
ได้คิวนัดหมายเข้าเรียนต่อคลาสสุดท้าย


กลับไปส่งการบ้านให้ครูด้วยความเขินอาย คือแบบ แทบไม่ได้มีอะไรพัฒนาเพิ่ม
ได้แค่คำสั่ง นั่ง กับ คอย อย่างชัดเจน แค่นั้น
วันนี้ครูเลยขอจัดหนัก จะจริงจังกันละนะนักเรียน


เวลาดูครูฝึกทองทอง ทำไมมันดูง๊าย ง่าย ทุกอย่างดูเรียบร้อย สวยงาม เป็นขั้น เป็นตอน 
หลังจากครูฝึกให้ดูพร้อมอธิบาย ก็ถึงคราวที่เราต้องลงมือปฏิบัติกันเองละฮ๊าฟฟฟฟ


รอบแรก ๆ เจ้าของ งง เลยพาหมาเน่า งง ตามไปด้วย
แต่พอเราเริ่มใช้คำสั่งชัดเจน หมาก็รับรู้และเข้าใจตามได้อย่างรวดเร็ว









พอฝึกท่าพื้นฐานเสร็จ ก็ได้เวลาลงสนามจริง
ครูให้พาทองทองออกไปเดินนอกบ้าน ซึ่งก็คือถนนในหมู่บ้านนั่นหล่ะ 
ได้เจอกลิ่นแปลก ๆ สภาพแวดล้อมใหม่ ๆ ทองทองดูตื่นเต้นและกระตือรือล้นจนเกินงาม 
ครูก็คอยสอนเทคนิคต่าง ๆ ให้เราปฏิบัติตาม เพื่อจะได้ควบคุมหมาเน่าได้ 






       พานางเดินสายจูงผ่านคนกวาดถนนไปได้อย่างสงบ  สายจูงหยอ่น  สวยงาม เอาไป 10 คะแนน











เวลาอยู่กับครู อะไร ๆ มันก็ดูง๊าย ง่าย   เหมือนเวลาดูรายการของซีซ่าร์เลย
ข้อมูลเยอะแยะมากมาย ที่เราได้รับรู้และต้องทำความเข้าใจ 
สิ่งสำคัญคือเจ้าของหมาต้องหมั่นฝึกฝน และ อดทน
อาจจะเสียเวลากับนางไปสักอาทิตย์ สองอาทิตย์ หรือสักเดือน สองเดือน 
แต่มันก็คุ้มนะ ถ้าจะทำให้นางเปลี่ยนจากหมาดื้อ เป็นหมาที่อยู่ร่วมกันกับเราได้อย่างสันติไปตลอดชีวิต
 ไม่ชีวิตนาง ก็ชีวิตเราละวะ    ฮึ๊บ ฮึ๊บ 


หลังจากพาเดินสายจูงท่ามกลางแดดเปรี้ยงจนฝ้าจะขึ้นหน้า
ครูก็พากลับเข้ามาฝึกในบ้านกันต่อ โดยจะให้ทองทองเริ่มทำความคุ้นเคยกับหมาตัวอื่นดูบ้าง
เพราะในชีวิตนาง ยังไม่ค่อยได้เจอะเจอหมาด้วยกันเลย 
เวลาพาออกมาเดินแถวบ้าน ผ่านบ้านไหนที่มีหมา ไม่ว่าจะหมาเล็ก หมาใหญ่
นางจะกลัวจนขนหลังตั้ง กลัวน้อยหน่อย ก็ตั้งแค่คอ กลัวจัด ๆ ก็ตั้งจากหัวไปยันหางเลย 
อาการนี้เป็นกับทุกสิ่งอย่าง ไม่ว่าจะมีชีวิตหรือไม่มีชีวิต 


ครูบอกว่า สำหรับทองทอง จัดว่าเป็นหมาขี้ระแวง ไม่ค่อยไว้ใจใครง่าย ๆ 
ต้องให้เวลานาง ในการทำความคุ้นเคยนานสักหน่อย

ครูพาเจ้าแฮปปี้ หมาปั๊กสาวใหญ่วัย 8 ปี ออกมาผูกไว้อีกมุมนึง ตรงบันได 
เป็นไปตามที่คาดเดาไว้   ทองทองโชว์ขนตั้ง เห่าดังลั่นบ้าน 
ใช้เวลาพักนึง ถึงเริ่มสงบ  ครูก็เริ่มพาเข้ามาใกล้กัน แล้วแจกขนม
เพื่อให้ทองทองรู้สึกว่า ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเลย อยู่ใกล้ ๆ เจ้าแฮปปี้ ได้กินขนมด้วยนะ





หน้าตาเจ้าแฮปปี้   สื่ออารมณ์แบบว่า   เจ้าหมาทองทองนี่เอะอะโวยวายอัลไล
เสียงดังน่ารำคาญจริงเชียว


หลังจากจบคอร์สแล้ว  ก็ยังมีโทรปรึกษาครูเป็นระยะ ๆ
เวลาเจอสถานการณ์ที่ไม่รู้จะจัดการกะนางยังไง  

เช่น ...


ครูคะ..  ทองทองมันชอบกัดขาเก้าอี้ ขาโต๊ะ พวกโต๊ะไม้นี่เยินหมดละค่ะ   ทำไงดีคะ 
ครูบอกให้หาพริก หรือบอระเพ็ด มาทาบริเวณที่นางชอบกัด 
พี่อ้อจัดพริกสด ตำ ๆๆ แล้วไปป้ายไว้ตรงขาโต๊ะ ระหว่างที่กำลังป้าย ๆ
นางพุ่งมาเลยค่า ดม ๆๆ    สักพัก ชิม ๆๆ   เลียแพล่บ ๆ 
ที่ฮาคือ นางทำท่าว่าจะติดใจ มีวกกลับมาชิมใหม่อี๊กกกก
โว๊ววววววว สงสัยต้องเปลี่ยนเป็นบอระเพ็ดดูอีกสักทีละม๊างง 


ครูคะ..  เวลานางดีใจจัด ๆ นางจะฉี่ราดประจำเลยค่ะ   ทำยังไงดีคะ 
มักจะเป็นเวลาที่เราหายหน้าหายตาไปจากนางเกิน 1 วัน  
หรือ ออกจากบ้านไปแต่เช้า แล้วกลับดึกมาก นางจะตื่นเต้นดีใจที่ได้เจอ
นางไม่เห่า  แต่ปากยื่น ๆ ของนางจะเปล่งเสียงบรู๊ ๆๆ    อู๊ๆๆ เหมือนจะถามไถ่ว่าหายไปไหนมา
ทั้งหาง ทั้งตูด สะบัดไปมา   แล้วก็ฉี่ราด 
ครูแนะนำว่า  เมื่อมาถึงบ้าน ยังไม่ต้องสนใจนาง ยังไม่ต้องพุ่งเข้าไปหา ให้ทิ้งเวลาแป๊บนึง
รอนางสงบลงก่อน  แล้วค่อยเข้าไป   แล้วลูบหัวลากไปที่ลำตัวช้า ๆ เพื่อให้นางลดความตื่นเต้นลง
ซึ่งก็โอเคนะ   ค่อนข้างได้ผลอยู่  ฉี่ราดน้อยครั้งลง


ครูคะ..  เวลาอยู่ในสวน นางชอบขุด ตอนนี้หลุมทั่วบ้านละค่ะ   ทำไงดีคะ 
ครูบอกว่า เราปล่อยให้นางมีเวลานอกบ้านมากเกินไป ต้องจัดตารางเวลาให้นางกันใหม่ 

เป็นต้น...


คาดว่าคงมีอีกหลาย ๆ คำถาม ที่ต้องคอยตามแก้พฤติกรรมของนาง ให้อยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุข





                                                 ขโมยรูปมาจาก FB : Clicker Dog







เสาร์ที่ผ่านมา พี่อ้อลองพาทองทองไปทำความคุ้นเคยกับ โรงแรมรับฝากหมา 
เพราะคาดว่าจะได้ใช้บริการกันเร็ว ๆ นี้ 
เคยแวะเข้าไปสอบถามข้อมูลในการรับฝากค้างคืน เค้าบอกให้เราลองพาหมามาดูตัว
ขอยลโฉมกันนิดนึง   เพื่อที่เค้าจะได้รู้ว่า เค้าจะรับฝากไหวมั้ย
เพราะไม่ค่อยมีใครเอาหมาไทยมาฝาก

เท่าที่เราใช้สายตากวาดดู ก็พอรู้ว่ามีแต่หมาพันธุ์ 
เค้าบอกเหมือนกับครูเลย ว่าหมาไทยขี้ระแวง ไม่ค่อยให้คนแปลกหน้าจับตัว
ซึ่งต่างกับทองทอง หมาเน่าของเราเข้ากับคนได้ดี ถึงดีมาก แต่จะระแวงเวอร์วังกับหมาด้วยกันเอง 



พี่อ้อพาทองทองไปวนเวียน ป้วนเปี้ยน อยู่รอบนอกก่อน ให้นางได้สำรวจ สูด ๆ ดม ๆ
แล้วถึงพาเข้าไปด้านใน   ซึ่งเจ้าของก็ใจดี พาหมาเจ้าบ้าน ซึ่งเป็นหมาของเค้าเอง
ฝึกมาแล้วอย่างดี    มาให้ทองทองได้ทำความคุ้นเคย


เจ้าเจคอปดูเป็นหมาผู้ดี๊  ผู้ดี  สวยงามทุกท่วงท่า สงบ นิ่ง
และเหมือนจะรู้ว่าทองทองผู้ต่ำเตี้ยนั้น   กลัวจนหางจะม้วนกลับเข้าไปในตูดอยู่ละ 
นางก็ไม่ได้มีทีท่าจะข่มโชว์เหนือกว่าทองทองแต่อย่างใด










แหม่ เห็นแล้วอยากจะลักพาตัว สลับเอาเจคอปกลับมาบ้าน
แล้วทิ้งทองทองไว้ให้เค้าซะเหลือเกิ๊น




        อย่าปล่อยให้ชั้นยืน... อยู่ตัวเดียวเปลี่ยวใจเหลือทน  ( อ้อไปไหนอ่า   อ้อไปไหน  T T )






ช่วงนี้หน้าร้อน มะม่วงขายเต็มตลาด ทองทองได้ลิ้มลองผลไม้ใหม่ ๆ ไปเรื่อย ๆ ตามฤดูกาล 
นางปลื้มปริ่มกับมะม่วงสุก  มะม่วงมัน ยิ่งเม็ดมะม่วงมัน ปอกเหลือเม็ดให้มีเนื้อติดเยอะหน่อย 
นางแทะได้อย่างเมามัน  ขนาดออกไปฉี่ในสวน ยังคาบไปด้วย คาบไป คาบกลับ คงกลัวอ้อแย่ง 
เวลาเข้าไปในครัว ถ้านางเห็นว่าเราปอกมะม่วง นางจะมาเสนอหน้านั่งรอกันเลยทีเดียว


วันก่อนซื้อทุเรียนมากิน   นางมานั่งมอง พี่อ้อเลยลองให้นางชิม 
นางดม ๆ   ทำจมูกฟุดฟิด แล้วเบือนหน้าหนี แถมพ่นลมหายใจใส่ 


เอาใหม่ เราลองเอามือที่เลอะ ๆ เนื้อทุเรียน ไปยื่นให้นางชิม นางดม ๆ แล้วเลีย ๆ
ลักษณะเหมือนจะโอเคในรสชาติ   แต่ติดตรงกลิ่นที่ไม่ค่อยปลื้ม 
หยิบชิ้นเล็ก ๆ ให้นางกินใหม่   นางกินไปด้วย ถอนหายใจใส่ไปด้วย


เอ๊ะ หรือจะเปลี่ยนจากพริกหรือบอระเพ็ด เป็นเอาทุเรียนไปป้ายขาโต๊ะแทนดี
ปัญหานางกัดขาโต๊ะอาจจะหมดไป   แต่จะได้ปัญหาใหม่    มดจะไต่ขึ้นแทน 5555



วันพฤหัสบดีที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

เมื่อทองทองไปโรงเรียน # 1

May  1 , 2015


กลับมาเม้าท์เรื่องหมาหมาตัวเดิมกันดีกว่า 

ตอนนี้ ทองทอง กลายร่างจากลูกหมาน้อย แสนน่ารัก เป็นหมาเน่าแสนซนไปซะละ 
เห็นรูปสมัยเป็นละอ่อนน้อยแล้วก็ให้เศร้าใจ หมาหงิม ๆ ติ๋ม ๆ ตัวเดิมหายไปไหนแล้วไม่รู้
ที่เคยอ้วน ๆ เตี้ย ๆ ขาสั้น ๆ หน้าทู่ ๆ ตอนนี้กลายร่าง
ผอมเพรียว ขายาว หน้าแหลม เอวคอด สแลนเดอร์ฝุด ๆ 



                                         รูปนี้ยังตัวเล็ก เอาใส่ตะกร้าพาร่อนในหมู่บ้านได้




เที่ยวเก่งนะเราเนี่ย





รูปบน  :  ทองทอง กะ พี่เสือ ตุ๊กตาตัวโปรด

รูปล่าง  :  นี่หล่อนนั่งทับ nine west ชั้นอยู่นะยะ






ดูนางจะภูมิใจ ว่าได้ช่วยอ้อทำสวน




                                                           
                                                        หล่อนคาบไป  แล้วใช้เป็นหรอหน่ะ






พาทองทองไปเจอคอสเพลย์  นางตื่นเต้นขนหลังตั้งเลย







ผาดโผนไปนะ 




หมา หรือ ตุ๊กแก






ทองทองเป็นหมารักธรรมชาติค่ะ






แล้วทองทองก็ยังอ่อนโยนต่อสัตว์โลกอีกด้วย
นั่งทับเค้าทำไมนะหล่อน





ตอนนี้นางน่าจะ 6 เดือนได้แล้ว ซนสุด ๆ
บทนางจะดื้อขึ้นมา แทบอยากจะเอากลับไปคืนหลวงพี่ที่วัด 
จากบ้านที่เคยอยู่กันเงียบ ๆ สงบสุข ตอนนี้จะมีซีนดราม่า โวยวาย รบรา ไล่ตีกันเป็นระยะ ๆ





                           กัดปลายสายยางรดน้ำซะรุ่ย เวลาเปิดน้ำจะรดน้ำที  น้ำพุ่งเป็นแฉก ๆ เลย






อาการป่วย ๆ ที่เคยรุมเร้า ตอนนี้ก็น่าจะหายห่วงเกือบหมดแล้ว 
โรคเลือดจางที่เคยห่วง ก็โอเคแล้ว เลือดอยู่ในเกณฑ์ปกติ
แต่เหงือกยังสีไม่เข้มมากนัก ชมพู ๆ พองาม 
โรคขี้เรื้อนก็ฉีดยารักษาแล้ว ดีขึ้นมาก ขนเงา สวยงาม 
เหลือโรคผิวหนัง ตรงท้องที่ไม่มีขน ยังมีตุ่ม ๆ มาเป็นระยะ แถมท้องดำอีกตะหาก
สันนิษฐานว่านางแพ้ปูน เพราะเลี้ยงในครัวหลังบ้าน พื้นเป็นปูนขัดมัน
นางก็แลดูจะชอบนอนเพราะเย็นดี ปูนคงกัดผิวนาง 



                                   หน้าร้อนแบบเน๊ ทองทองชอบกินน้ำแข็ง เคี้ยวกร้วม ๆ เลย






ช่วงนี้อากาศร้อน พี่อ้อเลยซื้อ cool pad มาปรนเปรอนาง ลุ้นกันจะแย่ว่านางจะกัดเล่นมั้ย
เพราะก่อนหน้านี้ซื้อเบาะบาง ๆ มาให้นางนอน นางคาบไปกัดเล่นซะเป็นรูพรุนเลย 
แต่คราวนี้เหมือนจะรู้ว่าถ้ากัดคงจะโดนฟาดแน่ เลยนอนแผ่เย็นพุง สบายไป









ทองทองเป็นหมาขี้อ้อน ชอบมาเบียด มาพิง มานั่งตัก มาวนเวียน ๆ อยู่ใกล้ ๆ
ตอนเล็ก ๆ ก็ไม่เท่าไหร่ ตอนนี้หนักจะ 10 โลอยู่ละ ชักจะไม่ไหว
บางทีดันมาเบียด มาพิงผิดเวล่ำเวลา อยากจะดีดไปไกล ๆ 









ท่าโปรดของนาง...  สาบานสิ ว่านี่หล่อนไม่ได้อ่อย







พอเริ่มโต ก็เริ่มแผลงฤทธิ์ นางปีนรั้วหนีออกไปแรดนอกบ้าน เรียกก็ไม่มา
มีอยู่ทีนึง เลิกงานกลับมาบ้าน จอดหน้าประตูปุ๊บ
เอร๊ยยย นังหมาเน่าทำไมไปเสนอหน้าอยู่บ้านตรงข้าม 
น้องเค้ากำลังล้างรถ นางไปนั่งกัดกระดาษเล่นอยู่ข้าง ๆ เค้าเฉ๊ย


เลยต้องวุ่นวายหาอะไรมากั้น มาผูกรั้ว ให้รกตา รกใจ กันนางปีนออกไป 
กลัวนางหลุดออกไปไกล แล้วกลับบ้านไม่ถูก ล่าสุดเลยไปทำป้ายเล็ก ๆที่สลักเบอร์โทรไว้ได้
ห้อยคอนางไว้ เผื่อนางหาซอยบ้านไม่เจอ จะได้รู้เบอร์โทรกลับมาบอกได้
( มะใช่สิ เผื่อคนเจอนาง จะได้โทรหาเจ้าของถูก )



แล้วด้วยความที่นางผอมเพรียว กั้นรั้วหน้าบ้านแล้ว นางยังมีอุตสาหะ มุดด้านข้าง หนีไปแรดอีกจนได้ เกิดความกังวลใจ เกรงนางจะหนีออกไปเล่นบ้านอื่น  เกิดอีกหน่อย ถึงวัย แล้วท้องป่องกลับมา ตาย ๆๆ

ยิ่งบ้านติดกัน จัดสวนกระจุกกระจิก น่ารื้อ น่ากัด น่าคุ้ยเป็นที่สุด
เด๋วไปทำข้าวของเค้าเสียหาย จะกลายเป็นดราม่าระหว่างคนกันซะเปล่า ๆ

ช่วงที่เราปลีกวิเวกไปปฏิบัติ ทิ้งพี่อ้ออยู่กับหมาเน่ากันสองต่อสอง
กลับมาบ้าน พี่อ้อพร่ำพรรณนาวีรกรรมของนางด้วยความรักและชื่นชมจนสุดจะทนไหว
โทรไปจองโรงเรียนให้หมาเน่าเรียบร้อย 
กลัวว่าถ้าปล่อยให้นางเอาแต่ใจต่อไปเรื่อย ๆ อีกหน่อยพอนางโตเต็มวัย ตัวใหญ่ แรงเยอะ 
เราคงสู้นางไม่ไหว พานางไปอบรมบ่มนิสัย ให้อยู่ร่วมกันอย่างสันติน่าจะดีกว่า


หลังจากหาข้อมูลอยู่หลายที่ ตกลงปลงใจเลือก " Clicker - Dog " เป็นที่เรียนรู้ระหว่างเรา


....................................................





 May  2, 2015


วันนี้จะพาหมาเน่าไปเข้าโรงเรียนล๊าววววว
หมาตื่นเต้นรึป่าวไม่รู้ แต่เจ้าของใจเต้นตึ๊กตั๊ก 
ลุ้นว่าครูจะส่ายหัวกับนางมั้ย เพราะเท่าที่เห็นในเวป มีแต่หมาพันธุ์ ไม่มีหมาไทยเหมือนของเราเบย


อารมณ์เดียวกับสมัยอยู่ออส แล้วลุ้นก้นดำไป day care 
ตอนนั้นก้นดำเป็นเด็กหัวดำหน้าตาบ้าน ๆ หนึ่งเดียวในบรรดาเด็กหัวทองดั้งโด่ง 
แลดูไม่เข้าพวกเป็นที่สุด
ทุกวันนี้ บ่อยครั้งที่พี่อ้อเผลอเรียก ทองทอง ว่ากีต้าร์ ( สงสัยมันเป็นฟิลลิ่งเดียวกัน )


คลาสเรียนของทองทอง ต้องเข้าเรียน 2 ครั้ง ครั้งละประมาณ 2 ชั่วโมง
แค่นั้นเป็นอันจบคอร์ส โดยที่เราทั้งสอง ต้องเข้าเรียนด้วย
เพราะวัตถุประสงค์หลัก คือการสอนให้เจ้าของเรียนรู้ที่จะฝึกหมาตัวเองได้ 


เป็นไพรเวทคอร์ส มีแค่ครู พี่อ้อ เรา และหมาเน่า ทองทอง
ครูเก็บรายละเอียดของผู้ปกครอง และ นักเรียน ตั้งแต่เดินเข้าประตูรั้วกันเลยทีเดียว 
ทุกอากัปกิริยาของคนและหมา ครูเอามาเป็นข้อมูลในการสอนด้วย 


เริ่มต้นชั่วโมงด้วยการให้ข้อมูลรากเหง้าของทองทอง
ตั้งแต่บรรพบุรุษของหมากำเนิดมาบนโลกใบนี้กันเลยทีเดียว
ให้เราได้รู้จัก ได้เข้าใจ อุปนิสัย สายพันธุ์ การแสดงออกจากท่าทางต่าง ๆ
หลาย ๆ เรื่อง เป็นพฤติกรรมที่คนเลี้ยงเอง สร้างนิสัยไม่ดีให้หมาน้อยโดยไม่รู้ตัว 
บางครั้งก็จะทำให้หมาสับสน ไม่เข้าใจ ทำตัวไม่ถูก กลายเป็นหมามีปัญหาไปซะ 


เรามาดูความสามารถเดิมของหมาเน่าก่อนเข้าเรียนกัน เอาที่เด่น ๆ เลยนะ    เริ่มจาก..


นั่ง           นางเข้าใจคำสั่ง "นั่ง" และจะทำได้ดีเวลาขอของกิน

ขอมือ      นางจัดให้ได้ ซ้าย - ขวา

ยกมือ give me five กับเราได้

หมดแระ  ส่วนความสามารถที่ไม่เด่น.. ไม่มี สอนกันไว้แค่นี้ ที่เหลือหมดไปกับการวิ่ง สู้ ฟัด กัน 



บทเรียนใหม่ของทองทอง ที่ครูจะสอนให้ทำในคลาสแรกนี้
เป็นบทเรียนพื้นฐานคือ การเชื่อมคำด้วยคำสั่ง


นั่ง - หมอบ - คอยอาหาร ( จนกว่าจะสั่งให้กิน) - เดินด้วยสายจูง ( แบบเดินดีดี สวย ๆ นะ ไม่ใช้ลากกันไปมา ) - หยุดพฤติกรรมที่เราไม่ชอบ ( ด้วยคำสั่งใดคำสั่งหนึ่ง )



นั่ง - อันนี้ทำได้สบายมาก เพราะเราฝึกนางตั้งแต่ 2 เดือน

หมอบ - อันนี้ยังดู งงๆ นั่งรอ จ้องหน้า แล้วนางก็ยกมือให้ ซ้าย - ขวา ซะงั้น ต้องเอาขนมนำไปที่พื้นให้หมอบลงตาม

คอย - อันนี้พี่อ้อภูมิใจฝุด ๆ นาง ทำ ได้!!! แถมทำได้ดีซะด้วย ไม่เข้าใกล้ขอบเขตอาหาร จนกว่าจะให้นางกิน

เดินด้วยสายจูง - ยังไม่ค่อยได้ปฏิบัติจริงมากนัก นางยังคงเดินพันแข้งขาไปมา ถูลู่ถูกังกันอยู่
ซึ่งขั้นตอนนี้ ครูจะนัดสอนกันอีกทีครั้งถัดไป จะให้ออกไปเดินถนนจริง
เพราะรอบแรกเดินกันในห้อง สิ่งเร้ามันน้อยไป

หยุดพฤติกรรมที่เราไม่ชอบ เราเลือกใช้คำสั่ง " No " - อันนี้ยังอึน ๆ งง ๆ ทั้งคนเลี้ยง ทั้งหมาเน่า 5555 ได้มั่ง ไม่ได้มั่ง แล้วแต่วาระ

ซึ่งวิธีการใช้คำสั่งนี้ จะสามารถปรับไปใช้ได้กับทุก ๆ พฤติกรรมที่เราไม่อยากให้หมาเน่าทำ
เอาจริง ๆ หลัก ๆ น่าจะเป็นพี่อ้อที่น่าจะได้ใช้วิชาที่ร่ำเรียนมากับหมาเน่าเยอะกว่าเรา
มันมีรายละเอียดปลีกย่อยมากมายที่เราไม่เคยรู้
ครูให้ใจเย็น ๆ ทำซ้ำ ๆ เพราะหมาแต่ละตัวต่างกัน 


เหลือคลาสเรียนอีก 1 คลาส มาลุ้นกันว่า หลังจากจบคอร์สนี้แล้ว
ทองทอง จะกลายเป็นหมามีการศึกษา ฟังคำสั่งรู้เรื่องกะเค้ามั้ย?? 55555






                                   เค้ายิ้มหวานนนนนน มั้ยค่าทู๊กโคนนนนนน  โฮ่ง โฮ่ง




วันจันทร์ที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

ประสบการณ์ใหม่...กับเรื่องใกล้ๆ ตัว

April 11 , 2015


สงกรานต์ปีก่อน มีโอกาสได้ไปเปิดโลกกว้าง ท่องเที่ยวในดินแดนที่ไม่คุ้นเคย 

สงกรานต์ปีนี้ ถือโอกาสออกจากความวุ่นวาย พาตัวเองไปเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ที่สุดแสนจะเป็นเรื่องใกล้ตัว

ใจจริง ก็ไม่ได้ตั้งใจจะไปเองเท่าไหร่นัก เป็นการผลักและดันจากคนใกล้ตัวซะมากกว่า 
อยากจะให้ได้ไปลองคอร์ส 7 วันดูสักครั้ง หลังจากที่เคยพาไปเข้าคอร์ส 3 วันมาแล้ว 
สบโอกาสวันหยุดยาวช่วงสงกรานต์ แล้วลาพักร้อนเพิ่มอีก 2 วัน ( ตัดใจสุด ๆ อ่ะ อยากเที่ยวใจจะขาด )

คอร์สปฏิบัติวิปัสสนา 7 วัน ที่มูลนิธิโพธิวัณณา สนามชัยเขต ฉะเชิงเทรา 
มันช่างเป็นอะไรที่…….. จะว่าง่าย ก็ไม่ใช่ ยากก็ไม่เชิง 
เป็นอะไรที่ ต้องต่อสู้กับใจเราเองเป็นหลัก ว่าจะรักษากายใจให้รอดปลอดภัยโดยไม่หนีกลับก่อน..มั้ย

ความกังวลก่อนเข้าปฏิบัติ 
- ห่วงงาน มีงานที่ยังค้างคา ถึงจะฝากงานกับน้อง ๆไว้แล้ว แต่ก็ยังห่วง ใจมันไม่พร้อมอ่ะ 
- นอนยาก มีปัญหาในการนอน ต้องเงียบสนิท ต้องมืดสนิท ไม่งั้นก็หลับไม่สนิท ร่างกายก็จะไม่พร้อมอีก


ระหว่างการปฏิบัติ ช่วง 3 วันแรก เป็นอะไรที่แกว่งมาก สงบแต่กาย มาดดีมาก
แต่ใจนี่ฟุ้งไปถึงไหน ๆ   ง่วงสุด ๆ
หลังจากวันที่ 4 เริ่มนิ่งขึ้น ร่างกายปรับสภาพได้  ไม่ค่อยง่วง สติมา สมาธิเกิด
เรียนรู้ที่จะอยู่กับปัจจุบัน ( จริง ๆ )    เรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเอง ( จริง ๆ ) 

เวลาที่เห็นคนแชร์คติธรรมผ่านโซเชียลต่าง ๆ อ่านแล้วก็รู้สึกว่าเป็นแง่คิดที่ดีนะ 
แต่มันจะรู้สึกว่า "ดี" แค่ตอนที่อ่าน  อ่านแล้วก็… "ผ่านไป"    ผ่านแล้วก็ผ่านเลย ไม่อิน ไม่เข้าถึง 
แต่พอได้พาตัวเองเข้ามาอยู่ในบรรยากาศของการปฏิบัติ ได้มีโอกาสฟังธรรมบรรยาย 
จากทั้งแม่ชี พระอาจารย์ และวิทยากรหลากหลาย 
เรื่องราวที่เป็นวิทยาทานจากประสบการณ์ทั้งหลายนั้น
มันมักจะมีบางช็อท บางประโยค บางเรื่องราว ที่มันฟังแล้วคลิ๊ก ฟังแล้วคิดได้ ฟังแล้วตรึงใจ ให้กลับมาคิดซ้ำ และสามารถเอามาปรับใช้กับชีวิตประจำวันได้จริง ไม่เหมือนกับการอ่านผ่าน ๆ อย่างที่เคย
ไม่รู้เหมือนกันว่า…ทำไม 


ถ้าจะถามว่า หลังจากได้เข้าปฏิบัติมันเป็นความรู้สึกยังไง
คงไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจนเท่ากับการได้ลองทำเอง
เหมือนกับถ้าเราไม่เคยกินน้ำตาลมาก่อนในชีวิต
เราคงไม่เข้าใจว่า "รสหวาน" ที่เค้าพยายามบอกนั้นมันเป็นรสชาดยังไง


การเข้าปฏิบัติ ไม่ได้ทำให้เราเปลี่ยนไปในข้ามคืน
พอกลับออกมาใช้ชีวิตในโลกที่วุ่นวาย เราก็ถูกกลืนกลับมาสู่สภาวะเดิม
แต่อย่างน้อย ๆ ตอนนี้ เรารู้แล้วว่า หากต้องเจอกับสิ่งที่ไม่พึงใจ เราจะมีวิธีรับมืออย่างไร
ให้ใจเราเป็นทุกข์น้อยที่สุด เรามีอุปกรณ์เสริม มีตัวช่วยรับมือกับปัญหา
ขึ้นอยู่กับว่าเรามีสติพอและตั้งใจที่จะหยิบมันมาใช้หรือเปล่า..เท่านั้นเอง


แต่ก็นะ ด้วยความที่เราเป็นเรามากันตั้งกี่สิบปีแล้ว
จะให้มามีสติสตังภายในระยะเวลาอันรวดเร็วก็คงจะโลกสวยเกินไป 
ไอ้ประเภท นางร้าย จะกลับกลายเป็น นางเอก ภายในช่วงสถานการณ์เดียว มันคงเป็นแค่ในละคร 
ถึงได้ต้องให้ฝึกบ่อย ๆ ปฏิบัติบ่อย ๆ จะได้แกร่งกล้า ท้าทุกสถานการณ์ได้อย่างสวยงาม


ยังมีอีกหลายๆ เรื่องที่เป็นเรื่องราวดีดี ที่ได้จากการเข้าร่วมปฏิบัติที่นี่
ถ้าให้เล่าทั้งหมด คงไม่จบง่าย ๆ 
อยากให้หลาย ๆคนที่แวะเวียนมาอ่าน
ลองหาโอกาส พาตัวเองไปเข้าในหลักสูตรของการปฏิบัติวิปัสสนากันดู 


ผู้ร่วมปฏิบัติบางคน เล่าว่าเคยไปมาหลายสำนัก ไปปฏิบัติมาหลาย ๆ ที่ แล้วก็เกิดข้อเปรียบเทียบกัน 
เราว่า แต่ละที่ อาจจะมีแนวทางปฏิบัติที่แตกต่างกัน ก็แค่เลือกให้เหมาะ ให้ถูกกับจริตของเราเองอ่ะเนอะ จะได้ใช้ช่วงเวลาที่อุตส่าห์หนีเที่ยวมา ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ^__^ 


บล็อคหน้านี้ แลดูมีสาระ ต่างจากที่เคยเนอะ 5555

ธรรมะ... สวัสดี